Επικεφαλής ηχηρών ονομάτων ο πρωθυπουργός και με ανεβασμένα τα ποσοστά του στα γκάλοπ ξεκινά το στοίχημα της επόμενης ημέρας, που είναι και το πλέον αποφασιστικό, δηλαδή την προσέλκυση επενδύσεων. Στοίχημα κρίσιμο που σε συνδυασμό με τις αποκρατικοποιήσεις αποσκοπούν στο να τονώσουν αφενός τις προοπτικές ανάκαμψης της οικονομίας και αφετέρου να δημιουργήσουν την δυναμική που θα βοηθήσει στην συνεπή εκτέλεση του προγράμματος. Οι Καταριανοί είναι ιδιαίτερα δύσκολοι, καθώς πάγια τακτική τους, όπως απέδειξαν και στον διαγωνισμό του Ελληνικού, είναι να μην συμμετέχουν σε διαγωνισμούς, αλλά επιζητούν να κάνουν deals one to one, δηλαδή αποκλειστικές συνεργασίες.
Η σημασία που δίνεται στην επίσκεψη φαίνεται από την συμμετοχή του κ. Μίμη Ματζούνη, που σημαίνει ότι η Alpha Bank επιζητά να προχωρήσει θέματα που αφορούν στους τομείς που την ενδιαφέρουν, όπως κυρίως η ενεργοποίηση των καταριανών μεγαλομετόχων στην αύξηση. Αντίστοιχα μεταβαίνουν και ηχηρά ονόματα του εφοπλιστικού χώρου, όπως οι Αγγελικούσης και Προκοπίου, που προφανώς τους ενδιαφέρει το φυσικό αέριο του Κατάρ. Όλα αυτά δείχνουν ότι, για πρώτη φορά, ένας πρωθυπουργός επιχειρεί μια συγκροτημένη προσπάθεια σε επιχειρηματικό επίπεδο, παρά το γεγονός ότι ακόμα οι προσδοκίες πρέπει να κρατηθούν σε λελογισμένα επίπεδα.
Οι προσπάθειες αυτές έρχονται σαν συνέχεια των ραντεβού με τους μεγαλοεπενδυτές Prem Watsa και Wilbur Ross,που κατέληξαν σε ένα δείπνο παρουσία του κ. Ε. Μυτληναίου, αλλά και του μάνατζμεντ της Εθνικής, ανοίγοντας την πιθανότητα συμμετοχής τους στην αύξηση του νέου σχήματος. Αν θέλουμε να είμαστε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ όλες αυτές οι προσπάθειες σηματοδοτούν την πρώτη πράξη ενός νέου έργου που βρίσκεται μόνον στην αρχή του. Ζητούμενο είναι λοιπόν, να βγούμε όσο πιο γρήγορα στις αγορές ακολουθώντας την επιτυχία των ΙΡΛΑΝΔΩΝ και των ΠΟΡΤΟΓΑΛΩΝ,ώστε να αρχίσουμε να αποδεσμευόμαστε από το επαχθές μνημόνιο και την “τρέλα” των οικονομολόγων του ΔΝΤ, που αποδεικνύουν κατ εξακολούθησιν ότι ζουν σε σφαίρες θεωρητικών εγχειριδίων.
Εκ των υστέρων φαίνεται ότι η ζημιά που έχει γίνει στην ελληνική οικονομία και κοινωνία για την οποία υπεύθυνο είναι το ατελές πρόγραμμα Τόμσεν αλλά και η διαχείριση της κυβέρνησης Παπανδρέου μπορεί να πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, όσο θα αργούμε να συγκλίνουμε με τους στόχους, καταδικάζοντας την Ελλάδα σε έναν μακροπρόθεσμο φαύλο κύκλο. Αυτό όμως πρέπει να επιτευχθεί με λύσεις και επιτυχίες οικονομικές και όχι άλλα πολιτικά αλισβερίσια, με τα οποία πιστωτές και εταίροι μπορεί να μας επιφυλάσσουν και άλλες δοκιμασίες. Αν ο Παπανδρέου είχε ακούσει εγκαιρότερα τη Goldman Sachs το 2009 και ο Παπακωνσταντίνου την Μorgan Stanley ο κοσμάκης δεν θα διασυρόταν οικονομικά και ηθικά καθημερινά σε μια χώρα αναξιόπιστη και χρεωκοπημένη. Οι λύσεις λοιπόν είναι αυτές των ΑΓΟΡΩΝ, όπως πέτυχε η χώρα στην δεκαετία του 90 και σίγουρα όχι οι πολιτικές παραγώγων πολιτικογεννών σχημάτων, που καταρτίζουν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί και οι γραφειοκράτες του ΔΝΤ. Δυστυχώς όμως η οικονομική απελευθέρωση περνά από ένα τίμημα. Αν ερμηνεύσει κανείς τα γκάλοπ σαν ανοχή της κοινωνίας, στην παρούσα φάση, η κυβέρνηση πρέπει να επιταχύνει.