(upd 20/7) Με μία μακροσκελή επιστολή, σχεδόν όση και το αρχικό ρεπορτάζ, η κυρία Νάντια Βαλαβάνη απαντά στο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του «Πρώτου ΘΕΜΑτος» για την ανάληψη των 200.000 ευρώ από την μητέρα της δύο ημέρες πριν από την επιβολή των capital controls.

Η επιστολή είναι διανθισμένη με σχόλια εναντίον της εφημερίδας, που έκανε αυτό που επιβάλλει η αποστολή της: να ελέγχει δημόσια πρόσωπα και τους συγγενείς τους, ενώ είναι εμφανής η προσπάθεια να εμφανίσει τον εαυτό της θύμα κάποιας συνωμοσίας.

Η κυρία Βαλαβάνη περισσότερο προσπαθεί να ανασκευάσει εντυπώσεις, εκμεταλλευόμενη την κακοποιημένη και από την ίδια και από συναδέλφους της πάλαι ποτέ σύνδεση της ηθικής με την Αριστερά, παρά δίνει απαντήσεις στα κρίσιμα σημεία που ανέδειξε το ρεπορτάζ.

Το γεγονός ότι η μητέρα της υπουργού απέσυρε μετρητά από τραπεζικό λογαριασμό είναι αναντίρρητο. Το έαν η συμπαθέστατη κυρία Αλίκη απέσυρε τις καταθέσεις της γιατί έχει πολιτικό και οικονομικό ένστικτο και κατάλαβε τι ερχόταν σε μερικές ημέρες ή για άλλο λόγο, όπως δικαιούται κανείς βάσιμα να εικάσει, μένει στην κρίση του αναγνωστικού κοινού.
Είναι επιβαρυντικό για την κυρία Βαλαβάνη ότι, ενώ η μητέρα της είχε αποσύρει και διασφαλίσει “τους κόπους μίας ζωής”, εκείνη δήλωνε ότι θα παγώσει και τις θυρίδες στις οποίες χιλιάδες πολίτες έχουν τους δικούς τους κόπους μίας ζωής-παραβιάζοντας μάλιστα αυτή, μία αριστερή δημοκρατική κυβέρνηση, κάθε συνταγματική προστασία των ατομικών και οικονομικών ελευθεριών.

Η κυρία Βαλαβάνη αναφέρει ότι υπέβαλε την παραίτησή της τη Δευτέρα 13 Ιουλίου, ενώ δεν είχε ιδέα για όλα αυτά. Η παραίτησή της ανακοινώθηκε την Τετάρτη. Αν είχε υποβληθεί από τη Δευτέρα, τότε είναι ένα ερώτημα τι περίμενε δύο μέρες για να την δημοσιοποιήσει. Ήδη όμως, μία εβδομάδα νωρίτερα, τόσο στο Ηράκλειο όσο και στα δημοσιογραφικά και πολιτικά γραφεία των Αθηνών κυκλοφορούσε η πληροφορία για υπουργό ή συγγενή του που έβγαλε χρήματα, ενώ ίσχυαν τα capital controls. Δεν περιήλθε τίποτε στην αντίληψη της υπουργού;

Έχει όμως ενδιαφέρον η κατάληξη της επιστολής της υπουργού: «Ζητώ για μια ακόμα φορά την άμεση παρέμβαση της ελληνικής δικαιοσύνης ώστε να σταματήσει η εκστρατεία σπίλωσης της τιμής και της υπόληψής μου. Να χυθεί άπλετο φως, να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να τερματιστεί η συκοφαντία και ο κανιβαλισμός».

Η κυρία Βαλαβάνη με την ίδια ευκολία που ανακοίνωσε ότι θα δεσμευθούν οι θυρίδες, με την ίδια ευκολία ζητά τη λογοκρισία των μέσων ενημέρωσης από τη Δικαιοσύνη. Είναι εντελώς διαφορετική η προσφυγή της, όπως έχει κάθε δικαίωμα -ακόμη και να ζητήσει αστική αποζημίωση ή ποινική δίωξη- και άλλο «η παρέμβαση της Δικαιοσύνης για να σταματήσει η εκστρατεία σπίλωσης», δηλαδή η δημοσιογραφική έρευνα.

Το τελευταίο της επιχείρημα ενέχει αντίφαση, αφού επικαλείται ότι η δήθεν επίθεση στρέφεται και εναντίον των βουλευτών που καταψήφισαν τη μνημονιακή συμφωνία, αλλά και συνολικότερα ενάντια στην κυβέρνηση που κινδυνεύει να πέσει από τη διαφοροποίηση των εν λόγω βουλευτών. Τελική καταφυγή της κυρίας Βαλαβάνη δεν είναι το περιεχόμενο της υπόθεσης, αλλά ποιος το αποκάλυψε: «Εκπορεύεται από τους γνωστούς κύκλους: Τους υπερασπιστές ό,τι αθλιοδέστερου πολιτικά και οικονομικά διαδραματίστηκε στη χώρα μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια» αναφέρει. Άρα, τα ΜΜΕ κατά την άποψη της κυρίας Βαλαβάνη δεν θα πρέπει να ασχολούνται με περίεργες υποθέσεις.

Εν κατακλείδι, η κυρία Βαλαβάνη -που μίλησε για ανοησία- με τη συμπεριφορά της επιβεβαιώνει το ρητό ότι «όταν το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι ο ανόητος κοιτάζει το δάχτυλο» και προσπαθεί να παρασύρει κι άλλους.

