Του Αλέξανδρου Κασιμάτη
H κρίση εμπιστοσύνης απέναντι στην Ελλάδα και η γαλλική «απείθεια» είναι οι δύο παράγοντες που θα καθορίσουν τις σχέσεις της χώρας με τους δανειστές το επόμενο διάστημα. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι η διαπραγμάτευση για το ελληνικό χρέος μετατίθεται για το μέλλον. Η έγκριση της αναδιάρθρωσης του χρέους πρέπει να περάσει από 17 κοινοβούλια και είναι προφανές ότι η Ευρωζώνη δεν είναι ακόμη έτοιμη.
Η νέα Ευρωπαική Επιτροπή που αναλαμβάνει την 1η Νοεμβρίου έχει προτεραιότητα να διαχειριστεί το γαλλικό – ιταλικό ζήτημα, αλλά και να εντάξει σε ένα νέο μοντέλο διαχείρισης το ελληνικό πρόβλημα. Η Γαλλία παρουσίασε προυπολογισμό που συνεχίζει τις περικοπές δαπανών, αλλά ταυτόχρονα μεταθέτει και πάλι τον στόχο για μείωση των ελλειμμάτων. Παράλληλα στις δημοσκοπήσεις η Λεπέν προηγείται με σημαντική διαφορά και οι ανησυχίες ότι η Γαλλία ετοιμάζεται να αμφισβητήσει έντονα τη γερμανική συνταγή για την Ευρώπη εντείνονται.
Οι δανειστές δεν εμπιστεύονται την Ελλάδα όπως προκύπτει από τις πρόσφατες δηλώσεις των Ρεσλινγκ, Ντράγκι κά. Η προοπτική μιας νέας περιόδου επιτήρησης για την Ελλάδα μέσω των ευρωπαικών μηχανισμών φαίνεται να είναι το καλύτερο στο οποίο μπορούμε να ελπίζουμε. Η κρίση εμπιστοσύνης που πλήττει τη χώρα περιορίζει επιλογές και χειρισμούς από ελληνικής πλευράς. Δεν μας εμπιστεύονται αρχές και θεσμοί εντός και εκτός των ευρωπαικών συνόρων, ούτε όμως και οι αγορές.
Ο Πρωθυπουργός έχει δίκιο όταν λέει ότι η Ελλάδα έχει κάνει μεγάλα βήματα προόδου. Η χώρα πέτυχε την ταχύτερη δημοσιονομική προσαρμογή, βελτίωσε θεαματικά το ισοζύγιο, μείωσε μισθούς, αύξησε την ανταγωνιστικότητα και παράγει πρωτογενή πλεονάσματα. Το ΔΝΤ προέβλεπε πέρυσι, ότι το 2014 το χρηματοδοτικό έλλειμμα του Δημοσίου θα είναι 4,4 δις. ενώ σήμερα τα στοιχεία δείχνουν ότι το πλεόνασμα θα υπερβεί τα 8 δις. Κι όμως, η Ελλάδα –παρά την εντυπωσιακή πρόοδο- δανείζεται 300-350 μονάδες βάσης πιο ακριβά από την Πορτογαλία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ότι μπορεί να πείσει για την «κυβερνησιμότητα», κατεβάζει τόνους, υιοθετεί διαφορετικές προσεγγίσεις, αλλά δεν μπορεί να καλύψει τα κενά εμπιστοσύνης. Η πολιτική ανεπάρκεια Κυβέρνησης και αντιπολίτευσης υπονομεύει την εμπιστοσύνη των δανειστών προς την Ελλάδα, παρά τα αδιαμφισβήτητα επιτεύγματα της χώρας. Ο κίνδυνος η πολιτική αντιπαράθεση να υπονομεύσει την ανάπτυξη το 2015 τινάζοντας στον αέρα τις προσπάθειες που έκανε η χώρα είναι περισσότερο από ορατός.