Διαβάζω μια έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ανώτατου δικαστηρίου της χώρας, σύμφωνα με την οποία τα μισά τραπέζια των καταστημάτων εστίασης που καταλαμβάνουν κοινόχρηστους χώρους είναι αυθαίρετα. Οι έλεγχοι έγιναν σε 14 δήμους της επικράτειας (δεν αναφέρεται σε ποιους) και σε 476 καταστήματα βρέθηκε ότι τα 129 εστιατόρια-μπαρ κ.λπ. δεν είχαν άδειες για τα μισά τραπεζάκια που τοποθετούν σε δημόσιους χώρους.

Είναι βέβαιο ότι αν γινόταν έλεγχος σε μερικές χιλιάδες καταστήματα σε όλη την Ελλάδα, ειδικά τώρα το καλοκαίρι, το ποσοστό αυθαιρεσίας του 50% θα έφτανε ακόμα υψηλότερα.

Στην ίδια έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου αναφέρεται ότι οι δήμοι που είναι αρμόδιοι για τον έλεγχο όλων αυτών των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, αν τηρούν δηλαδή τα τετραγωνικά μέτρα που γράφουν οι άδειες που έχουν πάρει (από τον δήμο) για τους κοινόχρηστους χώρους, είτε δεν ελέγχουν καθόλου, είτε το κάνουν πλημμελώς.

«Οι μηχανισμοί ελέγχου, οι οποίοι εφαρμόζονται από τους δήμους, δεν συμβάλλουν αποτελεσματικά στη διαφύλαξη των κοινόχρηστων χώρων», αναφέρει το Ελεγκτικό Συνέδριο, παραθέτοντας τους λόγους πίσω από την αναποτελεσματικότητά τους: «Δεν υφίσταται ενιαίο και συγκροτημένο κανονιστικό πλαίσιο σε τοπικό επίπεδο. Οι κανονιστικές αποφάσεις δήμων της περιφέρειας, με τις οποίες καθορίζονται οι κοινόχρηστοι χώροι που μπορούν να παραχωρηθούν σε ιδιώτες και οι όροι της παραχώρησης, είναι ανεπίκαιρες, ελλιπείς και αποσπασματικές».

Αυτό σε… απλά ελληνικά σημαίνει ότι το καθεστώς είναι ένα μπάχαλο κι έτσι εξηγείται κι αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας όπου κι αν βρεθούμε, είτε στην Αθήνα και στις υπόλοιπες πόλεις της ηπειρωτικής Ελλάδας, είτε στα νησιά, ειδικά τώρα το καλοκαίρι.

Οι δήμαρχοι και οι υπηρεσίες τους δεν μπορούν να ελέγξουν γιατί δεν έχουν υπαλλήλους και υποδομές ή δεν θέλουν γιατί απλά διαπλέκονται με την τοπική κοινωνία για λόγους ψηφοθηρίας ή διαφθοράς ή και τα δύο.

Η κατάσταση αυτή έχει διαμορφωθεί κυρίως από το 2016 (ΣΥΡΙΖΑ) και μετά που οι αρμοδιότητες πέρασαν στους δήμους ή και στους δήμους και εν πάση περιπτώσει δημιουργήθηκε μια εικόνα θολή (όπως σε όλη εκείνη την πολιτική περίοδο) για το ποιος έχει και ποιος δεν έχει την ευθύνη.

Ο δήμαρχος λέει ότι δεν έχει μηχανισμούς ελέγχου, η Περιφέρεια και το Υγειονομικό, με τη σειρά τους, λένε ότι δεν έχουν πια αρμοδιότητα και η Αστυνομία όταν ελέγχει και κόβει πρόστιμα τα στέλνει στον δήμο, ο οποίος δεν τα εισπράττει ποτέ. Και αν τα πληρώνει ο μαγαζάτορας είναι… κάτι ψιλά, τύπου 50 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, πιο πολύ συμφέρει να τρως πρόστιμο και να καταλαμβάνεις τον κοινόχρηστο χώρο, αφού θα τα βγάλεις μέσα σε μία μέρα αν πρόκειται για τουριστικό μέρος.

Το χειρότερο όμως που γίνεται είναι ότι ειδικά στα νησιά καταστηματάρχες καταλαμβάνουν αυθαιρέτως στενούς και μικρούς δρόμους και δυσχεραίνουν ή εμποδίζουν τη διάβαση πεζών ή τροχοφόρων πρώτης ανάγκης (πυροσβεστικά, ασθενοφόρα) ή ΑμεΑ, ακόμα και των παιδικών καροτσιών!

Ερώτημα: θέλει η κυβέρνηση να λύσει το πρόβλημα της αταξίας που υποβαθμίζει τραγικά το περιβάλλον και υπονομεύει την ίδια την πόλη ή το νησί, ενώ χάνει και πολύ σημαντικά έσοδα; Αν ναι, το λύνει με μια απλή νομοθετική ρύθμιση, υπουργική απόφαση ή ό,τι άλλο. Οπως το έκανε με τους αιγιαλούς, τις παραλίες κ.λπ. όπου η νομιμότητα ελέγχεται από υπηρεσίες του κράτους (Κτηματική Υπηρεσία) και τα πρόστιμα είναι βαρύτατα, άρα και αποτελεσματικά.

Μπορεί, αν θέλει, η κυβέρνηση να κάνει και κάτι απλούστατο, αντί να επιβάλλει πρόστιμα και να μπαίνει στις διαδικασίες εισπράξεως σε δικαστικές προσφυγές κ.λπ., να στέλνει την Αστυνομία να κάνει ελέγχους στα τετραγωνικά μέτρα που καταλαμβάνουν σε κοινόχρηστους χώρους τα μαγαζιά και αν είναι παραπάνω από αυτά που αναφέρονται στις άδειές τους, τη δεύτερη φορά να τους αφαιρεί την άδεια για δέκα ημέρες και την τρίτη για πάντα. Μπορεί, αν θέλει, να τους κόβει και το ρεύμα, όπως στα αυθαίρετα. Σε κάθε περίπτωση, αν θέλει να επιβάλει τον νόμο το κράτος, μπορεί.

Στην έκδοση της Κυριακής παρουσιάζεται ένα ρεπορτάζ για τη δημιουργία μιας ψηφιακής εφαρμογής (Μystreet) του υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής όπου θα μπορεί ο κάθε πολίτης να καταγγέλλει ψηφιακά στους δήμους ακριβώς το φαινόμενο αυτό, της παρεμπόδισης της ελεύθερης προσβασιμότητας στους δημόσιους χώρους από όλους τους πολίτες, τα Ατομα με Αναπηρία, τους γονείς με καροτσάκια, τα παιδιά.

Καλή πρωτοβουλία, αλλά με λάθος αποδέκτη, τους δήμους. Ας έχει αποδέκτη την Αστυνομία ή οποιαδήποτε άλλη κρατική αρχή που μπορεί και θέλει να επιβάλει τον νόμο.