Οσοι νομίζουν πως τα δύσκολα στην οικονομική κρίση τα ’χουμε αφήσει οριστικά πίσω και πως ο ορίζοντας μπροστά μας είναι πλέον ανέφελος μάλλον πρέπει να είναι επιφυλακτικοί γιατί, όπως στη ζωή έτσι και στην οικονομία, τίποτα δεν είναι ευθύγραμμο και πάντα ο διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, η ενεργειακή κρίση που πολλοί πιστέψαμε ότι έχει ελεγχθεί σε μεγάλο βαθμό και πως εφεξής έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο την ακρίβεια στα τρόφιμα και στο ράφι.
Τους τελευταίους μήνες και κυρίως τον περασμένο χειμώνα είδαμε τις τιμές του φυσικού αερίου να πέφτουν και να κυμαίνονται γύρω στα 25 δολάρια. Οι εξαρτώμενες χώρες από το φυσικό αέριο αποθήκευσαν υγροποιημένο αέριο προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους και να απεξαρτηθούν από το ρωσικό αέριο και τους εκβιασμούς του Πούτιν προς τη Δύση. Και είναι αλήθεια πως αυτή η παγκόσμια κινητοποίηση έφερε αποτελέσματα, η όλη κατάσταση μπήκε υπό μερικό έλεγχο και τα νοικοκυριά στην Ευρώπη είχαν λιγότερες από τις αναμενόμενες δυσμενείς συνέπειες από την ενεργειακή κρίση, που ήταν και η γενεσιουργός αιτία της ξέφρενης πορείας του πληθωρισμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Βοήθησε βέβαια και ο ήπιος χειμώνας που είχαμε πέρυσι, κάτι που δεν είναι δεδομένο για φέτος.
Την ώρα λοιπόν που οι προσπάθειες τιθάσευσης του πληθωρισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο με συνεχή αύξηση των επιτοκίων (που φυσικά έχει δημιουργήσει άλλες παρενέργειες στην οικονομία, στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά) έχουν αρχίσει να δείχνουν σημάδια θετικά, προβάλλει ξανά η απειλή του φυσικού αερίου. Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε την τιμή του από τα 25-30 δολάρια να ξεφεύγει πάλι σε επίπεδα πάνω από τα 40 δολάρια, ενώ στα συμβόλαια Οκτωβρίου – Νοεμβρίου πολύ πάνω από τα 50 δολάρια. Η εξέλιξη αυτή έχει σημάνει συναγερμό στα οικονομικά επιτελεία καθώς είναι ορατός ο κίνδυνος ανατροπής όλων των σχεδιασμών που γίνονται με βάση την τιμή του φυσικού αερίου και του ηλεκτρικού ρεύματος. Τα νέα δεδομένα στα καθ’ ημάς είναι προφανές πως δημιουργούν μεγάλη ανησυχία για τον επόμενο χειμώνα, καθώς οι επιδοτήσεις που στήριξαν επιχειρήσεις και νοικοκυριά στέρησαν σημαντικά κονδύλια που θα μπορούσαν να οδηγηθούν σε έργα εκσυγχρονισμού του κράτους και κοινωνικές δράσεις.
Αλίμονο λοιπόν αν την ώρα που δίνεται η σχεδόν άνιση μάχη για την αντιμετώπιση της ακρίβειας στο ράφι, η οποία πλήττει βάναυσα τα εισοδήματα των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων, προστεθεί πάλι κι αυτή η παράμετρος, που στη συνέχεια θα φουντώσει ξανά ένα νέο κύκλο ανατιμήσεων στις πρώτες ύλες, που μοιραία θα φτάσουν πολλαπλασιασμένες στο ράφι. Μπορεί όλα αυτά μεσούντος του Αυγούστου να μοιάζουν παράταιρα με τη διάθεση όλων μας που προσπαθούμε να βρούμε κάποιες ευκαιρίες απόδρασης από τη σκληρή πραγματικότητα, εν τούτοις ο στρουθοκαμηλισμός δεν είναι λύση.
Η δε δεύτερη θητεία της κυβέρνησης δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, αφού με το καλημέρα καλείται να αντιμετωπίσει μικρές και μεγαλύτερες απρόσμενες κρίσεις που δείχνουν ότι ένα σημαντικό κομμάτι του δημόσιου τομέα λειτουργεί με όρους άλλων εποχών. Κι αυτό φάνηκε με τις εκρήξεις των πυρομαχικών στην Αγχίαλο, αλλά και με το μπάχαλο στην Αστυνομία που άφησε τους Κροάτες χούλιγκαν να περάσουν τα σύνορα και να φτάσουμε στα τραγικά γεγονότα της Φιλαδέλφειας. Σωστές και αξιέπαινες οι προσπάθειες μετάβασης του κράτους στην ψηφιακή εποχή, αλλά το θέμα είναι τι γίνεται με τους ανθρώπους που το στελεχώνουν σε κρίσιμους τομείς όπως είναι η Αστυνομία, ο Στρατός και ποιος ξέρει πού αλλού – και θα το αντιληφθούμε κατόπιν εορτής.
Υπάρχει λοιπόν πολλή δουλειά για τα κυβερνητικά στελέχη. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα δεν αρκεί η καλή διαχείριση καταστάσεων και ανθρώπινου δυναμικού, αλλά πρέπει να γκρεμιστούν όλα και να ξαναφτιαχτούν από την αρχή σε νέες βάσεις. Και δεν είναι σχήμα λόγου. Στον δημόσιο τομέα υπάρχουν πολλές εστίες του λεγόμενου κακού δημοσιοϋπαλληλισμού που πρέπει να διαλυθούν και να επανιδρυθούν όπου και αν υπάρχει ανάγκη. Κι αυτές οι τομές, που μπορεί να έχουν πολιτικό κόστος, γίνονται μόνο στις αρχές της τετραετίας, όταν είναι ακόμα νωπή η εντολή από τις κάλπες.