Οι ιδιωτικοποιήσεις έρχονται στο επίκεντρο της κυβερνητικής πολιτικής στην οικονομία για πολλούς λόγους. Όχι ότι θα λύσουν τα προβλήματα, όμως η σημασία τους και η ολοκλήρωσή τους έγκειται στα εξής:
– Στη μείωση του Δημοσίου και το σπάσιμο των συστημάτων που μοίραζαν κρατικό χρήμα, όπως στην περίπτωση του ΟΠΑΠ.
– Στο μήνυμα στις αγορές και την τρόικα ότι μπαίνουν ιδιωτικά κεφάλαια σε «οχυρά» της πολιτικής πελατείας για την ελληνική πραγματικότητα.
– Στην πραγματοποίηση δημοσίων εσόδων που θα πάνε για μείωση του δημοσίου χρέους σύμφωνα με το πρόγραμμα.
Η υλοποίηση όμως μιας τέτοιας πολιτικής περνά από πάρα πολλά ζητήματα όσον αφορά στην υλοποίησή της. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της ΔΕΠΑ, έχουμε ένα τεράστιο ποσό χρεών που αφορά ελληνικούς βιομηχανικούς ομίλους αλλά και οφειλές προς αυτούς, που είναι στην κυριολεξία στον αέρα.
Η ΔΕΠΑ πάει προς ιδιωτικοποίηση όταν έχει απαιτήσεις από τις ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες 454 εκατ. ευρώ, που ισοδυναμούν με τα χρέη του ΛΑΓΗΕ, του κεντρικού κρατικού φορέα απορρόφησης της ηλεκτρικής ενέργειας και διαχειριστή των τιμών του συστήματος, προς τους ηλεκτροπαραγωγούς.
Οπως αναφέρουν στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ, το όλο ζήτημα αποτελεί μείζον πρόβλημα για την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης. Και αφορά και τη ρωσική πλευρά, που είναι ο πιθανός αγοραστής καθώς εγείρει αμφιβολίες για την πορεία της εισπραξιμότητας τόσο μεγάλου ποσού, αλλά και τους ελληνικούς ομίλους.
Οι ελληνικοί όμιλοι, όπως είναι προφανές, μπορεί να βρεθούν εκτεθειμένοι απέναντι σε μια διαπραγμάτευση με τους Ρώσους με άγνωστη κατάληξη. Η λύση για έναρξη κάλυψης των οφειλών ΛΑΓΗΕ με δάνειο που έλαβε η ΔΕΗ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ύψους 250 εκατ. ευρώ μπορεί πράγματι να εξομαλύνει σταδιακά το σύνολο της ενεργειακής αγοράς. Ηδη τα 90 εκατ. είναι διαθέσιμα και θα επιτρέψουν στους ηλεκτροπαραγωγούς, αφού πληρωθούν, να καλύψουν μέρος των υποχρεώσεών τους προς τη ΔΕΠΑ.
Μια πρόταση που υπάρχει για κρατικές εγγυήσεις στη ΔΕΠΑ εγείρει μείζονα ερωτήματα όσον αφορά στη σκοπιμότητά της. Οι κρατικές εγγυήσεις αφορούν μόνο ένα μέρος της εταιρείας, το 65%, αφού το υπόλοιπο ανήκει στα Ελληνικά Πετρέλαια. Κατά δεύτερο, οι εγγυήσεις αυτές τι ακριβώς εξυπηρετούν και για ποιον;
Αντίθετα, αν υπήρχε εγγύηση για τον ΛΑΓΗΕ, τότε θα μπορούσε να υπάρξει βιώσιμη λύση για τις απαιτήσεις των απλήρωτων ελληνικών μονάδων, που θα μπορούσαν στη συνέχεια με την εγγύηση αυτή να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους προς τη ΔΕΠΑ, εξυγαίνοντας έτσι τη ροή του συστήματος προς την υπό ιδιωτικοποίηση επιχείρηση.
Ήδη οι ηλεκτροπαραγωγοί έχουν προτείνει η ΔΕΠΑ να πάρει ως ενέχυρο τα τιμολόγια των ΛΑΓΗΕ-ΑΔΜΗΕ από δικές τους πωλήσεις ηλεκτρικού ρεύματος και βέβαια λύση θα αρχίσει να δίνεται εφόσον οι κρατικοί φορείς αρχίσουν να εξοφλούν τις υποχρεώσεις τους με βάση το δάνειο της ΕΤΕΠ.
Μείζον ζήτημα παραμένει επίσης η τιμή του φυσικού αερίου με την οποία η ρωσική πλευρά, αν πάρει τη ΔΕΠΑ, θα προμηθεύει τις ελληνικές εταιρείες. Και η πλευρά των ελληνικών επιχειρήσεων επισημαίνει ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει ήδη επιτύχει μια σημαντική πρόοδο ως προς αυτό, εκμεταλλευόμενη το επιχείρημα της ιδιωτικοποίησης. Όπως άλλωστε το πέτυχε η Βουλγαρία σε αντάλλαγμα με το πέρασμα του South Sream.
Παράλληλα ο πρωθυπουργός θα μεταβεί στο Αζερμπαϊτζάν εν όψει των αποφάσεων για τον αγωγό TAP, που μπορεί να αποτελέσει σημαντικό επενδυτικό βραχίονα για τη χώρα.
Το γεωπολιτικό μέτωπο εξάλλου θα παραμείνει εκ των βασικών παραγόντων καθώς οι ενεργειακές επενδύσεις θα ρυθμίσουν ευρύτερες ισορροπίες στην περιοχή μας. Η Τουρκία εξάλλου, όπως κατέγραψε την περασμένη εβδομάδα το Bloomberg, προχώρησε σε μια σημαντική συμφωνία με το κουρδικό Ιράκ για παροχή πετρελαίου και μελλοντικά αερίου που αναμένεται να μειώσει το κόστος αλλά και το έλλειμμα του ισοζυγίου της.
Την ίδια ώρα που η Κύπρος έχει εισέλθει σε μια εξαιρετικά ευαίσθητη περίοδο για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων της, όλα δείχνουν ότι το Ισραήλ θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας που θα επηρεάσει τις εξελίξεις.