Σενάριο πρώτο, λοιπόν, ίσως για πολλούς το κυρίαρχο, μεσοβδόμαδα αρχίζει το σόου στη Βουλή, σύγκληση Ολομέλειας, Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, Εξεταστική Επιτροπή και… όλα τα μωρά στην πίστα. Τα νυν που έγιναν πρώην προσφάτως και τα πρώην της τελευταίας δεκαετίας. Τζαρτζαρίσματα, κόντρες, φωνές και media-διαπληκτισμοί, «πέστε μας αν παρακολουθούσατε κι άλλους, κύριε Κοντολέων», «για πέστε μας κι εσείς, κύριε Ρουμπάτη, γιατί φάγατε τη δεύτερη υπογραφή εισαγγελέα και την αιτιολόγηση στο άνοιγμα ενός τηλεφώνου. Γιατί αρκούσε ένα ξερό “λόγοι εθνικής ασφάλειας” και έτσι ξαφνικά (που λέει και το τραγούδι) άνοιγε ένα τηλεφωνάκι;».
Παρά τα «καυτά ερωτήματα», όμως, επικρατεί ο νόμος (που απαγορεύει ρητά να σκαλίζουμε τα αρχεία της ΕΥΠ διαχρονικά) μαζί και η λογική (δεν υπάρχει κάτι μεμπτό πλην της νόμιμης συνακρόασης Ανδρουλάκη, δεν θα τινάξουμε συνεπώς στον αέρα για ένα λάθος την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών), αλλά κυρίως επικρατεί η βασική αρχή της πολιτικής (αλλά και των μπίζνες) τού «βάστα με να σε βαστώ, να πηγαίνουμε κι οι δυο».
Ολοι, καλώς ή κακώς, από καταβολής ΕΥΠ (ή παλαιότερα ΚΥΠ) έχουν έναν… κροκόδειλο κρυμμένο στο κάτω ντουλάπι της Υπηρεσίας, ο οποίος ενίοτε νεκρανασταίνεται και δαγκώνει.
Ετσι, λοιπόν, κάπου τον Οκτώβριο ολοκληρώνεται το έργο «γιατί κάποιος παντελώς ηλίθιος αποφάσισε να ακούσει τον Ανδρουλάκη» και επικρατεί το δόγμα M.A.D., που διδάσκεται και στα πανεπιστήμια, Mutually Assured Destruction (αμοιβαία βέβαιη καταστροφή, στα ελληνικά), που έσωσε την ανθρωπότητα την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, όπου Ρώσοι και Αμερικανοί «κρατούσαν» την ειρήνη διά της απειλής χρήσης πυρηνικών.
Η ζωή συνεχίζεται, η Ν.Δ. μετράει τις πληγές της από το πιο αχρείαστο πρόβλημα που μπορεί να τύχει σε μια κυβέρνηση εν μέσω παγκόσμιας πανδημίας, έντονης τουρκικής προκλητικότητας και τεράστιας ενεργειακής κρίσης… μ’ έναν πόλεμο στη γειτονιά της, και εντέλει… κάνει εκλογικό ταμείο την άνοιξη του 2023. Πού θα καταλήξει το ταμείο των εκλογών άγνωστο βεβαίως, αλλά, θα πω εγώ, με αυτόν τον εκλογικό νόμο και… εκατοστάευρα να έβρεχε ο ουρανός, πάλι μία μονάδα από το 2019 θα την έχανε ο Μητσοτάκης, αφού, ως γνωστόν, για να ξανακυβερνήσει αυτοδύναμα χρειάζεται πάνω από 38%-38,2%.
Πάντως, ο πρωθυπουργός στο σενάριο αυτό, όπου θα ξεπεραστεί δηλαδή το συγκεκριμένο εμπόδιο, θα έχει την ευκαιρία και την άνεση χειρισμών να επιχειρήσει να φτάσει στο προσδοκώμενο, που είναι γι’ αυτόν να ξανακυβερνήσει.
Το δεύτερο σενάριο, στο οποίο λογικά και «δίκαια» ελπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ αφού είναι η αξιωματική αντιπολίτευση, προβλέπει την κανονική «τέλεια καταιγίδα», με κάποιον τρόπο τα συστήματα αλληλοεξόντωσης δεν λειτουργούν, η ΕΥΠ έχει παρακολουθήσει «κι άλλους μυστήριους», παρά τις περί του αντιθέτου ενδείξεις (αλλά όχι αποδείξεις) έως σήμερα, και η κυβέρνηση δεν αντέχει και πέφτει. Σημειώστε εδώ ότι πλην της αντιπολίτευσης, που φυσικά και… τρίβει τα μάτια της από αυτό το αναπάντεχο δώρο, αφού τρία χρόνια μετά ο ΣΥΡΙΖΑ υπολειπόταν 8-10 μονάδες από την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ έχανε μία μονάδα τον μήνα από τον Φεβρουάριο, επιχαίρουν και αρκετοί ακόμα εντός της μεγάλης οικογένειας της συντηρητικής παράταξης που για διάφορους λόγους νιώθουν δυσαρεστημένοι από τη διακυβέρνηση. Αυτά, όπως είναι γνωστό, συμβαίνουν στη ζωή και συνήθως οι ενδοοικογενειακοί καβγάδες, κυρίως στη συντηρητική παράταξη, έχουν να κάνουν με… κληρονομικά ή και ψυχολογικά προβλήματα, ακόμη και με παλαιότερες βεντέτες ή «μανιάτικα» του παρελθόντος που αναβιώνουν σε συνθήκες νομής της εξουσίας.
Τέλος πάντων, το αποτέλεσμα στο «Σενάριο Β» είναι προφανώς καταστροφικό και χαώδες για τη χώρα, είτε κάποιος συμπαθεί είτε αντιπαθεί σφόδρα τον Μητσοτάκη. Ο συνδυασμός, το timing, μερικούς μήνες πριν από τις εκλογές, των προβλημάτων και των πολιτικών συσχετισμών θα οδηγήσει τη χώρα σε μια παρατεταμένη αστάθεια εν μέσω παγκόσμιας κρίσης, ύφεσης, ακρίβειας και πληθωρισμού, με την Τουρκία επίσης να εισέρχεται πιθανώς σε παρόμοια φάση λόγω εκλογών μέχρι το φθινόπωρο του 2023.
Με αυτόν τον εκλογικό νόμο, τον ΣΥΡΙΖΑ «καρμπόν του εαυτού του», όπως ήταν το 2015, και τον Ανδρουλάκη «χαμηλοτάβανο σε όλα», αλλά και τη Ν.Δ. πληγωμένη αν έχει πέσει η κυβέρνηση, τότε όντως θα μπορούμε να μιλάμε για την «τέλεια καταιγίδα». Δηλαδή εσείς φαντάζεστε, ας πούμε, όλους αυτούς τους τύπους των funds που… κυκλοφορούν με το υποδεκάμετρο και μετράνε τα EBITDA των επιχειρήσεων για να επενδύσουν στην Ελλάδα να ποντάρουν σε μια τρικομματική κυβέρνηση Μαργαρίτη Σχοινά με τοποτηρητές παντού κομματικά στελέχη ή, ακόμα καλύτερα, σε ένα ωραίο δημοκρατικό σχήμα «ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-Βαρουφάκη» που θα αναλάβει την… κάθαρση από τα σκάνδαλα της Ν.Δ.;
Καλύτερα να μείνουμε διακοπές…