Η ενεργειακή κρίση και ο πληθωρισμός απειλούν την εύθραυστη ανάκαμψη των ευρωπαϊκών οικονομιών και ροκανίζουν τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης από την οποία εξαρτάται η πολιτική σταθερότητα στη Δύση.
Η Ελλάδα φυσικά δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός. Ύστερα από τρία και πλέον χρόνια αδιαμφισβήτητης κυριαρχίας της κυβέρνησης, το πολιτικό τοπίο αποκτά έντονα χαρακτηριστικά ρευστότητας.
Για πρώτη φορά μετά τις εκλογές του 2019, το κυβερνών κόμμα φέρεται να καταγράφει σημαντικές απώλειες, στις κατεξοχήν μάλιστα παραγωγικές ηλικίες των 25 – 44, τις οποίες όμως δεν καρπώνεται η αξιωματική αντιπολίτευση. Τουναντίον, οι μετακινήσεις δεν έχουν σαφές ιδεολογικό πρόσημο καθώς είναι περίπου ίδιες προς και από όλες τις κατευθύνσεις, τόσο στα αριστερά, όσο και στα δεξιά, αλλά και προς αδιευκρίνιστη κατεύθυνση.
Αυτοί που εγκαταλείπουν το κυβερνών κόμμα είναι όσοι δηλώνουν ότι έχει χειροτερέψει η οικονομική τους κατάσταση το τελευταίο διάστημα και περιμένουν ότι θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο στο μέλλον.
Πρόκειται κυρίως για μεσοστρώματα που δυσκολεύονται πλέον να τα φέρουν βόλτα και βλέπουν την οικονομική ανασφάλεια να επιστρέφει απειλητικά στη ζωή τους. Το δυναμικό κοινό ξεμένει από αγοραστική δύναμη και ψάχνεται πολιτικά!
Γιατί ναι μεν η ενεργειακή κρίση και ο πληθωρισμός είναι διεθνή φαινόμενα, οι «κεραυνοβολημένοι», ωστόσο καταναλωτές, πιστεύουν ότι η κυβέρνηση δεν έκανε αρκετά ή έστω όσα θα μπορούσε για να προστατεύσει τα εισοδήματά τους από τις συνέπειες. Για αυτό άλλωστε ως αντίμετρο στην ακρίβεια ζητούν κυρίως μείωση των άμεσων και έμμεσων φόρων και δευτερευόντως αύξηση των μισθών.
Τα παραπάνω ασφαλώς δεν σημαίνουν ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν χαθεί οριστικά για την κυβέρνηση. Αφενός, οι λόγοι της αποστασιοποίησής τους είναι συγκυριακοί και όχι ιδεολογικοί, αφετέρου, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει καταφέρει να εμφανίσει μια πειστική κυβερνητική πρόταση που θα τους δελεάσει. Μιλάμε δηλαδή για προσωρινή διάσταση και όχι για οριστικό διαζύγιο.
Δείχνουν ωστόσο ότι το πολιτικό παιχνίδι ανοίγει και πάλι. Η κυβέρνηση έχει ακόμα δυνατότητες να ανακτήσει το χαμένο έδαφος, αρκεί να προχωρήσει σε μέτρα που δεν περιορίζονται στους οικονομικά αδυνάμους (πχ. κοινωνικό τιμολόγιο, επιδόματα κλπ.), αλλά απευθύνονται στην πλειονότητα της μεσαίας τάξης και που θα τα δει άμεσα στο πορτοφόλι της, στους λογαριασμούς του ρεύματος, στο καλάθι του σουπερμάρκετ.
Ευκαιρίες όμως έχει και η αξιωματική αντιπολίτευση η οποία ποντάρει στην αύξηση της δυσαρέσκειας προς την κυβέρνηση και προσδοκά να την κεφαλαιοποιήσει ως η βασική κυβερνητική εναλλακτική. Αλλά και τα μικρότερα κόμματα, που φέρονται να υποδέχονται το μεγαλύτερο μέρος της κυβερνητικής φθοράς.
Με δυο λόγια, η κυβέρνηση χάνει αλλά αντέχει, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν κερδίζει αλλά ελπίζει, τα μικρότερα κόμματα ενισχύονται αλλά δεν κεφαλαιοποιούν τα κέρδη.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ζήσουμε σε πολιτικά ενδιαφέροντες καιρούς.
*Ο κ. Γιάννης Δέτσης είναι Διευθύνων Σύμβουλος της CHOOSE Strategic Communications Partner