Η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και γενικά της ενεργειακής ακρίβειας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα μας απασχολεί επί μακρόν, γιατί το πρόβλημα εξελίσσεται σε διαρκείας. Μπορεί οι παρεμβάσεις και τα μέτρα στήριξης που έχουν ενεργοποιηθεί από την κυβέρνηση ως έναν βαθμό να μετριάζουν τις επιπτώσεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πολλοί καταναλωτές μπορούν να σηκώσουν το βάρος από τα αυξημένα τιμολόγια. Τρανή απόδειξη, οι απλήρωτοι λογαριασμοί που φτάνουν σε ύψος ρεκόρ της τάξης του 1 δισ. ευρώ, κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ στο παρελθόν, ούτε καν στα πιο σκοτεινά χρόνια των μνημονίων.
Μπορεί η γενική οδηγία της κυβέρνησης να μην κόβεται το ρεύμα στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού να γίνεται άλλοθι για κάποιους να μην πληρώνουν, όμως η πικρή αλήθεια είναι ότι η πλειονότητα όντως δεν έχει να πληρώσει και αυτό είναι ένα ακόμα κοινωνικό πρόβλημα που επί του παρόντος μετακυλίεται στους παρόχους, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως εξαφανίζεται.
Και τούτο γιατί οι πάροχοι και κυρίως αυτοί που δεν ανήκουν σε κάποιον καθετοποιημένο όμιλο παραγωγής και εμπορίας κινδυνεύουν να βαρέσουν κανόνι. Και κάτι τέτοιο δεν είναι και το καλύτερο για την αγορά ειδικά αυτή την περίοδο γιατί θα δημιουργηθεί ένα ντόμινο με παράπλευρες απώλειες σε όλη την ενεργειακή αλυσίδα.
Η αδυναμία πληρωμής των λογαριασμών ρεύματος έχει να κάνει, όπως γίνεται αντιληπτό, και με τη γενικότερη ακρίβεια στα είδη καθημερινής ανάγκης. Μια ακρίβεια που είναι κλιμακούμενη στα ράφια των σούπερ μάρκετ και αναμένεται να ενταθεί το επόμενο διάστημα.
Κατά συνέπεια, οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης με το Power Pass και το Fuel Pass μάλλον δεν επαρκούν να καλύψουν όλες τις απώλειες που έχει υποστεί η αγοραστική δύναμη κυρίως των ευάλωτων στρωμάτων. Γιατί, εκτός από το ρεύμα και τη βενζίνη, και το σούπερ μάρκετ και τα τρόφιμα ανήκουν στα είδη πρώτης ανάγκης. Στo πλαίσιo, επομένως, του όποιου δημοσιονομικού χώρου προκύψει και δημιουργηθεί στο επόμενο διάστημα, θα πρέπει να εξεταστεί και το ενδεχόμενο ενός Super Market Pass, τουλάχιστον στις ευπαθείς ομάδες και τα χαμηλά εισοδήματα.
Το ξέρω ότι η εύκολη απάντηση από κυβερνητικής πλευράς είναι «μήπως έχουμε και δεν δίνουμε;». Σύμφωνοι. Αλλά, απ’ όσο θυμάμαι, και για το ρεύμα και για τα καύσιμα το ίδιο έλεγαν πριν από μερικούς μήνες και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, βρέθηκε δημοσιονομικός χώρος και αποφασίστηκαν μέτρα.
Επομένως, όταν λέει η κυβέρνηση ότι και σε αυτή την κρίση εισαγόμενης ακρίβειας δεν θα αφεθεί κανένας χωρίς στήριξη, πρέπει να λάβει υπόψη της κι αυτή την παράμετρο.
Ο χειμώνας που ακολουθεί αυτό το πετυχημένο τουριστικά καλοκαίρι, θέλουμε-δεν θέλουμε, θα είναι ένας δύσκολος χειμώνας. Οσες προβλέψεις και προετοιμασίες ακόμα και για το χειρότερο σενάριο κι αν γίνονται για να μη μας λείψει ηλεκτρικό ρεύμα και να μην οδηγηθούμε σε αναγκαστικές περικοπές και δελτίο στην κατανάλωση, αυτό δεν αρκεί.
Και η παράμετρος με τι τιμή θα πληρώνουμε αυτά τα είδη πρώτης ανάγκης είναι εξίσου σημαντική και θα έλεγα η πιο κρίσιμη.
Ναι, είμαστε θεωρητικά σε καλύτερη μοίρα από κάποιες άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά ως προς την επάρκεια και τις προμήθειες. Είμαστε όμως σε πολύ χειρότερη κατάσταση ως προς το διαθέσιμο εισόδημα για τη συντριπτική πλειονότητα των νοικοκυριών. Και η λεγόμενη μεσαία τάξη που πήγε προς στιγμήν να αναθαρρήσει από τις μειώσεις φόρων και εισφορών που αύξησαν εμμέσως το καθαρό εισόδημα, με την έκρηξη της ενεργειακής ακρίβειας και του πληθωρισμού όχι απλά εξανεμίστηκε το όφελος, αλλά πρόσθεσε νέα οικονομικά βάρη που επανέφεραν την αγοραστική δύναμη στην περίοδο των μνημονίων! Και καλό είναι να θυμούνται οι πολιτικοί που διεκδικούν την εξουσία στις επόμενες εκλογές ότι στις προηγούμενες το αποτέλεσμα το διαμόρφωσε η μεσαία τάξη!