Το πρόβλημα δεν είναι ότι ενοχλήθηκε η Ολλανδή δημοσιογράφος που επιτέλους η Ελλάδα δεν είναι ανοιχτή στις ανεξέλεγκτες ροές των μεταναστών. Ούτε καν η προκλητική τοποθέτησή της μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου με την οποία θέλησε να προσβάλει και τον πρωθυπουργό της χώρας και όλους τους Ελληνες.

Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν πολλοί, και ανάμεσά τους η αξιωματική αντιπολίτευση, που θεωρούν ότι η Ελλάδα έπρεπε να παραμείνει «ξέφραγο αμπέλι» στο διηνεκές, έρμαιο στα γεωστρατηγικά παιχνίδια του Ερντογάν.

Ακόμη κι αν ήθελαν να το παραβλέψουν, ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος δεν τους άφησε. Για μία ακόμη φορά απείλησε με το γνωστό του ύφος ότι θα αφήσει τις στρατιές των μεταναστών να περάσουν τα σύνορά μας. Λες και δεν προσπάθησε να το κάνει τον Φεβρουάριο του 2020 στον Εβρο ή τώρα στη Λευκορωσία σε συνεργασία με τον Λουκασένκο.

Η εργαλειοποίηση του Μεταναστευτικού ήταν και παραμένει ένας μοχλός πίεσης στα χέρια της Τουρκίας που θέλει να το χρησιμοποιήσει είτε εναντίον της Ελλάδας, είτε εναντίον της Ευρωπαϊκής Ενωσης συνολικά για να επιτύχει τα σχέδιά της.

Το Μεταναστευτικό παραμένει ένα μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα μας και την ελληνική κοινωνία. Ολοι θυμόμαστε τι έγινε την τριετία 2016-2018, με τις εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες από την Ασία και την Αφρική που πέρασαν στην Ελλάδα.

Παρά τη βούληση της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και τη σχετική ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν μπορέσαμε να αποτρέψουμε την ανθρωπιστική κρίση. Και εκατοντάδες άνθρωποι χάθηκαν και οι συνθήκες διαβίωσης των επιζώντων ήταν άθλιες και χιλιάδες Ελληνες πολίτες σε ολόκληρη τη χώρα είδαν την καθημερινότητά τους να ανατρέπεται δραματικά και τη ζωή τους να δοκιμάζεται σκληρά. Ηταν φανερό πως η κυβέρνηση Τσίπρα ήθελε να βοηθήσει, αλλά δεν μπορούσε, για τον απλούστατο λόγο ότι μια μικρή χώρα 10 εκατομμυρίων ανθρώπων δεν μπορεί να φιλοξενήσει τόσους πολλούς πρόσφυγες ή μετανάστες.

Ευτυχώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη κινήθηκε σε διαφορετική γραμμή με την αυστηρότερη φρούρηση των συνόρων στη θάλασσα και την ξηρά, τον περιορισμό των κέντρων υποδοχής, την ταχύτερη εξέταση των αιτημάτων για άσυλο, τη σχετική αποσυμφόρηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.

Το πιο σημαντικό όφελος από αυτή την αλλαγή πολιτικής ήταν πως τα κυκλώματα των διακινητών έλαβαν το μήνυμα ότι πλέον τα πράγματα στην Ελλάδα έγιναν δύσκολα. Ετσι στράφηκαν σε άλλες εισόδους, από την Ιταλία και την Ισπανία, για να προωθήσουν εξαθλιωμένους μετανάστες προς τις χώρες της Ε.Ε. Και όταν αυτές οι χώρες αυστηροποίησαν τα μέτρα, οι ροές μειώθηκαν σημαντικά, μέχρι να βρεθεί μια νέα, πιο εύκολη διαδρομή.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση, με πρώτη την απερχόμενη καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ, εμφανίζεται (και σωστά) ευαίσθητη στο θέμα των μεταναστών. Καμία όμως κυβέρνηση δεν θέλει να αναλάβει το μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί και όλες δείχνουν τις χώρες εισόδου για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.

Μόνο που οι χώρες εισόδου δεν μπορούν μόνες τους. Ούτε η φρούρηση είναι επαρκής, ούτε οι οικονομικές δυνατότητες απεριόριστες και η ουσιαστική συνδρομή εκδηλώνεται μόνο σε συνθήκες κρίσης, όπως τότε στον Εβρο ή τώρα στην Πολωνία. Ακόμη και η περίφημη αναθεώρηση του «Δουβλίνο 2» για την αντιμετώπιση του προβλήματος δεν έχει προχωρήσει, εν αναμονή σχηματισμού νέας κυβέρνησης στη Γερμανία.

Υπό αυτές τι συνθήκες η αυστηρή φρούρηση των συνόρων μας αποτελεί μονόδρομο. Δεν ξέρω αν και σε τι έκταση γίνονται επαναπροωθήσεις μεταναστών στο Αιγαίο, αλλά στον βαθμό που δεν απειλούνται ανθρώπινες ζωές, ορθώς γίνονται. Μόνο έτσι θα σταλεί μήνυμα προς τους διακινητές και κυρίως στον Ερντογάν ότι αυτή η ιστορία πρέπει να σταματήσει.

Το βίντεο με τα πλοία που έρχονται γεμάτα μετανάστες με τη συνοδεία σκαφών του τουρκικού Λιμενικού αποτελεί το καλύτερο επιχείρημα για όσους αμφισβητούν την πολιτική του Ερντογάν στο Μεταναστευτικό και την αναγκαιότητα των επαναπροωθήσεων στην Τουρκία.

Είναι καιρός να αφαιρέσουμε την κόκκινη μάσκα της υποκρισίας της Ολλανδής δημοσιογράφου Ινγκεμποργκ Μπέουχελ και όλων όσων σκέφτονται και συμπεριφέρονται όπως εκείνη.

Η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω απ’ όλα και πρέπει να προστατεύεται με κάθε θυσία. Είναι όμως άλλο αυτό και άλλο να αποδεχθούμε τον υβριδικό πόλεμο του Ερντογάν, που όλοι γνωρίζουμε τι σημασία δίνει στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια.