Μόλις πριν από τρία χρόνια ήταν και προκάλεσε για πρώτη φορά ακραία καιρικά φαινόμενα, ενώ, υποτίθεται, θα γινόταν μάθημα για να μην επαναληφθεί μια ανάλογη καταστροφή στο μέλλον. Και δεν ήταν καν η «πρώτη φορά» το 2020. Οπως μας θύμισαν οι κάτοικοι της πληγείσας περιοχής, πέντε φορές τα τελευταία 30 χρόνια το νερό έφτασε στα κεραμίδια των σπιτιών και είδαμε τα αντίστοιχα πλάνα της τηλεόρασης από το μακρινό 1994 και την εποχή Λαλιώτη.

Κι όμως, παρά τις υποσχέσεις και τα τεράστια κονδύλια που διατέθηκαν την τριετία που πέρασε, τα έργα που έγιναν αποδείχθηκαν ανεπαρκή, η προετοιμασία του κρατικού μηχανισμού ελλιπής και η Πολιτική Προστασία λιγότερο ετοιμοπόλεμη σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες. Πάλι κάτι δεν έγινε σωστά και ο «Daniel» προκάλεσε μία ακόμη, χειρότερη από τις προηγούμενες τραγωδίες. Υποθέτω ότι το πρόβλημα δεν ήταν οικονομικό. Και γενναίες αποζημιώσεις καταβλήθηκαν και τεράστια κονδύλια διατέθηκαν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία ξεπερνούν τα 600 εκατ. ευρώ, για τα νέα αντιπλημμυρικά έργα στον Θεσσαλικό κάμπο. Προφανώς ούτε αυτή τη φορά τα σχέδια ήταν τα ενδεδειγμένα, αφού δεν έλαβαν υπόψη τους τα ακραία καιρικά φαινόμενα που φέρνει η κλιματική αλλαγή και οι νέες τεχνικές δυνατότητες δεν αξιοποιήθηκαν επαρκώς.

Στην κοινωνία τείνει να δημιουργηθεί η εντύπωση πως η κλιματική αλλαγή χρησιμοποιείται όχι για να γίνουν καλύτερες οι κατασκευές των υποδομών και αποτελεσματικότερος ο κρατικός μηχανισμός, αλλά ως δικαιολογία για τις αποτυχίες στην αντιμετώπιση των καταστροφικών φαινομένων. Αυτό είναι μια λάθος προσέγγιση που πρέπει να σταματήσει τώρα. Το πρόβλημα φάνηκε από τις πυρκαγιές του καλοκαιριού. Είναι αδιανόητο να μαίνεται για σχεδόν 20 ημέρες η φωτιά στην κρίσιμη εθνικά περιοχή του Εβρου, να καίγεται το μοναδικό δάσος της Δαδιάς, κι αυτό να αντιμετωπίζεται ως… ρουτίνα με άλλοθι τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Αυτό ακριβώς είναι το στοίχημα μιας οργανωμένης πολιτείας. Να προστατεύσει τις ανθρώπινες ζωές, την περιουσία των πολιτών, τις υποδομές και το φυσικό περιβάλλον όταν οι καιρικές συνθήκες είναι ακραίες.

Η ευφορία που δημιούργησαν η εντυπωσιακή νίκη και η άνετη πλειοψηφία του Κυριάκου Μητσοτάκη στις εκλογές κινδυνεύει να μετατραπεί σε εφιάλτη εξαιτίας μιας σειράς από δυστοπικά γεγονότα που κυριάρχησαν το τελευταίο δίμηνο. Ορισμένα από αυτά δεν έχουν σχέση με πολιτικές αποφάσεις και χειρισμούς. Αναδεικνύουν τις χρόνιες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, κακές νοοτροπίες ή τη δυσλειτουργία του συστήματος και την παντελή απουσία της ατομικής επαγγελματικής ευθύνης. Στο τέλος όμως όλα αποκτούν πολιτικές διαστάσεις και η κυβέρνηση καθίσταται υπόλογη. Μπορεί να είναι δίκαιο, πιθανόν και άδικο, αλλά είναι απολύτως λογικό και αποτελεί μια πραγματικότητα την οποία η κυβέρνηση πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της πριν να είναι αργά. Οι πολίτες δεν διαλέγουν ούτε αστυνομικό, ούτε πυροσβέστη, ούτε λιμενικό, ούτε δάσκαλο και εφοριακό. Κυβέρνηση ψηφίζουν και από αυτή ζητούν τον «λογαριασμό» όταν κάτι δεν πάει καλά.

Η δολοφονία του οπαδού της ΑΕΚ Μιχάλη Κατσούρη από τους χούλιγκαν (ακόμη οι έρευνες να καταλήξουν σε κάποιο αποτέλεσμα, δεν πιστεύω να «ξεχάστηκε» η υπόθεση) και η τραγωδία του Αντώνη Καργιώτη που τον έσπρωξαν στον θάνατο από τον καταπέλτη του «Blue Horizon» μέσα στο λιμάνι του Πειραιά έριξαν γκρίζο χρώμα στην εικόνα της κυβέρνησης. Αν σε αυτά προσθέσουμε τις πυρκαγιές, την έκρηξη στα πυρομαχικά του στρατοπέδου της Νέας Αγχιάλου, την επιτυχή μεν εκκένωση της Ρόδου, αλλά οδυνηρή για τον τουρισμό περιπέτεια στο νησί και την καταστροφή της Πάρνηθας και του Εβρου μαζεύονται πολλά προβλήματα που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικότερα. Η εκτεταμένη χρήση μηνυμάτων από το 112 είναι μια πολύ σωστή απόφαση που έσωσε πολλές ανθρώπινες ζωές. Από μόνη της όμως δεν φθάνει. Χρειάζονται πολλά περισσότερα για την οργάνωση και την εποπτεία των συστημάτων προστασίας του πολίτη. Πυροσβεστική, Αστυνομία, Λιμενικό.

Είναι άδικο για την κυβέρνηση Μητσοτάκη να κερδίζει τις πραγματικά δύσκολες μάχες για την οικονομία, την πανδημία ή τα εθνικά θέματα και να χάνει τον πόλεμο της καθημερινότητας με αυτό τον δραματικό τρόπο. Το υπουργικό rotation αποδείχθηκε πως δεν είναι πάντα η καλύτερη μέθοδος, καθώς υπήρξαν κακές επιλογές και αντικαταστάθηκαν στελέχη που ήταν αποτελεσματικά σε συγκεκριμένους τομείς. Η λογική ότι «κυβερνάμε χωρίς αντιπολίτευση» και δεν υπάρχει αντίπαλος, είναι μια μεγάλη παγίδα. Αν δημιουργηθεί κενό, θα βρεθούν και οι «αντίπαλοι», ακόμη κι αν είναι μειωμένων δυνατοτήτων. Η πολιτική ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιες περιπτώσεις. Νομίζω, είναι η ώρα να αλλάξουν πολλά πριν αρχίσει η μεγάλη και μη αναστρέψιμη φθορά της κυβέρνησης. Στην ανάγκη, να σταλεί ένα μήνυμα από το 112 για να τους ξυπνήσει.