Το έχουμε χάσει εντελώς. Αντί η κυβέρνηση τόσους μήνες να βάλει κόκκινη γραμμή για μείζονος ενδιαφέροντος ζητήματα που αφορούν στη δύσκολη διαβίωση των πολιτών όπως η “τρελή” αύξηση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης που πέρυσι “ξεπάγιασε” όλη την Ελλάδα χωρίς θετικό φορολογικό αντίκτυπο, το θέμα της εκχώρησης κρατικής περιουσίας στο ΤΑΙΠΕΔ Εξωτερικού, τις απαιτήσεις για διαρκώς νέους φόρους στα ακίνητα και την διαρκή απαξίωση της περιουσίας των συνεπών φορολογούμενων, η κόκκινη γραμμή και η προοπτική “ηρωικής έξόδου” από τις απαιτήσεις του Μνημονίου εσχάτως τοποθετείται στο θέμα του λουκέτου (ή όχι) των ΛΑΡΚΟ, ΕΑΣ, ΕΛΒΟ.
Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, οι εταιρείες αυτές όχι μόνο δεν υπήρξαν ανταγωνιστικές, όχι μόνο δεν προσέφεραν στην προσπάθεια διατήρησης του αμυντικού στάτους της χώρας αλλά αντιθέτως αποτέλεσαν άντρα βολέματος κομματικών ημετέρων, σπατάλης, αναποτελεσματικότητας και εν γένει διαφθοράς.
Πιστεύει άραγε κανείς σοβαρά πως δίχως την ΕΛΒΟ ή τη ΛΑΡΚΟ η Ελλάδα σε ενδεχόμενη πολεμική σύρραξη με την Τουρκία θα χάσει εξ αυτού του γεγονότος τον πόλεμο; Πιστεύει κανείς πως το διαλυμένο στράτευμα σε όλους τους τομείς και τις εκφάνσεις του, θα υποφέρει σε αυτόν μόνο τον τομέα; Και οι εθνικοπατριώτες της σφαλιάρας που αμάσητα καταπίνουν κάθε τροϊκανή απαίτηση, καλό θα είναι πριν σηκώσουν σημαία για την αμυντική βιομηχανία να αναλογιστούν την τελική χρησιμότητα αυτών των τριών εταιρειών. Επιχειρήσεων από τις οποίες μέχρι και σήμερα μισθοδοτούνται πολιτικά και κομματικά στελέχη που μόλις τα ονόματα τους μαθευτούν θα γελάει το πανελλήνιο.
Όσοι λοιπόν εισηγούνται στον πρωθυπουργό η μεγάλη μάχη της σκληρής διαπραγμάτευσης με τις δάνειες δυνάμεις να δοθεί στο πεδίο της αμυντικής βιομηχανίας, σφάλουν. Και το σφάλμα είναι διπλό. Πρωτίστως πολιτικό, καθώς τέτοιου είδους ΟΧΙ έπρεπε να λεχθούν για θέματα φορολογικού και κοινωνικού παραλογισμού ώστε να δοθεί επιτέλους ένα μήνυμα υπεράσπισης της αδύναμης κοινωνίας. Δευτερεύοντος, το σφάλμα είναι οικονομικό. Κι αυτό διότι η χώρα δεν μπορεί άλλο να πληρώνει για υπηρεσίες που δεν λαμβάνει, για εξαφανισμένους συνδικαλιστές και πολιτικολογούντες. Δεν μπορεί να συζητάς μειώσεις συντάξεων, λουκέτα νοσοκομείων, περιορισμούς στρατοπέδων σε ευαίσθητες περιοχές 9σ.σ. για να την βγούμε κι εμείς πατριωτικά) και την ίδια στιγμή να διατηρείς τρεις εταιρείες – φαντάσματα.