Ο Αφροαμερικανός ακτιβιστής και απελευθερωμένος σκλάβος στα χρόνια του Εμφυλίου πολέμου των ΗΠΑ Frederick Douglass είχε πει πως «οι άνθρωποι μπορεί να μην πληρωθούν για όλα όσα κάνουν σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά σίγουρα πρέπει να πληρώσουν για όλα όσα θα πάρουν».
Αυτή η αίσθηση αδικίας, αυτή η έμφυτη πικρία του ανθρώπου που πάλεψε με το χρόνο, τον πόνο, την κοινωνική πίεση είναι που κινεί το προτσές (να που μας πιάσανε και τα αριστερά μας) της ιστορίας. Την εξελικτική διαδικασία που πάει να κινήσει τα πράγματα μπροστά, μα όλο γυρίζει πίσω. Είναι η αίσθηση πως «όλα σε αυτή τη ζωή είναι …ακριβά και δύσκολα». Μια αντίληψη που οδηγεί στον κυνισμό, στην αδιαφορία, στη μοιρολατρία. Μια αριστερίστικη άποψη δηλαδή.
Όμως ας μην αδικούμε μόνο την αριστερή και πάντα πιο κοινωνικοποιημένη κριτική. Ας δούμε και στα δεξιά. Ο γνωστός οικονομολόγος Milton Friedman δήλωνε πως «δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα» θέλοντας να υπερτονίσει την κυριαρχία των αγορών και τη δύναμη της οικονομίας σε κάθε ανθρώπινη διαδικασία και δραστηριότητα. Ακόμα και στην ελεημοσύνη.
Κι αν όντως τίποτα δεν μας χαρίζεται, είναι αλήθεια πως στην Ελλάδα της κρίσης, στην Ελλάδα του «τίποτα δεν πάει καλά»,αρχίζουν να υπάρχουν και μερικές φωτεινές εξαιρέσεις του κανόνα.
Όσο κι αν η αντιπολίτευση πλειοδοτώντας σε λαϊκισμό δεν θέλει να το παραδεχτεί, όλες οι μετρήσεις δείχνουν πως παρά την επικράτηση του συναισθήματος της κοινωνικής ανισορροπίας και αδικίας, παρά την αίσθηση πως όλα είναι «εις βάρος μας», παρά τον παγιωμένο κυνισμό που φαίνεται και στις παραπάνω δηλώσεις γνωστών προσώπων της ιστορίας, η ελεύθερη αγορά πιάνοντας τα σημάδια των καιρών κι από ένστικτο αυτοσυντήρησης αποκλιμακώνει τις τιμές. Είναι η περίφημη «αυτορρύθμιση των αγορών…ηλίθιε» (σ.σ. για να παραφράσουμε κι εμείς λίγο Μπογιόπουλο…ε συγγνώμη Κλίντον θέλαμε να γράψουμε).
Είναι η σανίδα σωτηρίας που η αγορά αναζήτησε και βρήκε.
Κι αν δεν σας πείθω με όσα γράφω, ας δούμε λίγο τα στατιστικά:
5,6% φθηνότερο είναι φέτος το Χριστουγεννιάτικο Τραπέζι βάσει του Ινστιτούτου Ελληνικών Λιανεμπορικών και Καταναλωτικών Αγαθών, ενώ στο 12,2% φθάνει η πτώση στις τιμές στη διετία.
Την ίδια στιγμή η αποκλιμάκωση του γενικού δείκτη τιμών καταναλωτή φθάνει στο ιστορικό χαμηλό από το 1960 (!) και σε ποσοστό αποπληθωρισμού -2,9%. Η Ελλάδα παρουσιάζει τη μεγαλύτερη πτώση τιμών σε σειρά κλάδων από όλες τις χώρες της Ευρωζώνης αλλά και συνολικά της Ε.Ε. (ένδυση, υπόδηση, έπιπλα, αναψυχή, ξενοδοχεία, εκπαίδευση, μεταφορές, υγεία, κλπ) βάσει της Eurostat ενώ μακράν εξελίσσεται στη φθηνότερη χώρα σε σύγκριση με αυτές του δοκιμαζόμενου νότου.
Σίγουρα στα αφτιά των επαγγελματιών της αμφισβήτησης και της διαρκούς μιζέριας, όλα αυτά ακούγονται «περίεργα». Ακούγονται «εκτός τόπου και χρόνου».
Αναμενόμενο είναι η ΑΥΓΗ και τα άλλα κομματικά έντυπα να αρχίσουν να μιλάνε για τα γνωστά παπαγαλάκια του Μαξίμου. Κι αυτό διότι ό,τι δεν κολλάει στην αντιπολιτευτική «σούπα» πρέπει να διώκεται. Όμως η αλήθεια των αριθμών είναι αδιαμφισβήτητη τουλάχιστον στο πεδίο της αγοράς.
Κι αυτή η αλήθεια λέει πως ναι μεν στην Ελλάδα για χρόνια δρουν καρτέλ, ναι μεν η φτωχοποίηση του λαού εξακολουθεί να συμβαίνει, όμως αν δούμε με ψυχραιμία υπάρχει τουλάχιστον ένα πεδίο στο οποίο μπορούμε να πούμε πως με την καταναλωτική μας συμπεριφορά, με στοχευμένες πολιτικές ενέργειες, με την ανατροπή του τρόπου ζωής μας αν θέλετε και με την στάση των επιχειρήσεων που είτε επειδή κατανόησαν τις δυσκολίες του Έλληνα είτε απλά έδρασαν με ένστικτο αυτοσυντήρησης μείωσαν τις τιμές, επιτεύχθηκε ένα θετικό αποτέλεσμα.
Είναι η περίφημη αυτορρύθμιση των αγορών την οποία οι κρατιστές ξορκίζουν σαν κάτι φοβερό, η οποία όμως στην προκείμενη περίπτωση λειτούργησε άριστα στη χώρα μας, είτε κάποιοι το θέλουν, είτε όχι.
Τώρα στους επαγγελματίες της μιζέριας και της αμφισβήτησης, σε όσους βρίσκουν πάντα ένα πρόβλημα σε κάθε λύση κι όχι μια λύση σε κάθε πρόβλημα, απαντάει η ίδια η ζωή. Και η ζωή απέναντι στους μιζεροπώληδες συνηθίζεται να είναι σκληρή.