Του Αλέξανδρου Κασιμάτη

Η απόφαση να κουρευτούν οι καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες είναι πρωτοφανής.

Πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία την οποία δεν επέβαλλαν οι ΗΠΑ στη CITI BANK και τις άλλες αμερικανικές τράπεζες όταν κατέρρεαν το 2008, ούτε και η Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΔΝΤ στην Ιρλανδία που το πρόβλημα ήταν κυρίως τραπεζικό, στην Πορτογαλία, την Ισπανία κλπ.

Καταθέσεις ιδιωτών χάθηκαν μόνον στην περίπτωση της κατάρρευσης της Ισλανδίας και για αυτό το λόγο η Αγγλία έσυρε στα δικαστήρια την Ισλανδία.

Οι καταθέσεις είναι περιουσιακό στοιχείο, προστατεύεται από  τη διεθνή νομοθεσία και όπως κι αν το αποκαλέσουμε εισφορά ή κούρεμα, πρόκειται ουσιαστικά για δήμευση περιουσιακών στοιχείων.

Οι  καταθέσεις υποτίθεται ότι έχουν διευρωπαϊκή και κρατική εγγύηση τουλάχιστον μέχρι ένα ποσό.  Σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά επιβάλλεται κούρεμα 6,75%  σε ποσά έως 100.000 ευρώ και 9,9% για τα μεγαλύτερα ποσά. Που είναι λοιπόν το όριο της εγγύησης των καταθέσεων; Τι αξία έχουν οι εγγυήσεις των κρατών και της ΕΕ;

Το ότι θα δοθούν σε αντικατάσταση των χρημάτων που δημεύονται από το Κυπριακό Δημόσιο μετοχές των τραπεζών είναι ένα πυροτέχνημα. Οι μετοχές των κυπριακών  τραπεζών  (ήδη μηδαμινής αξίας) θα υποτιμηθούν δραματικά  καθώς χάνουν τις θυγατρικές τους στην Ελλάδα  και προφανώς η Τράπεζα Κύπρου στη Ρωσία.  Επίσης  για τα 4,8 δις. που αφαιρούν από τις τράπεζες θα εκδοθούν νέες μετοχές δημιουργώντας έναν τεράστιο πληθωρισμό μετοχών που θα μηδενίσει περαιτέρω την αξία τους.

Ειδικά για τον Ευρωπαϊκό Νότο από τη στιγμή που ανοίγει θέμα κουρέματος καταθέσεων η Ευρώπη βάζει στην ατζέντα της διάσωσης των χωρών  το πυρηνικό όπλο  της συμμετοχής των ιδιωτών στο κόστος  διάσωσης. Αυτό σημαίνει ότι υπό προϋποθέσεις καμία κατάθεση σε τράπεζα του Ευρωπαϊκού Νότου δεν είναι ασφαλής αν η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας επιβαρυνθεί.