Στην τελευταία του συνέντευξη πριν από λίγες ημέρες στη δημοσιογράφο Σία Κοσιώνη, στον ΣΚΑΪ, ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε ότι θα εξαγγείλει μέτρα ενίσχυσης των μισθωτών τον Σεπτέμβριο από την Εκθεση της Θεσσαλονίκης. Εξήγησε ότι πρέπει να στηριχτούν τα μεσαία εισοδήματα και ότι σε αυτό θα αποσκοπούν οι κυβερνητικές παρεμβάσεις, τις οποίες προανήγγειλε μεν, αλλά απέφυγε επιμελέστατα να περιγράψει. Οπως είπε, δεν έχουν ακόμη αποφασιστεί οι ακριβείς παρεμβάσεις, αλλά θα στοχεύουν στην ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος των μισθωτών.
Δεδομένου ότι οι μισθωτοί ζουν με τους μισθούς τους και πληρώνουν φόρους, οι παρεμβάσεις δεν μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό από μειώσεις φόρων, αφού αυξήσεις μισθών έγιναν πρόσφατα.

Οι μειώσεις φόρων για τη μεσαία εισοδηματικά τάξη θα αυξήσουν το εισόδημά της. Ομως δεν θα λύσουν το πρόβλημα της ακρίβειας, η οποία έχει πλέον εγκατασταθεί για τα καλά μετά τις αυξήσεις του πληθωρισμού τους προηγούμενους μήνες και χρόνια.
Οι τιμές όλων των προϊόντων και όλων των υπηρεσιών αυξήθηκαν πολύ ταχύτερα από τον πληθωρισμό και έφτασαν σε επίπεδα που δυσχεραίνουν εξαιρετικά την αξιοπρεπή διαβίωση πολλών νοικοκυριών, τα οποία κατ’ ευφημισμόν ανήκουν στη λεγόμενη μεσαία τάξη στην Ελλάδα. Το εισόδημα της ελληνικής μεσαίας τάξης είναι εξαιρετικά χαμηλό σε σχέση με τα εισοδήματα των μεσαίων στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως και τα εισοδήματα των χαμηλότερα αμειβόμενων Ελλήνων είναι αντίστοιχα με αυτά των πολύ φτωχών Ευρωπαίων.

Ολοι, λοιπόν, χαμηλόμισθοι και μεσαία τάξη, καλούνται να πληρώσουν πανάκριβα όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες, επειδή η κυβέρνηση άφησε ανεξέλεγκτη την ακρίβεια. Είναι αμφίβολο αν θα μπορούσε να την ελέγξει ακόμη κι αν ήθελε, αφού δεν υπάρχει ανταγωνισμός στην ελληνική αγορά. Η οικονομία είναι μικρή, οι λίγες μεγάλες επιχειρήσεις σχηματίζουν καρτέλ, συντονίζονται και ανεβάζουν τις τιμές όσο θέλουν. Τώρα πλέον όλες οι τιμές έχουν εγκατασταθεί σε δυσβάσταχτα επίπεδα και δεν θα πέσουν. Συνεχίζουν δε να αυξάνονται ακόμη, παρά την υποχώρηση των πληθωριστικών πιέσεων.

Η ενίσχυση, λοιπόν, του εισοδήματος της μεσαίας τάξης μοιάζει περισσότερο με ένα είδος φιλανθρωπίας παρά με οικονομική πολιτική, όπως φιλανθρωπία είναι όλα τα επιδόματα και οι παροχές που δίνει κατά καιρούς η κυβέρνηση.

Ο Μητσοτάκης είναι μεν σύγχρονος πολιτικός, αλλά ακολουθεί τις πρακτικές του πελατειακού κράτους. Τι σημαίνει αυτό; Οτι, αντί να μεταρρυθμίσει την αγορά, αντί να αλλάξει τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, αντί να καινοτομήσει ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια ακροτήτων, προτιμά να δίνει «δωράκια» στους πολίτες. Ο ίδιος προσωπικά – βλέπε ανακοινώσεις στη ΔΕΘ.
Ελπίζει ότι όλα αυτά τα «δωράκια» θα μεταφραστούν σε ψήφους στις εκλογές.
Είτε μεταφραστούν σε ψήφους όμως είτε όχι, η ουσία είναι ότι οι αιτίες του κακού παραμένουν. Το βλέπουμε άλλωστε κάθε καλοκαίρι, όταν θελήσουμε να βγάλουμε ένα εισιτήριο για τα νησιά και διαπιστώνουμε ότι τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια για το πηγαινέλα μιας τετραμελούς οικογένειας με ένα μικρό αυτοκίνητο στοιχίζει όσο ο βασικός μισθός. Γι’ αυτό εξάλλου και περισσότεροι από 40 στους 100 Ελληνες δεν μπορούν φέτος να πάνε διακοπές, σύμφωνα με τις δημοσιευμένες έρευνες.

