Η ελληνική οικονομία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σειρά από διαρθρωτικά προβλήματα που αποτυπώνονται σε όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής, με τον χαμηλό μέσο μισθό να αποτελεί έναν από τους πιο βασικούς παράγοντες που περιορίζουν την ανάπτυξή της. Τα στοιχεία που παρατίθενται στην ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ είναι αποκαλυπτικά για το πώς οι πραγματικές αποδοχές των εργαζομένων εξακολουθούν να είναι πολύ χαμηλότερες σε σύγκριση με άλλες χώρες της ΕΕ, ενώ η διαρκής ακρίβεια και η μείωση της αγοραστικής δύναμης επιδεινώνουν τις συνθήκες διαβίωσης για μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Η Ελλάδα, λοιπόν, καταγράφει σημαντική υστέρηση στους μέσους μισθούς σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, κάτι που αποδεικνύεται μέσω του δείκτη εξέλιξης του πραγματικού μισθού. Σύμφωνα με τα δεδομένα της έκθεσης, οι μέσες πραγματικές αποδοχές των μισθωτών στην Ελλάδα έχουν σημειώσει συνολική μείωση της τάξης του 32,8% την περίοδο 2009-2024. Η διαφορά σε σχέση με την υπόλοιπη ΕΕ είναι συντριπτική. Το 2024, ο δείκτης εξέλιξης των μισθών στην Ελλάδα ανήλθε στο 67,2, ενώ στην ΕΕ ο αντίστοιχος δείκτης έφτασε στο 106,6, καταγράφοντας διαφορά 39,4 μονάδων. Αυτό το χάσμα στις αποδοχές δεν είναι μόνο αριθμητικό. Έχει σοβαρές συνέπειες για την αγορά εργασίας και την ικανότητα των Ελλήνων εργαζομένων να αντεπεξέλθουν σε βασικές ανάγκες και τις αυξανόμενες τιμές. Όπως αναφέρεται στην έκθεση, ο μέσος ετήσιος πραγματικός μισθός στην Ελλάδα το 2024 αντιστοιχεί στο 52% του μέσου μισθού στην ΕΕ, με την αντίστοιχη αναλογία να ήταν 82,5% το 2009.

Η ελληνική αγορά εργασίας αντιμετωπίζει επίσης το ζήτημα της αλματώδους αύξησης της ακρίβειας, με κύρια αιτία τα αυξανόμενα κέρδη των επιχειρήσεων και όχι το μισθολογικό κόστος, το οποίο συμβάλλει ελάχιστα στη διαμόρφωση των τιμών. Για την ακρίβεια, όλο αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του ποσοστού των μισθωτών που βιώνουν σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση. Ετσι, για το 2024, η Ελλάδα κατατάσσεται στη δεύτερη θέση από το τέλος όσον αφορά το ποσοστό σοβαρής υλικής και κοινωνικής στέρησης των μισθωτών, με ποσοστό 8,8%.

Δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει Κοινωνιολογία ή Οικονομικά για να καταλήξεις πως η επίδραση αυτής της μισθολογικής αδικίας έχει άμεσο αντίκτυπο στην κοινωνική συνοχή. Με χαμηλούς μισθούς, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να διασφαλίσουν μια αξιοπρεπή διαβίωση, κάτι που ενισχύει τις κοινωνικές ανισότητες και προκαλεί απογοήτευση. Η έλλειψη αξιόλογων ευκαιριών για καλύτερες αποδοχές οδηγεί σε κοινωνική απομόνωση και μετανάστευση των νέων, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας στο εξωτερικό – στο χωριό μου το λέμε brain drain.

Δεν χρειάζεται να υπεραμυνθεί κάποιος της άποψης πως η προοδευτική αναδόμηση των θεσμών της αγοράς εργασίας είναι αναγκαία για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας της ελληνικής οικονομίας και για την αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής. Ειδικότερα, απαιτείται η ενεργός στήριξη του εισοδήματος των εργαζομένων και η βελτίωση των συνθηκών απασχόλησης, ώστε να δημιουργηθεί ένα πιο βιώσιμο και δίκαιο εργασιακό περιβάλλον. Ταυτόχρονα, η αντιμετώπιση της χαμηλής αγοραστικής δύναμης απαιτεί περισσότερα από απλές φορολογικές ή μισθολογικές ελαφρύνσεις. Απαιτούνται στρατηγικές που θα επικεντρωθούν στην ενίσχυση των συλλογικών συμβάσεων, στην ενίσχυση της απασχόλησης και στην ανάπτυξη της κοινωνικής προστασίας, ώστε η ελληνική οικονομία να γίνει πιο δίκαιη και βιώσιμη στο μέλλον.

Αυτά θα πρέπει να ρυθμίσει η παρούσα κυβέρνηση εάν θέλει να είναι ξανά κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές και, αντίστοιχα, σε αυτά θα πρέπει να επιμείνει η αντιπολίτευση. Η οποία, βέβαια, έχει άλλα θέματα να ασχοληθεί για να μπορέσει να μαζέψει ψηφαλάκια, με ξυλόλια, εξαφανισμένα τρένα – βαγόνια κ.λπ. Ενας περιοδεύων θίασος σε ΜΜΕ όπου μιλά ένας θυμωμένος πολιτικός αρχηγός, μια εξίσου θυμωμένη νομικός, ένας επιστολογράφος του Ιησού, ακροδεξιοί καλικάντζαροι και αριστερά, παρηκμασμένα, διασπασμένα, παραφερνάλια. Οπου προφανώς, ότι ο μέσος ετήσιος πραγματικός μισθός στην Ελλάδα αντιστοιχεί στο 52% του μέσου μισθού στην ΕΕ δεν τους λέει κάτι – αν και οι ίδιοι έχουν μηνιαίο μισθό και βουλευτική αποζημίωση (και) από τον μέσο μισθωτό στην Ελλάδα.

Είναι οι ίδιοι που μπορεί να διαβάσουν όσα έγραψα και να με ψέξουν για λαϊκισμό. Λες και μπορεί να τους ξεπεράσει κάποιος (και) σε αυτό…