Δεν έχει μόνο το χρηματιστήριο 2 ή περισσότερες ταχύτητες πια, αλλά η ίδια η οικονομία. Μια χώρα απίστευτων διαρκών υπερβολών που από το 2009 και πέρα το μόνο που μάς δείχνουν είναι, πώς θα κυνηγούμε διαρκώς την ουρά μας. Ας δούμε τις αναλογίες των ζητημάτων των τελευταίων ημερών.
Οι μελέτες για την μείωση των απολαβών σε συνδυασμό με την φορολογία δείχνουν μια σωρευτική απώλεια της τάξης του 40%. Στο προεδρείο της ΕΛΣΤΑΤ ασκείται ποινική δίωξη για διόγκωση του ελλείμματος ανοίγοντας ένα τεράστιο πολιτικό θύμα για την καταδικαστική περίοδο που βιώνει η χώρα. Παράλληλα, αρχίζουν να διαρρέουν οι πρώτοι τριγμοί στην διαχείριση του ΤΑΙ ΠΕΔ όσον αφορά στην κλιμάκωση των αποκρατικοποιήσεων. Ειδικά για τη διαχείριση των αποκρατικοποιήσεων, πρέπει να ξέρουμε πολύ καλά, ότι αν οι κυβερνώντες για τους όποιους λόγους δεν μπορέσουν να κάνουν καλά την δουλειά τους, θα την πληρώσει και πάλι η κοινωνία με νέα μέτρα.
Όλα αυτά λοιπόν συνθέτουν το σκηνικό του προβληματικού, πλην ηλίθιου και άβουλου μαθητή της καλής οικογένειας, που όσα ιδιαίτερα και αν του κάνουν δεν θα μπει στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Η υπόθεση μάλιστα της ΕΛΣΤΑΤ που προς τιμήν τους οι οικονομικοί εισαγγελείς οδηγούν σε βάθος σηκώνει πολύ κουβέντα. Εάν ο “χριστομαθής κολλεγιόπαις”, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, που δεν είχε υπογράψει ποτέ του επιταγή μαζί με τον “παρία” Γιώργο δεν είχαν χαντακώσει την χώρα με το σύνολο των επιλογών τους, αδράνεια, αλλά και επιδείνωση της εικόνας, τότε τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν σήμερα πολύ διαφορετικά. Η Ιταλία απέφυγε το μνημόνιο με επιτόκια 7%, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου επί 8 μήνες έπαιζε τις κουμπάρες.
Και ακόμα και σήμερα, παρά το γεγονός ότι οι αγορές προεξοφλούν τα θετικά, εντούτοις τα δύσκολα είναι μπροστά. Και δεν μιλάμε φυσικά για την υπόθεση ευρώ, που έχει κριθεί οριστικά από το προηγούμενο καλοκαίρι. Μιλάμε για την επόμενη μέρα μέσα στο ευρώ, από την οποία εν πολλοίς, θα κριθεί και η πορεία της χρηματιστηριακής αγοράς. Όσον αφορά στους προγραμματισμούς που έχουν γίνει, το ερώτημα είναι πώς οι μειωμένες απολαβές θα εξασφαλίσουν την αποπληρωμή των 13 δισ. ήδη οφειλόμενων φόρων που σχηματίστηκαν τους τελευταίους 12 μήνες. Το κύριο ζήτημα λοιπόν είναι ότι ακόμα και τώρα βαδίζουμε απλά σε ένα θεωρητικό κατασκεύασμα, το οποίο σύντομα θα αρχίσει να επιζητά αποτελέσματα και εκεί θα κριθεί το πού πηγαίνουμε.
Το σίγουρο είναι ότι χρειαζόμαστε επιτυχίες και επιστροφή στις αγορές. Και η ροή των κεφαλαίων που αρχίζει αργά μεν, αλλά σταδιακά να εξομαλύνεται στις ελληνικές επιχειρήσεις με χαρακτηριστικό παράδειγμα πέραν των χρηματοδοτήσεων και την άνοδο του χρηματιστηρίου, είναι οφθαλμοφανές ότι μπορεί να βοηθήσει. Για τον λόγο αυτό και η άνοδος της αγοράς πρέπει να στηριχθεί σε πραγματικά γεγονότα και να είναι ο πραγματικός δείκτης μεταστροφής της οικονομίας. Η επανισχυροποίηση των ελληνικών επιχειρήσεων είναι ένα πρώτο βήμα, θα πρέπει να συνοδευτεί από την πραγματική ενδυνάμωση των ελληνικών τραπεζών, που, πάση θυσία, θα πρέπει να παραμείνουν μακριά από τον κρατικό έλεγχο.