Μπορεί επί του παρόντος, η ελληνική οικονομία να δείχνει μια αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα κι αυτό σε έναν μεγάλο βαθμό οφείλεται στην πολύ καλή τουριστική χρονιά που διανύουμε, εν τούτοις, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν κι είναι εξωγενείς δεν επιτρέπουν εφησυχασμούς.

Τα παιγνίδια Πούτιν με το ανοιγόκλεισμα της στρόφιγγας του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, αλλά και τα κερδοσκοπικά παιγνίδια των traders που διαμορφώνουν τη χονδρική τιμή του «χρυσού» αυτού καυσίμου, με τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης στα οποία εμπεριέχονται όλοι οι φόβοι για ενεργειακή ανεπάρκεια τον ερχόμενο χειμώνα, προκαλούν έναν φόβο που όμοιό του δεν έχει νιώσει η Ευρώπη ποτέ.

Μπορεί το πρώτο μέλημα της κυβέρνησης είναι να μην ξεμείνουμε από φυσικό αέριο και ρεύμα στον επόμενο χειμώνα, πλην όμως με ποιες τιμές θα κληθούμε όλοι μας να πληρώνουμε το ρεύμα και ποιες επιπτώσεις θα έχει αυτή η τιμή στη γενικότερη ακρίβεια και τον πληθωρισμό είναι κι αυτό σημαντικότατο τόσο για την οικονομία όσο και κυρίως για τα νοικοκυριά.

Μπορεί τα εκατομμύρια των ξένων τουριστών που απολαμβάνουν το ελληνικό καλοκαίρι να είναι μάννα εξ ουρανού για την τουριστική μας βιομηχανία και την οικονομία γενικότερα, όμως σ’ αυτή τη χώρα υπάρχουν και οι Έλληνες που έχουν όσο ποτέ την ανάγκη να κάνουν κι αυτοί λίγες μέρες διακοπές.

Κατά πόσο όμως μπορούν να το κάνουν, με αυτές τις τιμές που βλέπουμε όχι μόνο στα ναύλα και τα καταλύματα, αλλά ακόμα και στο ένα πιάτο φαγητό στα εστιατόρια των τουριστικών προορισμών, έχει αναρωτηθεί κανείς από το οικονομικό επιτελείο; Είναι δυνατόν ένα πιάτο λαδερό σε νησί που δεν είναι δα και της πρώτης κατηγορίας, να χρεώνεται με 12 ευρώ και ένα μπιφτέκι με 25 ευρώ; Γιατί δεν μιλάμε για gourmet εστιατόριο στα χλιδάτα νησιά, αλλά για μαγέρικο κάπου στην Κίμωλο, αλλά και σε άλλους παρόμοιους προορισμούς, όπως με πληροφορούν.

Αυτή η γενικευμένη ακρίβεια λοιπόν την οποία εκμεταλλεύονται ασύστολα και ανεξέλεγκτα κατά κανόνα και όχι κατ’ εξαίρεσιν οι επαγγελματίες που θέλουν σε μια σεζόν να βγάλουν τα σπασμένα των περασμένων ετών, δημιουργούν μια ασφυξία στο ελληνικό νοικοκυριό.

Γιατί μπορεί οι πρώτες ύλες στα τρόφιμα να αυξήθηκαν όντως, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν αυξήθηκαν 100% όπως αυξάνουν οι τιμές λιανικής στις ταβέρνες. Στο παρατηρητήριο τιμών προϊόντων σούπερ μάρκετ οι αυξήσεις κυμαίνονται από 10-20%.

Αρα το αβίαστο συμπέρασμα είναι πως στην αναμπουμπούλα κάποιοι λειτουργούν αδίστακτα και σ’ όποιον αρέσει. Ή, μάλλον, σ’ όποιον αντέχει!

Έτσι όμως, όσα επιδόματα κι αν δίνει η κυβέρνηση, όσος δημοσιονομικός χώρος κι αν δημιουργηθεί, δεν υπάρχει περίπτωση να σταθεί όλη η κοινωνία όρθια από αυτή τη λαίλαπα της ακρίβειας, όπως διατείνεται πως προσπαθεί η κυβέρνηση.

Και τα χειρότερα δεν είναι αυτά που ζούμε τώρα το καλοκαίρι, αλλά αυτά που έρχονται από το Φθινόπωρο, όπου με δεδομένη την ανεξέλεγκτη ενεργειακή ακρίβεια που διαποτίζει τα πάντα, η κυβέρνηση δεν θα έχει και πολλά εφόδια για να μετριάσει τα πράγματα. Τι να σου κάνουν οι αυξήσεις 5-6% στις συντάξεις και τον κατώτατο μισθό, τι να σου κάνουν τα fuel pass και τα power pass όταν αυτά αντιπροσωπεύουν ένα πολύ μικρό κομμάτι της πραγματικής ακρίβειας και ούτε καν τον επίσημο πληθωρισμό;

Υπάρχει και μια παρεξήγηση που ακούω σαν επιχείρημα γιατί αντέχουμε. Είναι αυτό της αύξηση των ιδιωτικών καταθέσεων στα τελευταία δυο χρόνια που αποδίδεται στα λεφτά που μοίρασε η κυβέρνηση με το ελικόπτερο λόγω της πανδημίας και του περιορισμού της οικονομικής δραστηριότητας. Αυτό όμως είναι μια αυταπάτη γιατί κανένας τραπεζικός λογαριασμός μισθωτού ή συνταξιούχου δεν αυξήθηκε στην πραγματικότητα. Αυξήθηκαν όμως τα διαθέσιμα των επιχειρήσεων και των διαφόρων επαγγελματιών που εισέπραξαν και το μεγαλύτερο κομμάτι των επιδοτήσεων με διάφορες μορφές και τώρα δεν φιλοτιμούνται καν να επιστρέψουν έστω και το 50% ως οφείλουν, αλλά μπαίνουν στο πρόγραμμα των 96 δόσεων! Ζήσε, Μάη μου!

Κανείς δεν ξέρει τι μας περιμένει στο εγγύς μέλλον και πόσο ανθεκτική θα αποδειχθεί τελικά η ελληνική οικονομία, αλλά το μόνο σίγουρο για την πλειονότητα των ευάλωτων νοικοκυριών αλλά και της λεγόμενης μεσαίας τάξης, είναι ο Θεός να βάλει το χέρι του!