Του Κωστή Πλάντζου

Λάθος συνταγή αντιμετώπισης της κρίσης και μαρξιστικό «οικονομικό φασισμό» χαρακτηρίζουν κύκλοι των δανειστών την επίθεση που εξαπολύει η κυβέρνηση στη μεσαία τάξη – και ειδικά σε μικρομεσαίους που με εισόδημα 20.000 ή 30.000 ευρώ τον χρόνο συντηρούν πολυμελείς οικογένειες.

Έντονα διαφωνούν και με τους ασφυκτικούς ελέγχους που στο όνομα της καταπολέμησης του μαύρου χρήματος έχουν επιβληθεί σε τραπεζικές καταθέσεις ή και σε όσους κρατούν στα χέρια τους χαρτονομίσματα των 500 ευρώ, θεωρώντας ότι «έτσι δεν θα επιστρέψουν ποτέ τα λεφτά στις τράπεζες».

Αλγεινή εντύπωση προκαλούν τα εισπρακτικά μέτρα που υιοθετεί η κυβέρνηση κάνοντας λόγο για «μαρξιστικές εμμονές», «οικονομικό φασισμό» και «ευρωτρομοκρατία» εκ μέρους της, επειδή στοχοποιεί ως πλούσιους ή φοροφυγάδες όσους άντεξαν ή προνόησαν προκειμένου να έχουν ακόμα ένα αξιοπρεπές εισόδημα. «Ο Ντράγκι κρατάει “μπαζούκας” και ρίχνει τα επιτόκια για να κινηθεί το χρήμα και στην Ελλάδα δεν αφήνουν ούτε τα 40 δισ. που υπάρχουν “στο στρώμα” να κινηθούν και να επιστρέψουν στις τράπεζες και στην οικονομία», λένε χαρακτηριστικά. Αν και απέφυγαν να απαντήσουν εν θερμώ, όταν βρίσκονταν σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις, για την επίθεση που δέχτηκαν οι θεσμοί -ειδικά το ΔΝΤ- από κύκλους του Ελληνα υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου περί «νεοφιλελεύθερης ιδεοληψίας», «εκβιαστικών πιέσεων» και «έλλειψης σοβαρότητας», μόλις επέστρεψαν στην έδρα τους και χαλάρωσαν λίγο, λόγω του Πάσχα των Καθολικών, οι ξένοι απεσταλμένοι μετέφεραν το αρνητικό κλίμα των συζητήσεων που διαπίστωσαν στην Αθήνα.

Παρότι αναγνωρίζουν ότι είναι δικαίωμα των ελληνικών αρχών και της εκάστοτε κυβέρνησης να επιλέγουν τις πηγές των εσόδων τους, θεωρούν καταστροφική τη στοχοποίηση των μικρομεσαίων που, αν και έχει τις ρίζες της σε προγενέστερες επιλογές και νόμους, πλέον γίνεται κυρίως με ιδεολογικά και όχι οικονομικά ή κοινωνικά κριτήρια.

Ευρωτρομοκρατία

Υπ’αριθμόν 1 ζήτημα για όσους παρακολουθούν από τα κέντρα λήψης αποφάσεων σε Ουάσινγκτον, Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη τις εξελίξεις στη χώρα μας είναι η απροθυμία των ελληνικών αρχών να προβούν σε μειώσεις δαπανών, επιλέγοντας τη συνταγή της αύξησης φόρων και εισφορών Καθώς όμως οι περικοπές δαπανών είναι πιο σίγουρος τρόπος εξοικονόμησης για το κράτος, όταν συζητούνται εισπρακτικά μέτρα γεννάται αμφιβολία για τη δυνατότητα εφαρμογής τους κι έτσι ο τελικός λογαριασμός των μέτρων αυξάνεται.
«Τι θα πει η κυβέρνηση στους δημοσίους υπαλλήλους, τους οποίους θέλει να προστατεύσει, αν χάσουν έναν μισθό από αυξήσεις άμεσων και έμμεσων φόρων; Οτι αντί να τους δώσει 13ο μισθό διασώζει τον 12ο, την ώρα που στο χέρι θα παίρνουν έντεκα;», αναρωτούνται.
Θεωρούν επίσης ότι η στοχοποίηση όσων βγάζουν, π.χ., 30.000 ευρώ ως δήθεν πλούσιων και στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης συνιστά πλήγμα για την αγορά και ότι θα γυρίσει μπούμερανγκ για τα δημόσια έσοδα επειδή αυτή η κατηγορία πολιτών κινεί μέσω της κατανάλωσης την οικονομία. «Του χρόνου δεν θα βρίσκουν εισοδήματα πάνω από 1.000 ευρώ για να φορολογήσουν», λένε οι ίδιες πηγές.

Καταστροφή το κυνήγι στα μετρητά

Μέγα λάθος θεωρούν όμως και το κυνηγητό στα μετρητά, με τους ελέγχους σε τραπεζικές καταθέσεις ή με την απόσυρση των 500ευρων. Αν και βρίσκονται πολύ μακριά από την Αθήνα, δείχνουν πλήρως ενημερωμένοι για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας. «Είναι αυθαιρεσία πολλά από αυτά που γίνονται. Εκφοβίζουν τους πολίτες χωρίς λόγο. Από τον φόβο της χρεοκοπίας σήκωσαν τα χρήματα από τις τράπεζες οι Ελληνες, αλλά δεν θα τα επιστρέψουν με τον ίδιο φόβο, ακόμα και αν η οικονομία επέστρεφε ξαφνικά στην ομαλότητα», λένε. Θεωρούν, δε, άχρηστο το φακέλωμα όσων έχουν 500ευρα στο χέρι, γιατί «το βρώμικο χρήμα έχει επιστημονικούς τρόπους να κρύβεται», και προβλέπουν ότι όσοι έχουν νόμιμα χρήματα «στο στρώμα» και φοβούνται να τα εμφανίσουν σε ελληνική τράπεζα θα κάνουν ταξίδια για να τα βγάλουν σε τράπεζες της Βουλγαρίας ή άλλων χωρών.