Αθάνατη Ελλάδα. Τι άλλο σχόλιο να κάνει ένας πολίτης όταν ένας πρώην πρωθυπουργός έρχεται – έστω και με καθυστέρηση ετών – να αποδεχθεί ότι το πρόβλημα της Δημόσιας Διοίκησης είναι σχεδόν δομικό και αθεράπευτο! Στο νέο του βιβλίο “Υπάρχει λύση; – μια συζήτηση με τον Γιάννη Πρετεντέρη, ο Κώστας Σημίτης αντί άλλης απαντήσεως παραθέτει μια σειρά από εμπειρίες του ως υπουργός.
Από αυτές συγκράτησα μία – μια εμπειρία του ως υπουργός Βιομηχανίας ,που μας πάει πίσω στο 1994. Ο Κώστας Σημίτης εξιστορεί: “Στο Υπουργείο Βιομηχανίας , το 1994, όταν ρώτησα αν μπορούσαμε να σχεδιάσουμε ένα πρόγραμμα στήριξης της βιομηχανικής ανάπτυξης για την Ελλάδα, οι διευθυντές μού δήλωσαν αναρμόδιοι. “Εμείς δίνουμε μόνο άδειες”, ήταν η απάντηση τους. Αναγκάσθηκα να καταφύγω σε εξωτερικούς συνεργάτες”.
Οι διευθυντές απάντησαν όπως απάντησαν αλλά το ερώτημα είναι το τι θα μπορούσε και το τι θα έπρεπε να κάνει ένας υπουργός όταν ακούει μια τέτοια απάντηση… Και ακόμη περισσότερο, ο υπουργός δύο χρόνια αργότερα έγινε ο ίδιος πρωθυπουργός – τι έκανε; Σήμερα, μετά από 8 χρόνια στο Μαξίμου και 12 χρόνια μετά την παράδοση του “δακτυλιδιού”¨επανέρχεται για να δηλώσει πως “λείπει η γνώση”, πως “λείπει η ειδική γνώση” και πάει λέγοντας. Σωστές επισημάνσεις αλλά οι διευθυντές του υπουργείου Βιομηχανίας -και των διαδόχων σχημάτων του- συνεχίζουν να “δίνουν άδειες”…