Μέτρα για την αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων του κορωνοϊού συζητούν κυβερνήσεις, κεντρικές τράπεζες και διεθνείς οργανισμοί, αλλά οι οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι οι «κλασικές» κινήσεις με τύπωμα χρήματος και μείωση επιτοκίων ίσως αποδειχθούν ανεπαρκείς, αφού το πρόβλημα είναι διαφορετικό.
Οι πάντες προεξοφλούν ότι οι κεντρικές τράπεζες για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της επιδημίας θα εντείνουν τα μέτρα νομισματικής χαλάρωσης (μείωση επιτοκίων και «τύπωμα χρήματος» μέσα από μαζικές αγορές ομολόγων) διοχετεύοντας άφθονη ρευστότητα για να στηρίξουν την οικονομική δραστηριότητα και να αποτρέψουν την ύφεση.
Οι δηλώσεις των κεντρικών τραπεζιτών στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία ήταν ένα «κλείσιμο του ματιού» στους επενδυτές ότι θα κάνουν «οτιδήποτε χρειαστεί» ίσως μάλιστα και συντονισμένα.
Διατυπώνεται όμως και η άποψη ότι το οικονομικό πρόβλημα με τον κορωνοϊό είναι διαφορετικό, αφού δεν πλήττεται μόνο η ζήτηση από τους καταναλωτές, αλλά και η προσφορά από τις επιχειρήσεις.
Ο κορωνοϊός μέχρι στιγμής έδειξε ότι μπορεί να περιορίσει τη λειτουργία των επιχειρήσεων και να διαταράξει την αλυσίδα εφοδιασμού -η οποία είναι πλέον διεθνοποιημένη- και έτσι να περιοριστεί η παραγωγή και τελικά η προσφορά προϊόντων και υπηρεσιών.
Τέτοια προβλήματα είχαν παρουσιαστεί στη δεκαετία του 1970 («σοκ προσφοράς» ή supply shocks) και οδήγησαν στο πρόβλημα του στασιμοπληθωρισμού, δηλαδή οικονομική στασιμότητα μαζί με άνοδο των τιμών.
Μέχρι σήμερα, στη διάρκεια της κρίσης υπήρχε πρόβλημα ζήτησης, που είχε ως αποτέλεσμα να μην ανεβαίνουν οι τιμές. Έτσι, παρά τη νομισματική χαλάρωση δεν εμφανίστηκε πληθωρισμός.
Τώρα, όμως, πολλοί οικονομολόγοι και αναλυτές φοβούνται ότι ένα το πρόβλημα ενταθεί, θα υπάρχει ταυτόχρονα και πρόβλημα μικρότερης ζήτησης από τους καταναλωτές και προσφοράς από τις επιχειρήσεις.
Σε ένα τέτοιο σενάριο τα νομισματικά μέτρα ίσως να μην δώσουν λύση, πολλώ δε μάλλον που τα επιτόκια είναι ήδη χαμηλά έως αρνητικά στην Ευρώπη.
Αλλά και το τύπωμα χρήματος λίγα θα μπορέσει να προσφέρει στους άρρωστους καταναλωτές ή στις επιχειρήσεις που δεν θα μπορούν να διατηρήσουν την παραγωγή τους εάν δεν έχουν τις απαραίτητες πρώτες ύλες ή εάν οι εργαζόμενοι απουσιάζουν λόγω ασθένειας ή καραντίνας.
Ένας άλλος σοβαρός παράγοντας ρίσκου είναι η χρηματιστηριακή φούσκα που έχει δημιουργηθεί παγκοσμίως ύστερα από 10 και πλέον χρόνια νομισματικής χαλάρωσης. Ένα σοκ που θα οδηγούσε σε απότομη και σημαντική υποχώρηση των τιμών των μετοχών θα ήταν από μόνο του πρόσθετος υφεσιακός παράγοντας.