Αναλυτικά, η βουλευτής Β’ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ Νάντια Βαλαβάνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Αναγκάζομαι να μιλήσω δημόσια για πράγματα που δε θα ‘πρεπε να μιλάει κανείς ποτέ: Για τα οικονομικά ενός τρίτου προσώπου, όπως είναι η μητέρα μου. Με αναγκάζει η αθλιότητα των δημοσιευμάτων των τελευταίων ημερών, που έγιναν τσουνάμι το Σαββατοκύριακο. Με αποκορύφωμα, αλλά όχι μόνο, το πεντασέλιδο (!) αφιέρωμα του «Πρώτου Θέματος» σ’ εμένα και στην πατρική μου οικογένεια. Με «πονηρό» πηχιαίο τίτλο πάνω από γιγαντοφωτογραφία μου, στην οποία μέσω μοντάζ φαίνεται να μελετώ εμβριθώς το «πόθεν έσχες» μου του 2012, «Εγώ σήκωσα τα 200.000 ευρώ» – και, με πολύ μικρότερα γκρι γράμματα, «Ομολογία της μητέρας Βαλαβάνη ενώ η κόρη υπουργός θα πάγωνε τις θυρίδες».
Θεωρώ δυστύχημα ότι βρίσκομαι αναγκασμένη να δηλώσω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο αυτό που γνωρίζουν όλοι όσοι ξέρουν τη μητέρα μου, συμπεριλαμβανομένων και διευθυντών αρκετών τραπεζικών υποκαταστημάτων στο Ηράκλειο: Η μητέρα μου διαχειρίζεται ανέκαθεν μόνη της τα οικονομικά της, δεν είχα και δεν έχω οποιαδήποτε ανάμιξη σ’ αυτά, δεν συμμετέχω και δεν συμμετείχα στις τραπεζικές της κινήσεις, δεν είχα καμία απολύτως επικοινωνία με οποιοδήποτε τραπεζικό σε σχέση με αυτές. Δεν είμαστε, η αδερφή μου κι εγώ, συνδικαιούχοι σε τραπεζικούς λογαριασμούς της.
Το δημοσίευμα διανθίζει μάλλον την τελευταία από τις τρεις ερωτήσεις του κ.Λ.Αυγενάκη στη Βουλή προς τον Πρωθυπουργό: Ξεκίνησε «φωτογραφίζοντας» με και περιγράφοντας πως, την Πέμπτη 25.6.2015, δύο εικοσιτετράωρα πριν γυρίσει αιφνιδιαστικά – για όλους μας – ο Πρωθυπουργός από τις Βρυξέλλες και ανακοινώσει το «σπάσιμο» των διαπραγματεύσεων και το δημοψήφισμα και τέσσερις μέρες πριν τα capital controls, «ανάγκασα» τηλεφωνικά το διευθυντή υποκαταστήματος της «Εθνικής» στο Ηράκλειο να σπάσει δική μου προθεσμιακή κατάθεση και να στείλει τα χρήματα με τραπεζικό υπάλληλο (!) σε «συγγενικό σπίτι» μου στο Ηράκλειο. Στην τρίτη, πλέον, ερώτηση φωτογραφίζει τη μητέρα μου («συγγενικό πρόσωπο») ως αυτή που εισέπραξε τα 200.000, διατηρώντας ωστόσο την αναφορά στον «εξαναγκασμό» του διευθυντή μετά από δικό μου τηλεφώνημα.

Στο πολυσέλιδο «αφιέρωμα» του «Π.Θ.» το τηλεφώνημα μου στο διευθυντή έχει εξαφανιστεί. Διανθίζονται, ωστόσο, με γλαφυρό τρόπο, μετά από υποτιθέμενο ρεπορτάζ (;) της εφημερίδας – τι να έχει απογίνει άραγε το τραπεζικό απόρρητο στο συγκεκριμένο υποκατάστημα της «Εθνικής»; -, τα βασικά στοιχεία των ερωτήσεων Αυγενάκη. Έτσι στο δημοσίευμα αναφέρεται ότι η μητέρα της υπουργού εξέφρασε τη δυσαρέσκεια της όταν την ενημέρωσαν ότι δεν είχαν τα χρήματα για να της τα δώσουν και θα χρειαζόταν μια-δυο μέρες να τα συγκεντρώσουν, ότι διαμαρτυρήθηκε έντονα τονίζοντας ότι «θα το πω στην κόρη μου…», ότι οι υπάλληλοι του καταστήματος τρομοκρατήθηκαν (!!) και φρόντισαν ώστε δύο μέρες πριν από την επιβολή των capital controls να μεταφέρουν οι ίδιοι (!) τα χρήματα σπίτι της, πράγμα μοναδικό στα τραπεζικά χρονικά κλπ, κλπ. Το δημοσίευμα συμπεραίνει ότι η ενέργεια αυτή της μητέρας μου συνδέεται με την παραίτηση μου απ’ την κυβέρνηση, αν κι η ίδια επιχείρησα ν’ αποστασιοποιηθώ προσποιούμενη ότι οι σχέσεις μας είναι «παγωμένες».

Η αλήθεια είναι ότι: Η μητέρα μου είχε σπάσει και εισπράξει προθεσμιακή της κατάθεση ύψους 100.000 ευρώ ημέρα μεν Πέμπτη, αλλά την προηγούμενη Πέμπτη, 18.6.2015. Τότε δηλαδή που συνθέταμε στην κυβέρνηση την πρόταση των 46 σελίδων, ώστε να κατατεθεί στο τραπέζι τέσσερις μέρες αργότερα, τη Δευτέρα, για να χαρακτηριστεί από τους δανειστές ως «καλή βάση για συζήτηση», μακριά απ’ οποιεσδήποτε σκέψεις για capital controls. Την προηγούμενη ημέρα, Τετάρτη 17.6.2015, ο λογιστής της μητέρας μου ενημέρωσε το διευθυντή της τράπεζας ότι πελάτισσα του ήθελε 50.000-100.000 την επομένη. Ο διευθυντής απάντησε ότι την επομένη θα είχε χρηματαποστολή, άρα να περάσουν όποια ώρα ήθελαν. Έτσι την Πέμπτη 18.6.2015 η μητέρα μου πήγε στην τράπεζα συνοδευόμενη από λογίστρια και παρέλαβε το ποσόν που ζήτησε μέσα σε 10-15 λεπτά χωρίς οποιοδήποτε πρόβλημα – παρουσία του λογιστή της, ο οποίος τη συνόδευσε πίσω στο σπίτι. Φυσικά δεν υπήρξε οποιαδήποτε επίκληση στην «κόρη της την υπουργό».