Δυστυχώς, καθώς ο χρόνος μέχρι τις εκλογές συνεχώς μειώνεται, δεν διαπιστώνεται μια διάθεση μεταρρυθμίσεων ή έστω ριζικών παρεμβάσεων από την πλευρά της κυβέρνησης. Θα βλέπουμε μεν πολλά τέτοιου είδους «δωράκια», αλλά δεν θα βλέπουμε μέτρα ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, μέτρα περιορισμού της δύναμης των καρτέλ, μέτρα αύξησης των επενδύσεων, της παραγωγικότητας και της παραγωγής.

Τα «δωράκια» ίσως ανακουφίσουν κατά μερικά ευρώ τον μήνα κάποια νοικοκυριά, αλλά ούτε την οικονομική τους άνεση θα βελτιώσουν σε αντιληπτό επίπεδο, ούτε τη λειτουργία της οικονομίας θα ενισχύσουν.
Δεν είναι δύσκολο να ληφθούν τέτοια μέτρα, είναι θέμα διάθεσης και ενασχόλησης των υπουργών.

Σωστός ο Πιερρακάκης

Ενα θετικό παράδειγμα είναι ο Κυριάκος Πιερρακάκης που κατάφερε να απαγορεύσει τις προμήθειες των τραπεζών για τις αναλήψεις από τα ΑΤΜ. Δεν είναι σπουδαίο μέτρο, δεν αλλάζει τη λειτουργία της οικονομίας, αλλά είναι μια σημαντική παρέμβαση. Διότι όταν η τράπεζα κρατάει προμήθειες που αθροίζονται τον μήνα ανάλογα με τις αναλήψεις του καταθέτη, ας πούμε σε 30 ευρώ, είναι ένα ποσό που το κλαίει ο εξαιρετικά ζορισμένος οικονομικά χαμηλόμισθος ή ο συνταξιούχος (οι συνταξιούχοι είναι οι καλύτεροι πελάτες των ΑΤΜ). Ο Πιερρακάκης λοιπόν -και όχι η κυβέρνηση η οποία επί έξι χρόνια αδρανούσε- κατάργησε τις προμήθειες των τραπεζών στα ΑΤΜ. Εφόσον βρήκε το κόλπο να ξεπεράσει τις αντιδράσεις των τραπεζιτών -με τους οποίους είναι ερωτευμένη η κυβέρνηση-, καλό θα είναι να δοκιμάσει και μερικά ακόμη μέτρα.

Οπως να συνδέσει με τα συστήματα της ΑΑΔΕ τα απλήρωτα εμπορικά τιμολόγια, για να ξέρουν και οι εφοριακοί γιατί οι μικρομεσαίοι δεν πληρώνουν τους φόρους τους. Να καταλάβουν δηλαδή ότι δεν έχουν εισπράξει φράγκο από τα κέρδη για τα οποία φορολογούνται, ούτε έχουν εισπράξει τον ΦΠΑ που υποτίθεται ότι παρακρατούν. Και ίσως αν το βλέπουν οι εφοριακοί στην οθόνη, πιέσουν λίγο την κατάσταση για να πληρώνονται οι εμπορικές συναλλαγές στην ώρα τους. Ή να ρίξει μια ματιά ο Πιερρακάκης στους συμψηφισμούς των δοσοληψιών Δημοσίου και πολιτών ή να περιορίσει, αφού δεν διανοούνται να την καταργήσουν, την προκαταβολή φόρου. Και πάρα πολλά άλλα τέτοια μπορεί να δει ο Πιερρακάκης τώρα ως υπουργός Οικονομικών και να τα περάσει ως «προεκλογικές παροχές» αν χρειάζεται, για να πείσει το Μαξίμου και τον πρωθυπουργό.