Απόφαση του ΣτΕ ανατρέπει την νομολογία του και δικαιώνει πολίτες της Ραφήνας που είχε δεσμευτεί η περιουσία τους-Ανοίγει ο δρόμος για εκατομμύρια αποζημιώσεις
Της Μαριάννας Τζάννε
Μια προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας από ιδιοκτήτες μεγάλων ακινήτων στη Ραφήνα ήταν αρκετή για να ανατρέψει την νομολογία του Ανώτατου δικαστηρίου και να ανοίξει το δρόμο για εκατομμύρια αποζημιώσεις.
Η απόφαση της μείζονος σύνθεσης του 5ου τμήματος του ΣτΕ εκδόθηκε πριν από λίγες μέρες και δικαιώνει πλήρως τους ιδιοκτήτες, των οποίων τα ακίνητα έχουν υποστεί δεσμεύσεις για λόγους που ανάγονται στην προστασία του περιβάλλοντος, δίνοντάς τους το δικαίωμα να ζητήσουν απευθείας από τη Διοίκηση την καταβολή αποζημίωσης.
«Πρόκειται ασφαλώς για ένα σημαντικό βήμα για τη διασφάλιση της ιδιοκτησίας και του κράτους δικαίου στη χώρα μας, σε πλήρη εναρμόνιση με τις σχετικές για την προστασία της ιδιοκτησίας κρίσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» αναφέρει στο «newmoney» ο Συνταγματολόγος Απόστολος Παπακωνστατίνου, ο οποίος χειρίστηκε νομικά την υπόθεση.
Οι ιδιώτες –κάτοχοι των επίμαχων ακινήτων (Μαγδαληνή Δημοπούλου – Μαντζουράνη και λοιποί) στη θέση «ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙΑ» Ραφήνας, είχαν προσφύγει στο ΣτΕ εξαιτίας της απόφασης της διοίκησης να τα συμπεριλάβει εντός της Ζώνης Α΄ (αδόμητα – Ζώνη πρασίνου) του προεδρικού Διατάγματος για τη Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου Μεσογείων που θεσπίστηκε το 2003.
Το εν λόγω Π.Δ. με το οποίο καθορίζονταν οι χρήσεις γης και οι περιορισμοί δόμησης στις εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών περιοχές, απαγόρευε την οικιστική ανάπτυξη ακινήτων στον Δήμο Ραφήνας – Πικερμίου. Παρά το γεγονός ότι οι θιγόμενοι προσέφυγαν στο ΣτΕ στρεφόμενοι εναντίον του Π.Δ., το δικαστήριο το 2013 απέρριψε την αίτηση ακύρωσης και έκρινε ότι ορθώς ελήφθη η απόφαση, επικαλούμενο για τη δημιουργία ζώνης πρασίνου λόγους δημόσιου συμφέροντος (προστασία φυσικού περιβάλλοντος, δασικού χαρακτήρα).
Οι προσφεύγοντες υπέβαλαν τον Δεκέμβριο του 2012 προς τους υπουργούς Περιβάλλοντος και Οικονομικών αίτηση αποζημίωσης «λόγω του εξαιρετικά επαχθούς χαρακτήρα των περιορισμών και των απαγορεύσεων που υφίστανται οι ιδιοκτησίες τους από την ένταξή τους στη ζώνη πρασίνου και την απαγόρευση κάθε είδους δόμησης». Συνολικά, οι ιδιώτες διεκδικούσαν με την αίτησή τους αποζημίωση άνω των 12 εκατ. ευρώ. Το Δημόσιο αρνήθηκε να πάρει θέση και μετά την παρέλευση τριμήνου και τη σιωπηρή απόρριψη της αίτησης οι ιδιώτες προσέφυγαν ξανά στο ΣτΕ, οπότε και δικαιώθηκαν.
Με τη νέα απόφαση το δικαστήριο ακυρώνει την άρνηση της Διοίκησης να τους καταβάλει αποζημίωση για τη ζημία που υφίστανται λόγω των δραστικών περιορισμών που έχουν υποστεί οι ιδιοκτησίες τους. Υπενθυμίζεται ότι με προγενέστερη προδικαστική απόφαση του Σ.τ.Ε. είχε παραπεμφθεί η υπόθεση στη μείζονα σύνθεση του ιδίου Τμήματος του Δικαστηρίου, επειδή η έως τότε νομολογία ήταν αντίθετη.