Για όλα τα παραπάνω δεν είχα ιδέα και λόγω και της εξαιρετικά αραιής επικοινωνίας μας: Πριν απ’ όλα λόγω του δικού μου φόρτου εργασίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχα κι έχω εξαιρετικές σχέσεις με τη μητέρα μου. Όταν υπέβαλλα την παραίτηση μου, όμως, τη Δευτέρα πρωί, 13.7.2015, ένα 24ωρο πριν την πρώτη ερώτηση Αυγενάκη, δεν είχα ιδέα για οτιδήποτε απ’ αυτά.

Νιώθω επίσης υποχρεωμένη να καταγγείλω, και να ζητήσω να κατεβεί άμεσα, την εξοργιστική λεζάντα σε φωτογραφία με τη μητέρα μου σε κοινό τραπέζι, που δημοσιεύτηκε χθες στην iefimerida, «Η Ν.Β. με τη μητέρα της τότε που δεν της …μιλούσε», διαβεβαιώνοντας τους αναγνώστες ότι προέρχεται από εκδήλωση στο Ηράκλειο 20 μέρες πριν. Μόνο που στη φωτογραφία φορώ τυρκουάζ μπλούζα, ενώ δεν έχω βγάλει τα μαύρα από τον περασμένο Νοέμβρη, που πέθανε ο σύντροφος μου. Και έχω να βρεθώ στην Κρήτη από πέρυσι τον Δεκαπεντάυγουστο. Όσο για τη φωτογραφία, από την οποία έχει «κοπεί» ο άντρας μου, είναι από εκδήλωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγίας Γαλήνης τον Δεκαπενταύγουστο του 2012…

Στο ίδιο δημοσίευμα γίνεται γνωστό ότι συμμετείχα σε σχέδιο του «Αριστερού Ρεύματος» – για τους συντάκτες δεν έχει φυσικά καμιά σημασία ότι ήμουν ανέκαθεν ανένταχτη στο ΣΥΡΙΖΑ – για κατάληψη της Τράπεζας της Ελλάδας και είχα αναλάβει τμήμα του, τη ληστεία των θυρίδων και στη συνέχεια την κατάσχεση και ό,τι χρημάτων είχε ο κόσμος επίσης στα σπίτια του. Όντως, με την ανοησία δε μπορεί να βρει εύκολα άκρη κανείς, ειδικά όταν είναι εκπορευόμενη.
Ζητώ για μια ακόμα φορά την άμεση παρέμβαση της ελληνικής δικαιοσύνης ώστε να σταματήσει η εκστρατεία σπίλωσης της τιμής και της υπόληψής μου. Να χυθεί άπλετο φως, να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να τερματιστεί η συκοφαντία και ο κανιβαλισμός.
Δηλώνω για μια ακόμα φορά πως ό,τι διαθέτω σε καταθέσεις βρίσκεται μέσα στη χώρα, «μπλοκαρισμένο» στις τράπεζες, όπως και των υπόλοιπων ανθρώπων.

Δηλώνω για μια ακόμα φορά ότι παραιτήθηκα για λόγους πολιτικούς. Κι η λάσπη, που ξέρουν καλά όσοι τη χειρίζονται πως τελικά «κολλά» ό,τι κι αν πεις ή κάνεις, έχει να κάνει με την σε εξέλιξη επιχείρηση δαιμονοποίησης της στάσης κυβερνητικών βουλευτών, που καταψήφισαν τη μνημονιακή συμφωνία. Πρόκειται για επιχείρηση που στρέφεται συνολικότερα ενάντια στην κυβέρνηση, ενώ εκπορεύεται από τους γνωστούς κύκλους: Τους υπερασπιστές ό,τι αθλιοδέστερου πολιτικά και οικονομικά διαδραματίστηκε στη χώρα μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια.
Όλοι όσοι επιτρέπουν να τους χειραγωγούν, ας σκεφτούν αυτό που δεν κουράζομαι να επαναλαμβάνω: Η διαφθορά δεν είναι ο φυσιολογικός τρόπος συνύπαρξης των ανθρώπων».

Μητέρα Ν. Βαλαβάνη: Εγώ σήκωσα τις 200.000 ευρώ

«Εγώ πήγα στην τράπεζα και ζήτησα να μου δώσουν τα λεφτά μου… Είναι οι οικονομίες μιας ζωής… Φοβήθηκα και τα πήρα σπίτι».

Με αυτή τη φράση, στο μεταξύ,  η 85χρονη κυρία Αλίκη Βαλαβάνη, μητέρα της τέως υπουργού Οικονομικών Νάντιας Βαλαβάνη, ομολογεί στο «ΘΕΜΑ» ότι λίγο πριν από την εξαγγελία του δημοψηφίσματος πήγε συνοδευόμενη από τον λογιστή της στην Εθνική Τράπεζα στην οδό Καλοκαιρινού, στην πόλη του Ηρακλείου, και ζήτησε να κάνει ανάληψη 200.000 ευρώ (αν και σύμφωνα με άλλες πληροφορίες από τραπεζικές πηγές το ποσό ανέρχεται σε 165.000 ευρώ) τα οποία διέθετε σε προθεσμιακούς και καταθετικούς λογαριασμούς.

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη δήλωση της κυρίας Νάντιας Βαλαβάνη το βράδυ του δημοψηφίσματος ότι εκτός από τα capital controls σχεδιάζεται και μπλόκο στις τραπεζικές θυρίδες, εγείρει τεράστιο πολιτικό και ηθικό ζήτημα, αφού πολλοί συνέδεσαν τα δύο γεγονότα, θεωρώντας ότι στα σχέδια της κυβέρνησης ήταν να βάλει χέρι εκτός από τις καταθέσεις και στις αποταμιεύσεις που διατηρούν οι Ελληνες στις θυρίδες των τραπεζικών καταστημάτων. Σύμφωνα με μαρτυρίες των υπαλλήλων της τράπεζας, η μητέρα της υπουργού εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της όταν την ενημέρωσαν ότι δεν είχαν τα χρήματα για να της τα δώσουν και της ζήτησαν χρονικό περιθώριο μιας-δυο ημερών μέχρι να τα προμηθευτούν.

