Σεπτέμβρης. Ο μήνας που, σαν κακόβουλος ξάδερφος της ανεμελιάς, εμφανίζεται κάθε χρόνο για να μας θυμίσει ότι οι διακοπές τελείωσαν και η ζωή συνεχίζεται με την πιο βαρετή κανονικότητα. Σχεδόν όλοι γύρισαν ήδη από τις παραλίες και τα βουνά, τα πρόσωπα αρχίζουν να αποχαιρετούν το μελαψό που τους χάρισε η ηλιοθεραπεία και η ανεμελιά, η ξενοιασιά που τόσο απολαύσαμε, τώρα ασφυκτιά μέσα στην κίνηση των δρόμων και των γραφείων. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.

ΑΠΕ – ΜΠΕ

Ο Σεπτέμβρης έχει τον δικό του, σκληρό τρόπο να μας επαναφέρει στη ρουτίνα. Και ναι, αυτό είναι που μας φέρνει πίεση, άγχος, καντήλες, και εν γένει τα ψυχοσωματικά μας. Όποιος λέει «ε, Σεπτέμβριος ήρθε, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του», θα έπρεπε να συλλαμβάνεται για αισθητική βία. Και, διάολε, δεν υπάρχει καμία αστεία πλευρά σ’ αυτήν την επιστροφή στην κανονικότητα: μόνο η βαριά συνειδητοποίηση ότι ο μήνας αυτός έρχεται και μας θυμίζει ότι η ελευθερία των διακοπών τελείωσε.

Και φυσικά, μαζί με την ψυχολογία που σφίγγει λαιμούς με αδιόρατους «κόμπους», ο Σεπτέμβρης φέρνει όλα εκείνα τα οποία δεν παραλείπουν να μας θυμίζουν ότι η ζωή δεν είναι πάντα διακοπές. Πρώτα πρώτα, η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) ξεκινάει, με τον εκάστοτε πρωθυπουργό να ανακοινώνει ένα πακέτο μέτρων που υπόσχεται σωτηρία σε όλους, μέτρα που στην πράξη κανείς δεν θυμάται την επόμενη χρονιά. Η αντιπολίτευση, φυσικά, δεν μένει πίσω: παρουσιάζει προγραμματάρες που θα έσωζαν τη χώρα αν είχε κυβερνήσει σωστά στο παρελθόν. Ο Σεπτέμβρης είναι, με λίγα λόγια, και μήνας πολιτικής… ψυχαγωγίας, αλλά με μια πίκρα, εν τέλει, για όσους καταλαβαίνουν ότι τα λόγια δεν γίνονται πάντα έργα.

Παράλληλα, αρχίζει το σχολικό έτος -όχι για τα παιδιά, για τους γονείς- και μαζί του εμφανίζονται τα ακριβά σχολικά είδη. Γόμες, χάρακες, μολύβια, τετράδια, τσάντες – όλα σε τιμές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πώς γίνεται οι οικογένειες να τα βγάλουν πέρα. Και φυσικά, τα καρτέλ των επιχειρήσεων, αυτοί οι σιωπηλοί «βασιλιάδες» της αγοράς, διασφαλίζουν ότι κάθε γονέας θα πληρώσει παραπάνω για τις βασικές ανάγκες του παιδιού του. Ετσι κι αλλιώς, ο Σεπτέμβρης δεν ξεχνά ποτέ να μας θυμίζει ότι η καθημερινότητα κοστίζει -κυριολεκτικά- και ότι η επιστροφή στην κανονικότητα δεν είναι φτηνή, δεν είναι τσάμπα.

Φυσικά, δεν μπορούμε να παραλείψουμε και τη γενική κίνηση. Δρόμοι, μέσα μαζικής μεταφοράς, καφέ, τα πάντα γεμίζουν με κόσμο που φαίνεται να μην έχει καμία διάθεση να συνεργαστεί με την τρέχουσα λογική της ανεμελιάς. Η κίνηση είναι παντού, και ναι, ξέρεις ότι θα σε συνοδεύει για τον επόμενο χρόνο, μέχρι να εγκαταλείψουν πάλι το κλεινός άστυ (sic) και να βρεθούν σε εξοχές και θάλαασες.

Κάπως έτσι, μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό, η δική μας ψυχολογία ασφυκτιά. Θέλουμε να κρατήσουμε λίγο από την ανεμελιά του καλοκαιριού, αλλά ο Σεπτέμβρης δεν αστειεύεται. Είπαμε, φέρνει πίεση, υποχρεώσεις, οικονομικό άγχος – και πάμε παρακάτω.

Βέβαια, για να τα λέμε όλα, είναι και μήνας ανασυγκρότησης. Μας βάζει ξανά σε ρυθμούς, μας υπενθυμίζει την πειθαρχία και τη συνέπεια. Και, τελικά, ο Σεπτέμβρης δεν είναι τόσο τρομακτικός όσο φαίνεται. Είναι απλώς ο μήνας που δεν μπορείς να αποφύγεις και μας θυμίζει ότι η ζωή συνεχίζεται, με όλες τις βαριές, αλλά και τις μικρές χαρές της.

Κουράγιο, λοιπόν, αδέρφια. Μπορεί να φαίνεται ότι ο Σεπτέμβρης μας… «στραγγίζει», αλλά τι θα κάνει, θα περάσει. Πάνω από τις ζωές μας, αλλά θα περάσει.