Του Δημήτρη Μαρκόπουλου
Δύο μέτρα και δύο σταθμά καταγγέλλονται από φορείς της αγοράς πως ισχύουν σε ό,τι αφορά δύο εξόχως ενδιαφέροντες για την ελληνική πολιτική σκηνή κλάδους. Αυτόν των κατασκευών όπου οι επιχειρήσεις πήραν με πράξη νομοθετικού περιεχομένου “άφεση” ασφαλιστικών και φορολογικών εκρεμμοτήτων μέχρις 31/12/2012 για να εισπράξουν τις οφειλές από το Δημόσιο καθώς και των τηλεοπτικών σταθμών. Πιο συγκεκριμένα, με νέα πράξη νομοθετικού περιεχομένου η κυβέρνηση αντιμετωπίζει θετικά το πάγωμα του ειδικού φόρου τηλεόρασης (φθάνει στο 20% επί των διαφημιστικών τιμολογίων), ο οποίος κανονικά θα ίσχυε από 1η Ιανουαρίου 2013.
Η αναβολή δόθηκε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που ορίζει ότι η νέα ημερομηνία εφαρμογής του (αν εφαρμοστεί τελικά) είναι η 1η Ιανουαρίου 2014. Πιο συγκεκριμένα, στο τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 12 του άρθρου 5 του Ν. 3845/2010 (Α’ 65), όπως αυτό προστέθηκε με την παράγραφο 6 του άρθρου 4 του Ν. 3899/2010 (Α’ 212) και τροποποιήθηκε με την παράγραφο 9 του άρθρου 3 τής από 31.12.2011 Π.Ν.Π. (Α’ 268), όπως αυτή κυρώθηκε με το άρθρο δεύτερο του Ν. 4047/2012 (Α’ 31), «αντί της ημερομηνίας 1.1.2013 τίθεται η ημερομηνία 1.1.2014». Να σημειωθεί ότι πρόκειται για την 3η αναβολή σε μια αρχική απόφαση προ τριετίας, που αν ίσχυε ποτέ θα συρρίκνωνε περαιτέρω την αγορά, ενώ το ποσό που θα εισέπραττε ο ετήσιος Προϋπολογισμός (π.χ. το 2012) δεν θα ξεπερνούσε τα 80 εκατ. ευρώ, ποσό μηδαμινό μπροστά στα προβλήματα που θα δημιουργούσε, όπως λένε τα κανάλια.
Σημειώνεται, ότι η κατάργηση του φόρου αυτού αποτελεί πάγιο αίτημα τόσο της ΕΔΕΕ όσο και του ΣΔΕ από το 1983, όταν επιβλήθηκε για πρώτη φορά.