Έμεινα με το στόμα ανοικτό ακούγοντας τον γενικό επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης κ. Λέανδρο Ρακιτζή να λέει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι τα…καλά νέα με τη διαφθορά, είναι ότι λόγω της οικονομικής κρίσης, μειώθηκε ο τιμοκατάλογος στα φακελάκια!
Κι εγώ ο αδαής που πίστευα πως τρία χρόνια αδυσώπητου κτυπήματος των πολιτών από αυτή την ανεκδιήγητη λαίλαπα των μέτρων, δεν μπορεί, κάτι θα έχει αλλάξει στη νοοτροπία των καθ’ έξιν διεφθαρμένων δημοσίων λειτουργών.
Δεν μπορεί σκεφτόμουνα, με τόσες απομακρύνσεις, καταδίκες, πειθαρχικά συμβούλια και εξεγερμένους πολίτες, έ τι στο καλό, θα έχει περιοριστεί η διαφθορά.
Κι όμως τα αθάνατα ελληνικά λαμόγια βρίσκουν τρόπους να προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες και αντί γδέρνουν τους πολίτες για να τους εξυπηρετήσουν, τώρα απλώς τους προκαλούν μικροαμυχές!
Σε καμιά περίπτωση δεν σκέφτηκαν να κόψουν το χούι. Ούτε φοβούνται τις ενδεχόμενες καταγγελίες και τη σύλληψη τους στα πράσα.
Ούτε χόρτασαν με όσα έβγαλαν όλα τα προηγούμενα χρόνια και φυσικά δεν πιστεύουν ότι το κράτος βελτιώθηκε και πως οφείλουν να πειθαρχήσουν στη νέα τάξη πραγμάτων που επιχειρούν να επιβάλλουν οι δανειστές μας.
Λες και η διαφθορά έχει περάσει στο DNA των επίορκων και κατάπτυστων δημοσίων λειτουργών που τώρα με τις περικοπές των μισθών στο δημόσιο αυξάνεται ο αριθμός αυτών που επιχειρούν να …αναπληρώσουν τα χαμένα εισοδήματα τους από τον δύσμοιρο πολίτη που είναι ακόμα υποχρεωμένος να συναλλάσσεται μαζί τους.
Είναι αυτό που έλεγε φίλος, πως το κατσίκι ότι και να το κάνεις, πρόβατο δε γίνεται.
Κι εμείς, προσπαθούμε να βρούμε ψήγματα θετικών ειδήσεων, να αναθαρρήσουμε και να πούμε να, επιτέλους οι θυσίες μας πιάνουν τόπο. Γυρίζουμε σελίδα και ξανακτίζουμε πέτρα-πέτρα την νέα Ελλάδα. Μαζεύουμε τα προσωπικά μας συντρίμμια και ξαναστήνουμε τις ζωές μας από την αρχή.
Φευ όμως, με ένα τέτοιο δημόσιο τομέα, δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα στον αιώνα τον άπαντα.