Οπως μάλιστα λένε οι ίδιοι, η κυρία Αλίκη Βαλαβάνη διαμαρτυρήθηκε έντονα τονίζοντας ότι «θα το πω στην κόρη μου…». Οι υπάλληλοι του υποκαταστήματος τρομοκρατήθηκαν και δύο ημέρες πριν από την επιβολή των capital controls φρόντισαν να στείλουν τα χρήματα στο σπίτι της, γεγονός που μαρτυρά την ιδιαίτερη μεταχείριση που επιφυλάχθηκε στη συγκεκριμένη καταθέτρια, καθώς σε καμία άλλη περίπτωση δεν προβλέπεται από την τραπεζική πρακτική η διανομή αναλήψεων κατ’ οίκον.

Το περιστατικό αυτό έγινε γνωστό όταν ο βουλευτής Ηρακλείου της Ν.Δ. Λευτέρης Αυγενάκης κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή, ζητώντας από την κυβέρνηση να αποκαλύψει «ποιος υπουργός έκανε την κρίσιμη αυτή χρονική στιγμή ανάληψη 200.000 ευρώ».

Οπως λέει στο «ΘΕΜΑ» η μητέρα της κυρίας Βαλαβάνη, πήρε τα χρήματα στο σπίτι της «μέχρι να περάσει αυτή η δύσκολη κατάσταση». Η ενέργειά της αυτή όμως συνδέθηκε με την παραίτηση της υπουργού από το αξίω­μά της.

Ωστόσο η ίδια θέλησε να αποστασιοποιηθεί από την ιστορία της μητέρας της, αφήνοντας να υπονοηθεί ότι δεν έχει γνώση του περιστατικού λόγω παγωμένων σχέσεων με την οικογένεια.

Από το ΕΑΤ-ΕΣΑ, «αριστερή υπουργός» με λεφτά στην HSBC

Τον Δεκέμβριο του 2000 ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, που δεν είχε ανακαλύψει ακόμη την «αποικία χρέους», συμμετείχε ως μέλος των ελληνικών διπλωματικών αντιπροσωπιών σε όλες τις διεργασίες για τη διεύρυνση και την εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης (όπως η Συνθήκη του Αμστερνταμ, η Agenda 2000, το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα), ενώ ο ίδιος έναν χρόνο νωρίτερα είχε πρωταγωνιστήσει στην ελληνοτουρκική προσέγγιση μέσω της «διπλωματίας των σεισμών».

Εκείνη την εποχή, λοιπόν, ο κ. Κοτζιάς ήταν 50 χρόνων (50 και κάτι μέρες για την ακρίβεια) και θέλησε να σβήσει τα κεράκια που αναλογούσαν στην ηλικία του με μια ποιητική συλλογή – σε μέγεθος πλακέτας και σε 1.000 τεμάχια.

Στο πάνελ της παρουσίασης της ποιητικής συλλογής «Μονοπάτια» συμμετείχε και η κυρία Νάντια Βαλαβάνη. Η τελευταία ήρθε στην Αθήνα από την Κρήτη, όπου από το 1996 είχε τη θέση της διευθύντριας σε ένα ξενοδοχείο στην πατρίδα της – ένα ξενοδοχείο στην παραλία Σταλίδα του Ηρακλείου. Η κατά 4 έτη νεότερή του Nάντια βρέθηκε στο πάνελ όχι μόνο λόγω των παλαιότερων συντροφικών σχέσεων με τον συγγραφέα (υψηλόβαθμα στελέχη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ την περίοδο της Μεταπολίτευσης), αλλά και γιατί λίγο ως πολύ αυτή η κομψή ποιητική πλακέτα ένιωθε πως αφορούσε και εκείνη με έναν πολύ προσωπικό τρόπο.

Σε 19 τραπεζικούς λογαριασμούς, συνολικού ύψους 885.000 ευρώ, βρίσκονται, σύμφωνα με την κυρία Νάντια Βαλαβάνη, τα χρήματα από την πώληση του οικογενειακού ξενοδοχείου «Horizon» στη Σταλίδα Ηρακλείου, στο οποίο κατείχε θέση διευθύντριας από το 1996

«Σας αγάπησα σαν φίλους, / Αλλά ακόμα περισσότερο / Για τη σχέση σας με τις γυναίκες σας. / Κοιτώντας τες, / Εμαθα την αλήθεια: / Δείξε μου πώς φέρεται ο άνδρας σε μια γυναίκα / Να σου πω τι Αριστερά έχουμε» – ένα απόσπασμα από το ποίημα με τίτλο «Σε δύο συντρόφισσες αδελφές», όπου δίχως άλλο η Νάντια -η γυναίκα του Δήμου- είναι μία από τις δύο συντρόφισσες αδελφές. Ο Δήμος -ο άνδρας της Νάντιας- δεν ζει πια, η Νάντια δεν σήκωσε το χέρι της και δεν ψήφισε το νέο μνημόνιο και ο Κοτζιάς μάλλον θα χρειαστεί να (ξανα)ορίσει το «τι Αριστερά έχουμε».

Ο Κοτζιάς με τη Βαλαβάνη ξαναβρέθηκαν κάτω από την ίδια πολιτική στέγη στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου. Οι δρόμοι τους χώρισαν το καλοκαίρι του 1989, όταν και οι δύο αποχώρησαν από το ΚΚΕ διαφωνώντας με τη συμμετοχή του κόμματος (μέσω του ενιαίου Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου) στη συμμαχική κυβέρνηση Τζαννή Τζαννετάκη. Η Ν. Βαλαβάνη αναλαμβάνει ως αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών την ευθύνη για τα δημόσια έσοδα και το ΤΑΙΠΕΔ. Δύο κρίσιμα κυβερνητικά πόστα, με τα οποία όμως δεν «βολεύεται» από την πρώτη κιόλας στιγμή και συνεχίζει -παρά τις άνωθεν προειδοποιήσεις- να λειτουργεί ως βουλευτής της μείζονος αντιπολίτευσης.

