Οι προσδοκίες για τους δείκτες της οικονομίας συνεχώς χαμηλώνουν και σε κάθε αναθεώρηση, υπάρχει η υποσημείωση και για κάποιο χειρότερο σενάριο. Προχθές ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος χαμήλωσε τις εκτιμήσεις του για την ανάπτυξη στο 3,8% από 4,8% και ανεβάζει τον πληθωρισμό στο 5,2% από 4,1%. Στο δε δυσμενές σενάριο οι εκτιμήσεις του κ. Στουρνάρα χαμηλώνουν στο 2,8% την ανάπτυξη και ανεβάζουν τον πληθωρισμό στο 7%! Και βέβαια αυτές οι προβλέψεις δεν είναι οι οριστικές καθώς πάντα, από το κακό υπάρχει και το χειρότερο.
Αυτά τα νέα δεν είναι καθόλου μα καθόλου καλά και δείχνουν πως αυτές οι νέες περιπέτειες στις οποίες μπήκαμε και το επαναλαμβάνουν από τον πρωθυπουργό μέχρι τον Υπουργό Οικονομικών, δεν είναι απλοί φόβοι αλλά μια σκληρή πραγματικότητα. Και αν επαληθευτούν, αυτό σημαίνει πως θα δούμε μια σημαντική απομείωση του διαθέσιμου εισοδήματος, μείωση της ιδιωτικής καταναλωτικής δαπάνης, αυξημένο κόστος παραγωγής για τις επιχειρήσεις και κατά συνέπεια μικρότερη κερδοφορία, απώλεια θέσεων εργασίας και φυσικά αναβολή των επενδυτικών πλάνων για όταν αλλάξουν οι συνθήκες.
Με άλλα λόγια, ακόμα κι αν η φετινή τουριστική σεζόν πάει πολύ καλά, παρά τις αβεβαιότητες που υπάρχουν λόγω του πολέμου και τις επιπτώσεις από την ακρίβεια σε όλη την Ευρώπη, η γενικότερη εικόνα της οικονομίας δεν θα είναι αυτή που θα θέλαμε και θα μπορούσαμε να πετύχουμε αν οι διεθνείς συνθήκες ήταν ομαλές.
Στις δυσμενείς προβλέψεις και εξελίξεις έρχεται τώρα να προστεθεί άλλη μια απρόβλεπτη παράμετρος που έχει να κάνει με την πολιτική σταθερότητα. Το πολιτικό μας σύστημα που ιστορικά σε καμιά κρίση είτε εθνική είτε οικονομική δεν κατάφερε να ομονοήσει και να την αντιμετωπίσει με ένα αρραγές μέτωπο, έτσι και τώρα όλα τα κόμματα βάζουν μπροστά το κομματικό του συμφέρον κι αφήνουν σε δεύτερη μοίρα τις νέες προκλήσεις που αφορούν στις ζωές των πολιτών για τους οποίους δήθεν κόπτονται.
Με οδηγό τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες εν τέλει είναι αυτές που καθορίζουν την πολιτική ατζέντα και τα προγράμματα των κομμάτων, ήρθε στο προσκήνιο και πάλι το θέμα των εκλογών. Το άνοιξε μάλιστα ο ίδιος ο πρωθυπουργός που μπορεί να μίλησε για τη διεξαγωγή τους στο τέλος της τετραετίας το οποίο από μόνο του μοιάζει θετικό, πρόσθεσε όμως απρόσμενα και το θέμα των πολιτικών συνεργασιών αν αυτές προκύψουν από την ετυμηγορία του λαού.
Ανεξάρτητα από τα ποια ήταν τα κίνητρα του κι αν ήθελε να αναγκάσει τους αντιπάλους του να πάρουν καθαρή θέση για το τι θα κάνουν την επομένη των εκλογών, το αποτέλεσμα μάλλον ζημιώνει τον ίδιο και το κόμμα του παρά τους αντιπάλους. Κι αυτό γιατί έγινε για πρώτη φορά η παραδοχή πως ουσιαστικά έχουμε τελειώσει με τις μονοκομματικές κυβερνήσεις και πως εφεξής θα πρέπει να επανέλθουμε σε κυβερνήσεις συνεργασίας καθώς με βάση και τον δικό του εκλογικό νόμο και όχι μόνο με την απλή αναλογική του ΣΥΡΙΖΑ, είναι σχεδόν ακατόρθωτο να προκύψει αυτοδυναμία ενός κόμματος.
Μα είναι κακό θα πει κανείς να υπάρξουν συμμαχικές κυβερνήσεις; Θεωρητικά όχι γιατί στην Ευρώπη έχουμε δει και βλέπουμε πολλές δικομματικές και τρικομματικές κυβερνήσεις που τα πάνε μια χαρά.
Όμως στην Ελλάδα έχουμε πικράν πείρα από τέτοιες κυβερνήσεις οψέποτε συνέβη στη μεταπολιτευτική περίοδο. Ζήσαμε τις κυβερνήσεις Τζανετάκη, μετά την οικουμενική του Ζολώτα, αργότερα την κυβέρνηση Παπαδήμου με Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ΛΑΟΣ, μετά την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και πρόσφατα ΣΥΡΙΖΑ-Καμένου.
Τα έργα και τις ημέρες αυτών των κυβερνήσεων και τους μυριάδες συμβιβασμούς στους οποίος υποχρεώθηκαν οι κυβερνητικοί εταίροι, τα θυμόμαστε όλοι και κυρίως θυμόμαστε πως σε αυτές τις περιόδους η χώρα σερνότανε στην κυριολεξία κι ήταν αδύνατον να εφαρμοστεί κάποιο προεκλογικό πρόγραμμα των εταίρων. Δηλαδή των προγραμμάτων που ψήφισε ο λαός κάνοντας τις επιλογές του. Ήταν κυβερνήσεις ανάγκης για διαχείριση και πυρόσβεση και όχι δημιουργικότητας, εκσυγχρονισμού, σταθερότητας και ανάπτυξης.
Τα διδάγματα από εκείνες τις περιόδους μάλλον δεν έχουν γίνει γνώση προς αποφυγήν. Δεν γίναμε σοφότεροι καθώς όπως δείχνουν τα πράγματα και επειδή «η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα» πρέπει να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για την υποδοχή των νέων περιπετειών!