Ο Ερντογάν είναι και θα παραμείνει κυρίαρχος στην πολιτική ζωή της Τουρκίας, μεταπηδώντας από την πρωθυπουργία στην προεδρία. Όχι, οι εκλογές δεν έχουν γίνει ακόμα. Ο πρώτος γύρος είναι στις 10 Αυγούστου, όμως εκείνοι που ξέρουν καλά την κατάσταση που επικρατεί στη γειτονική χώρα προεξοφλούν το αποτέλεσμα.
Ενδεικτικό είναι το άρθρο του İbrahim Kalın στη διαδικτυακή έκδοση της Daily Sabah. Όπως λέει, δεν αποτελεί έκπληξη που σε αυτή την προεκλογική κούρσα το όνομα του Ερντογάν “παίρνει κεφάλι”. Τον Μάρτιο, ο 60χρονος ηγέτης “σάρωσε” τις κάλπες των δημοτικών εκλογών, αφού πέτυχε ποσοστό κοντά στο 50%, παρά τον ορυμαγδό των σκανδάλων διαφθοράς και χειραγώγησης των θεσμών. Σύμφωνα με τον Kalın, το έργο της επικράτησης γίνεται ακόμα ευκολότερο χάρη στους δυο αντιπάλους του.
Ο ένας εξ αυτών, ο Selahattin Demirtaş, υποψήφιος με το φιλοκουρδικό δημοκρατικό λαϊκό κόμμα (HDP), στοχεύει στις ψήφους των Κούρδων και των αριστερών, ωστόσο τα γκάλοπ τον θέλουν να περιορίζεται στις ψήφους του κόμματος της Ειρήνης και της Δημοκρατίας (BDP) και του HDP που αντιστοιχούν στο 6-7%, αφού πάνω από τους μισούς Κούρδους ψηφίζουν παραδοσιακά το ΑΚΡ του Ερντγάν τα τελευταία 11 χρόνια. Είναι πιθανό να ξαναδώσουν την ψήφο τους στον Ερντγάν στις 10 Αυγούστου κι αυτό γιατί ξέρουν ότι ο Demirtaş δεν υπάρχει περίπτωση να νικήσει και γιατί θεωρούν τον Ερντογάν ως την καλύτερη ευκαιρία τους για να λυθεί κάποια στιγμή του κουρδικό, αλλά και να συνεχιστεί η σταθερότητα και η οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας.
Από την άλλη, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης CHP του Ατατούρκ και το εθνικιστικό MHP ανέδειξαν τον Ekmeleddin İhsanoğlu ως τον κοινό τους υποψήφιο με την ελπίδα ότι οι εκλογικές τους περιφέρειες θα συσπειρωθούν υπέρ του και κατά του Ερντογάν. Κάτι τέτοιοι ωστόσο, αναφέρει ο Kalın, διαγράφεται αμφίβολο για 2 λόγους: αφενός ότι οι συμμαχίες μεταξύ Κεμαλιστών – αντικληρικών – εθνικιστών δεν έχουν ευοδωθεί ποτέ στο παρελθόν, γιατί οι διαφορές που τις χωρίζουν αποδεικνύονται αγεφύρωτες. Κάτι που φάνηκε, εξάλλου, και στις δημοτικές εκλογές.
Αφετέρου, ο 70χρονος İhsanoğlu, γνωστός κυρίως ως πρώην γ.γ. του Οργανισμού της Ισλαμικής Διάσκεψης, θεωρείται πολιτικός παλιάς κοπής, δεξιός και χωρίς απήχηση στην αντικληρική βάση. Γενικά, τον θεωρούν “ξένο” σώμα, άνθρωπο της υψηλής κοινωνίας και των σαλονιών, χωρίς αξιοσημείωτες πολιτικές επιτυχίες. Μια επιλογή που, στα μάτια των πολιτών, υπογραμμίζει την πολιτική πενία της αντιπολίτευσης.
Και σημειωτέον , αυτή είναι η πρώτη φορά που πρόεδρο θα ψηφίσει απευθείας ο τουρκικός λαός και ο İhsanoğlu πόρρω απέχει από το προφίλ του “ανθρώπου του λαού”
Έτσι, ο Ερντογάν φαίνεται ότι θα συνεχίσει τη νικηφόρο πορεία των τελευταίων ετών, αφού έχει τον τρόπο να έλκει από αστούς, εργάτες και αγρότες μέχρι γραφειοκράτες, επιχειρηματίες, θρήσκους, άθεους, νέους και γέρους. Γιατί μπορεί να τον κατηγορούν για αυταρχικό, αντιδημοκρατικό, υπονομευτικό και συγκεντρωτικό ηγέτη, ωστόσο στη συνείδηση του λαού είναι ο ηγέτης που βελτίωσε θεαματικά τη ζωή του την τελευταία 12ετία. Μένει να δούμε αν ο παντοδύναμος Ερντογάν θα σταθεί η σωστή επιλογή σε μια περίοδο που η Τουρκία αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις, με τον διαμελισμό της Συρίας, ενώ στο Ιράκ, οι Κούρδοι που ετοιμάζονται για δημοψήφισμα ανεξαρτησίας αποτελούν τον πυρήνα του νέου κράτους.
Χ. Ρωμηού