Λίγες μόνο μέρες πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, η ίδια δηλώνει: «O ΣΥΡΙΖΑ έχει καταστήσει σαφές ότι όλες οι πράξεις εκποίησης του δημόσιου πλούτου που έγιναν τα χρόνια της μνημονιακής συγκυβέρνησης θα ελεγχθούν για τη νομιμότητά τους. Με άλλα λόγια, θα αποκατασταθεί η νομιμότητα όπου αυτή έχει παραβιαστεί – και βέβαια θα τερματιστεί η πολιτική ιδιωτικοποιήσεων. Αρα το βασικό εργαλείο της, το ΤΑΙΠΕΔ, δεν θα έχει πλέον λόγο ύπαρξης». Με αυτή την αντίληψη λειτουργεί και στο υπουργείο Οικονομικών, ακόμη και αν κάποια στιγμή χρειάζεται να πάει στη Βουλή και να υπερασπιστεί τη νέα ηγεσία του Ταμείου, επικεφαλής του οποίου είναι ένας σύντροφος της «άλλης πλευράς», ένας πούρος «αναθεωρητής» όπως ο κ. Στέργιος Πιτσιόρλας. Η κυρία Βαλαβάνη έχει την άποψη για ένα νέο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας που θα έρθει να αντικαταστήσει το ΤΑΙΠΕΔ συγκεντρώνοντας το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου και αυτή την άποψη υπερασπίζεται μέχρι τέλους. Η εξέλιξη είναι γνωστή. Η κυρία Βαλαβάνη εκτός κυβέρνησης με δική της πρωτοβουλία και το ΤΑΙΠΕΔ στη θέση του, νομιμοποιημένο και ως προς το περιεχόμενο και ως προς τις κατευθύνσεις του.

Με τον ίδιο τρόπο χειρίστηκε και τη σχέση της με την αυτόνομη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων. Το καθεστώς που έχει καθοριστεί από το 2013 στο πλαίσιο των μνημονίων για τον ρόλο και τη λειτουργία της ΓΓΔΕ βρέθηκε στο στόχαστρο της πρώην αναπληρώτριας υπουργού Οικονομικών. Η ίδια δεν κατάφερε να ξεφύγει από μια διάθεση μόνιμης αμφισβήτησης αυτού του καθεστώτος και έτσι οι εξελίξεις και σε αυτόν τον τομέα δεν τη δικαίωσαν.

Παρ’ όλα αυτά, εκείνη θα μπορούσε να απαντήσει με τον δικό της τρόπο. Με ένα ποίημά της: «Οι νικημένοι είναι νικητές / κι οι νικητές νικημένοι / σήμερα / Για αύριο κανείς δεν ξέρει ακόμη». Το ελάχιστο αυτό απόσπασμα από το ποίημά της «4ο Συνέδριο» -γραμμένο το 1988, πριν από τη ρήξη και την αποχώρησή της από το ΚΚΕ- έχει να κάνει με την προβληματική της στράτευσης που είναι συνεχώς παρούσα στο έργο της κυρίας Βαλαβάνη. Αλλωστε, όπως θυμούνται παλιοί της σύντροφοι από τα χρόνια της Μεταπολίτευσης (τα παιδιά της ΚΝΕ στα οποία έχει αφιερώσει σχετικό ποίημά του ο κ. Κοτζιάς: «Ομορφα περάσαμε / Μέσα στης ασκήμιας τα πράματα. / Φυσικά και δεν υπακούσαμε / Τώρα έρχεται η εποχή μας.»), η Ν. Βαλαβάνη «από τις καθοδηγήσεις τα πήγαινε καλύτερα με τα Πολιτιστικά» – τομέας ευθύνης επικεφαλής του οποίου ήταν και η σύντροφος του Νίκου Ζαχαριάδη και μητέρα ενός από τα παιδιά του, η Ρούλα Κουκούλου. Μάλιστα, όπως λένε οι ίδιοι, η ευθύνη της καθοδηγήτριας δημιουργούσε τεράστιο άγχος στη συντρόφισσα Νάντια των 20 και κάτι Μαΐων -στα χρόνια της Μεταπολίτευσης-, ώστε ξεχνούσε με ξεχωριστή άνεση και συστηματικό τρόπο τσάντες, πορτοφόλια, σημειώσεις από συνεδριάσεις και, το κυριότερο, τα κλειδιά του σπιτιού της. Πάντα σύμφωνα με τους συντροφικούς μύθους, «ο κλειδαράς της είχε κάνει ειδικό τιμολόγιο με έκπτωση 50% για εκείνη λόγω της συχνότητας των επισκέψεών του».

Αντίσταση στα χρόνια της δικτατορίας

Η Νάντια Βαλαβάνη στη Μεταπολίτευση -τον Ιούλιο του 1974- δεν είχε καν προλάβει να κλείσει τα 20 της. Φοιτήτρια στην τότε ΑΣΟΕΕ, είχε γνωρίσει στο πετσί της όλη τη βία της δικτατορίας και των οργάνων της – Ασφάλεια, βασανιστήρια, Κορυδαλλός. Το 2013 -ήδη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 στη Β’ Αθηνών- κλήθηκε από τον δημοσιογράφο Λάμπρο Τόκα (παλιός συντάκτης του «Ριζοσπάστη» με πολυετή θητεία στο οικονομικό ρεπορτάζ) να απαντήσει σε μια κλειστή λίστα 20 ερωτήσεων. Η ερώτηση υπ’ αριθμόν 12 ήταν η εξής: «Πώς κρίνεις το σύνθημα που ακούγεται στις σημερινές διαδηλώσεις “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το ’73”, που αποτελεί παραλλαγή του κεντρικού συνθήματος του Πολυτεχνείου;». Η N. Βαλαβάνη στην απάντησή της (δημοσιεύεται στο βιβλίο «Τα παιδιά του Φλεβάρη – Μαρτυρίες συλληφθέντων αγωνιστών 40 χρόνια μετά το χτύπημα στο κλιμάκιο του ΚΚΕ το 1974», εκδόσεις Καστανιώτη) είναι κατηγορηματική: «Η χούντα τελείωσε το ’74».

Η μητέρα της Αλίκη -της οποίας το όνομα συνδέθηκε με την υπόθεση της ανάληψης 200.000 ευρώ από υποκατάστημα στον Νομό Ηρακλείου την προηγουμένη των capital controls στις τράπεζες- ήταν ΕΠΟΝίτισσα, ο πατέρας της Μακρονησιώτης με εκτελεσμένο έναν αδελφό του από τους Γερμανούς. Οπως αναφέρει η ίδια η Ν. Βαλαβάνη, ο πατέρας της που διέθετε «λογοτεχνική βιβλιοθήκη» δεν ήταν «διανοούμενος αλλά έμπορος». Πολύ αργότερα και αφού είχε αποχωρήσει από το ΚΚΕ ασχολήθηκε με το οικογενειακό ξενοδοχείο το οποίο πωλήθηκε και τα χρήματα διανεμήθηκαν ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας (συμπεριλαμβανομένης και της μητέρας της κυρίας Βαλαβάνη). Στο βιογραφικό της εμφανίζεται να ασχολείται με το οικογενειακό ξενοδοχείο τουλάχιστον μέχρι το 2005.

Από τον Αλαβάνο στον ΣΥΡΙΖΑ

Η Ν. Βαλαβάνη το 2007 προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ ως ανένταχτη. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του κ. Αλέκου Αλαβάνου να συμβάλει στην εκλογή του τότε προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και βοήθησε ως υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ στο Ηράκλειο στη σημαντική ενίσχυση του ψηφοδελτίου και στην εκλογή βουλευτή του κόμματος στον νομό. Η ίδια ήταν η πρώτη επιλαχούσα. Δύο χρόνια μετά, τον Οκτώβριο του 2009, μετακομίζει στην πολυάριθμη Β’ Αθηνών. Σε εκείνες τις εκλογές αναδείχτηκε και πάλι πρώτη επιλαχούσα. Η πρώην υπουργός υποστηρίζει στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ μέσα και από πολυποίκιλες πρωτοβουλίες στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2000 (π.χ. Χώρος Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς), ενώ και μετά την ένταξή της στο κόμμα συμμετέχει και στην κίνηση του Αλέκου Αλαβάνου Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής (ΜΑΑ), που διαμορφώνεται σε σχήμα μετά τη σύγκρουση του τελευταίου με τον σημερινό πρωθυπουργό και την έξοδο του από την Κουμουνδούρου. Σε ένα παλαιότερο βιογραφικό της διαβάζουμε τα εξής: «Κατά τα τελευταία δύο χρόνια, μέσα απ’ τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΜΑΑ, συμμετείχε ενεργά σε όλα τα γεγονότα του κινήματος αντίστασης (απεργίες, διαδηλώσεις, κατάληψη της πλατείας Συντάγματος κ.ά.). Ταυτόχρονα αγωνιζόταν για την εξασφάλιση της κοινής δράσης και συμπαράταξης κατά προτεραιότητα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αριστεράς στο πλαίσιο της ευρύτερης δυνατής μετωπικής πολιτικής συσπείρωσης με στόχο την ανατροπή της πολιτικής της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, που σε συνεργασία με τις ελληνικές κυβερνήσεις, τα κόμματα του (πρώην) δικομματισμού κι έναν αστερισμό μικρότερων κομμάτων οδηγούν την εργαζόμενη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας σε κοινωνικό ολοκαύτωμα και τη χώρα σε πλήρη υποτέλεια και ολοκληρωτική καταστροφή. Στο ίδιο πλαίσιο δραστηριοποιήθηκε και υπήρξε ιδρυτικό μέλος ενωτικών κινήσεων, όπως του Βήματος για Διάλογο και Κοινή Δράση της Αριστεράς (Αριστερό Βήμα), της Επιτροπής για το Λογιστικό Ελεγχο επί του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους (ΕΛΕ) και των κινήσεων καλλιτεχνών Μαζί ενάντια στη βαρβαρότητα και Καλλιτέχνες ενάντια στο Μνημόνιο. Προσκλήθηκε ως “ελληνίδα δημοσιολόγος” από το κόμμα της γερμανικής Αριστεράς Die Linke και μίλησε στα γερμανικά για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα και τη σχέση της Ε.Ε., της ΕΚΤ και της Γερμανίας μ’ αυτό στις 18 Νοεμβρίου 2011, σε ανοιχτή συγκέντρωση με κεντρικό σύνθημα “Ενάντια στη δικτατορία των χρηματιστικών αγορών”».

Εμπνευση οι ακτιβιστές κατά του χρέους για τον υπουργικό θώκο

Με αυτές τις αποσκευές η Νάντια Βαλαβάνη ορίζεται αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών. Τι πταίει; Η απάντηση είναι προφανής. Αλλωστε ο Μπρεχτ αλλά και η συμμετοχή στις πολυποίκιλες επιτροπές «Ενάντια στο Χρέος» δεν αποτελούν κανένα πιστοποιητικό επάρκειας για να μαζευτούν έσοδα και να προσελκυστούν επενδυτές και κεφάλαια από το εξωτερικό. Με λίγα λόγια, ο Μπρεχτ και η… πλατεία είναι καλές ενασχολήσεις για ακτιβιστές τύπου Ερίκ Τουσέν, αλλά όχι για διαχειριστές κρίσιμων κυβερνητικών χαρτοφυλακίων.

Το 1991, δύο χρόνια μετά την αποχώρησή της από το ΚΚΕ -μαζί με τον άνδρα της, δικηγόρο-εργατολόγο Δήμο Τσακνιά, ο οποίος έφυγε από τη ζωή τον Νοέμβριο του 2014-, εμφανίζεται στη λογοτεχνική σκηνή της πρωτεύουσας με μια ποιητική συλλογή. «Τέλος Εποχής» ο τίτλος της. Από τα ποιήματα αυτής της περιόδου (Σεπτέμβριος 1989) μεταφέρουμε εδώ λίγους στίχους: «Για να διοχετεύσουμε τα καθυστερημένα μας πάθη / συνωστιζόμενοι στις πόρτες / υπουργείων και άλλων κοινωφελών οργανισμών / μαθητευόμενοι όψιμοι μιας εξουσίας ξένης;

Συμφιλίωση τώρα! / “Ψυχές από δημόσιες αμαρτίες μαραγκιασμένες” / σμίγουνε με ψυχές μαραγκιασμένες / από αμαρτίες πολύχρονες κομματικές». Οι στίχοι μπορεί να γράφτηκαν για τη συμμετοχή στην κυβέρνηση συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας – Συνασπισμού, αλλά φαίνεται να αντέχουν και για τα σημερινά – όλα εκείνα που συμβαίνουν εντός και εκτός Κοινοβουλίου, όλα εκείνα στα οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμετέχει η κυρία Βαλαβάνη.

Πέραν του πεδίου των κυβερνητικών ευθυνών, η κυρία Βαλαβάνη έχει την πίστη συνδυασμένη με την αθωότητα της νεαρής φοιτήτριας της ΑΣΟΕΕ που τα βάζει με τη χούντα. Είναι πρωτοετής όταν συλλαμβάνεται τον Φεβρουάριο του 1974 μαζί με άλλα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και μετά από 5μηνη παραμονή υπό ανάκριση σε συνθήκες απομόνωσης στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών παραπέμπεται σε δίκη στο Εκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών. Αφέθηκε ελεύθερη από τις Φυλακές Κορυδαλλού μετά την κατάρρευση της δικτατορίας τον Ιούλιο του 1974. Μετά, όλα είναι γνωστά.

Πέραν του πεδίου των κυβερνητικών ευθυνών, η κυρία Βαλαβάνη έχει την πίστη συνδυασμένη με την αθωότητα της νεαρής φοιτήτριας της ΑΣΟΕΕ που τα βάζει με τη χούντα. Είναι πρωτοετής όταν συλλαμβάνεται τον Φεβρουάριο του 1974 μαζί με άλλα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και μετά από 5μηνη παραμονή υπό ανάκριση σε συνθήκες απομόνωσης στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών παραπέμπεται σε δίκη στο Εκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών. Αφέθηκε ελεύθερη από τις Φυλακές Κορυδαλλού μετά την κατάρρευση της δικτατορίας τον Ιούλιο του 1974. Μετά, όλα είναι γνωστά.

Η απάντηση της Νάντιας Βαλαβάνη

Η βουλευτής Β’ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ Νάντια Βαλαβάνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Αναγκάζομαι να μιλήσω δημόσια για πράγματα που δε θα ‘πρεπε να μιλάει κανείς ποτέ: Για τα οικονομικά ενός τρίτου προσώπου, όπως είναι η μητέρα μου. Με αναγκάζει η αθλιότητα των δημοσιευμάτων των τελευταίων ημερών, που έγιναν τσουνάμι το Σαββατοκύριακο. Με αποκορύφωμα, αλλά όχι μόνο, το πεντασέλιδο (!) αφιέρωμα του «Πρώτου Θέματος» σ’ εμένα και στην πατρική μου οικογένεια. Με «πονηρό» πηχιαίο τίτλο πάνω από γιγαντοφωτογραφία μου, στην οποία μέσω μοντάζ φαίνεται να μελετώ εμβριθώς το «πόθεν έσχες» μου του 2012, «Εγώ σήκωσα τα 200.000 ευρώ» – και, με πολύ μικρότερα γκρι γράμματα, «Ομολογία της μητέρας Βαλαβάνη ενώ η κόρη υπουργός θα πάγωνε τις θυρίδες».

Θεωρώ δυστύχημα ότι βρίσκομαι αναγκασμένη να δηλώσω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο αυτό που γνωρίζουν όλοι όσοι ξέρουν τη μητέρα μου, συμπεριλαμβανομένων και διευθυντών αρκετών τραπεζικών υποκαταστημάτων στο Ηράκλειο: Η μητέρα μου διαχειρίζεται ανέκαθεν μόνη της τα οικονομικά της, δεν είχα και δεν έχω οποιαδήποτε ανάμιξη σ’ αυτά, δεν συμμετέχω και δεν συμμετείχα στις τραπεζικές της κινήσεις, δεν είχα καμία απολύτως επικοινωνία με οποιοδήποτε τραπεζικό σε σχέση με αυτές. Δεν είμαστε, η αδερφή μου κι εγώ, συνδικαιούχοι σε τραπεζικούς λογαριασμούς της.

Το δημοσίευμα διανθίζει μάλλον την τελευταία από τις τρεις ερωτήσεις του κ.Λ.Αυγενάκη στη Βουλή προς τον Πρωθυπουργό: Ξεκίνησε «φωτογραφίζοντας» με και περιγράφοντας πως, την Πέμπτη 25.6.2015, δύο εικοσιτετράωρα πριν γυρίσει αιφνιδιαστικά – για όλους μας – ο Πρωθυπουργός από τις Βρυξέλλες και ανακοινώσει το «σπάσιμο» των διαπραγματεύσεων και το δημοψήφισμα και τέσσερις μέρες πριν τα capital controls, «ανάγκασα» τηλεφωνικά το διευθυντή υποκαταστήματος της «Εθνικής» στο Ηράκλειο να σπάσει δική μου προθεσμιακή κατάθεση και να στείλει τα χρήματα με τραπεζικό υπάλληλο (!) σε «συγγενικό σπίτι» μου στο Ηράκλειο. Στην τρίτη, πλέον, ερώτηση φωτογραφίζει τη μητέρα μου («συγγενικό πρόσωπο») ως αυτή που εισέπραξε τα 200.000, διατηρώντας ωστόσο την αναφορά στον «εξαναγκασμό» του διευθυντή μετά από δικό μου τηλεφώνημα.

Στο πολυσέλιδο «αφιέρωμα» του «Π.Θ.» το τηλεφώνημα μου στο διευθυντή έχει εξαφανιστεί. Διανθίζονται, ωστόσο, με γλαφυρό τρόπο, μετά από υποτιθέμενο ρεπορτάζ (;) της εφημερίδας – τι να έχει απογίνει άραγε το τραπεζικό απόρρητο στο συγκεκριμένο υποκατάστημα της «Εθνικής»; -, τα βασικά στοιχεία των ερωτήσεων Αυγενάκη. Έτσι στο δημοσίευμα αναφέρεται ότι η μητέρα της υπουργού εξέφρασε τη δυσαρέσκεια της όταν την ενημέρωσαν ότι δεν είχαν τα χρήματα για να της τα δώσουν και θα χρειαζόταν μια-δυο μέρες να τα συγκεντρώσουν, ότι διαμαρτυρήθηκε έντονα τονίζοντας ότι «θα το πω στην κόρη μου…», ότι οι υπάλληλοι του καταστήματος τρομοκρατήθηκαν (!!) και φρόντισαν ώστε δύο μέρες πριν από την επιβολή των capital controls να μεταφέρουν οι ίδιοι (!) τα χρήματα σπίτι της, πράγμα μοναδικό στα τραπεζικά χρονικά κλπ, κλπ. Το δημοσίευμα συμπεραίνει ότι η ενέργεια αυτή της μητέρας μου συνδέεται με την παραίτηση μου απ’ την κυβέρνηση, αν κι η ίδια επιχείρησα ν’ αποστασιοποιηθώ προσποιούμενη ότι οι σχέσεις μας είναι «παγωμένες».

Η αλήθεια είναι ότι : Η μητέρα μου είχε σπάσει και εισπράξει προθεσμιακή της κατάθεση ύψους 100.000 ευρώ ημέρα μεν Πέμπτη, αλλά την προηγούμενη Πέμπτη, 18.6.2015. Τότε δηλαδή που συνθέταμε στην κυβέρνηση την πρόταση των 46 σελίδων, ώστε να κατατεθεί στο τραπέζι τέσσερις μέρες αργότερα, τη Δευτέρα, για να χαρακτηριστεί από τους δανειστές ως «καλή βάση για συζήτηση», μακριά απ’ οποιεσδήποτε σκέψεις για capital controls. Την προηγούμενη ημέρα, Τετάρτη 17.6.2015, ο λογιστής της μητέρας μου ενημέρωσε το διευθυντή της τράπεζας ότι πελάτισσα του ήθελε 50.000-100.000 την επομένη. Ο διευθυντής απάντησε ότι την επομένη θα είχε χρηματαποστολή, άρα να περάσουν όποια ώρα ήθελαν. Έτσι την Πέμπτη 18.6.2015 η μητέρα μου πήγε στην τράπεζα συνοδευόμενη από λογίστρια και παρέλαβε το ποσόν που ζήτησε μέσα σε 10-15 λεπτά χωρίς οποιοδήποτε πρόβλημα – παρουσία του λογιστή της, ο οποίος τη συνόδευσε πίσω στο σπίτι. Φυσικά δεν υπήρξε οποιαδήποτε επίκληση στην «κόρη της την υπουργό».

Για όλα τα παραπάνω δεν είχα ιδέα και λόγω και της εξαιρετικά αραιής επικοινωνίας μας: Πριν απ’ όλα λόγω του δικού μου φόρτου εργασίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχα κι έχω εξαιρετικές σχέσεις με τη μητέρα μου. Όταν υπέβαλλα την παραίτηση μου, όμως, τη Δευτέρα πρωί, 13.7.2015, ένα 24ωρο πριν την πρώτη ερώτηση Αυγενάκη, δεν είχα ιδέα για οτιδήποτε απ’ αυτά.

Νιώθω επίσης υποχρεωμένη να καταγγείλω, και να ζητήσω να κατεβεί άμεσα, την εξοργιστική λεζάντα σε φωτογραφία με τη μητέρα μου σε κοινό τραπέζι, που δημοσιεύτηκε χθες στην iefimerida, «Η Ν.Β. με τη μητέρα της τότε που δεν της …μιλούσε», διαβεβαιώνοντας τους αναγνώστες ότι προέρχεται από εκδήλωση στο Ηράκλειο 20 μέρες πριν. Μόνο που στη φωτογραφία φορώ τυρκουάζ μπλούζα, ενώ δεν έχω βγάλει τα μαύρα από τον περασμένο Νοέμβρη, που πέθανε ο σύντροφος μου. Και έχω να βρεθώ στην Κρήτη από πέρυσι τον Δεκαπεντάυγουστο. Όσο για τη φωτογραφία, από την οποία έχει «κοπεί» ο άντρας μου, είναι από εκδήλωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγίας Γαλήνης τον Δεκαπενταύγουστο του 2012…

Στο ίδιο δημοσίευμα γίνεται γνωστό ότι συμμετείχα σε σχέδιο του «Αριστερού Ρεύματος» – για τους συντάκτες δεν έχει φυσικά καμιά σημασία ότι ήμουν ανέκαθεν ανένταχτη στο ΣΥΡΙΖΑ – για κατάληψη της Τράπεζας της Ελλάδας και είχα αναλάβει τμήμα του, τη ληστεία των θυρίδων και στη συνέχεια την κατάσχεση και ό,τι χρημάτων είχε ο κόσμος επίσης στα σπίτια του. Όντως, με την ανοησία δε μπορεί να βρει εύκολα άκρη κανείς, ειδικά όταν είναι εκπορευόμενη.

Ζητώ για μια ακόμα φορά την άμεση παρέμβαση της ελληνικής δικαιοσύνης ώστε να σταματήσει η εκστρατεία σπίλωσης της τιμής και της υπόληψής μου. Να χυθεί άπλετο φως, να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να τερματιστεί η συκοφαντία και ο κανιβαλισμός.

Δηλώνω για μια ακόμα φορά πως ό,τι διαθέτω σε καταθέσεις βρίσκεται μέσα στη χώρα, «μπλοκαρισμένο» στις τράπεζες, όπως και των υπόλοιπων ανθρώπων.

Δηλώνω για μια ακόμα φορά ότι παραιτήθηκα για λόγους πολιτικούς. Κι η λάσπη, που ξέρουν καλά όσοι τη χειρίζονται πως τελικά «κολλά» ό,τι κι αν πεις ή κάνεις, έχει να κάνει με την σε εξέλιξη επιχείρηση δαιμονοποίησης της στάσης κυβερνητικών βουλευτών, που καταψήφισαν τη μνημονιακή συμφωνία. Πρόκειται για επιχείρηση που στρέφεται συνολικότερα ενάντια στην κυβέρνηση, ενώ εκπορεύεται από τους γνωστούς κύκλους: Τους υπερασπιστές ό,τι αθλιοδέστερου πολιτικά και οικονομικά διαδραματίστηκε στη χώρα μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια.

Όλοι όσοι επιτρέπουν να τους χειραγωγούν, ας σκεφτούν αυτό που δεν κουράζομαι να επαναλαμβάνω: Η διαφθορά δεν είναι ο φυσιολογικός τρόπος συνύπαρξης των ανθρώπων».

Πηγή: protothema.gr