Την τελευταία περίοδο, ζούμε στον αστερισμό της μισής αλήθειας για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Η υπόλοιπη μισή αλήθεια είναι, κατά πάσα βεβαιότητα, σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση κι αυτό δεν ξέρω αν πρέπει να μας καθησυχάζει ή να μας ανησυχεί.

Για παράδειγμα, είναι μισή αλήθεια πως τις ημέρες του Πάσχα πειθαρχήσαμε στα μέτρα και τις απαγορεύσεις που είχε επιβάλλει η πολιτεία. Πολλοί πάρα πολλοί ήταν αυτοί που με διάφορα τεχνάσματα και κουτοπονηριές και εφευρήματα ξέφυγαν από την αστυνόμευση και έφυγαν στην επαρχία. Πολλοί πάρα πολλοί συγχρωτίστηκαν έξω από τους ναούς για την Ανάσταση, έστω κι αν φορούσαν μάσκες. Πολλοί πάρα πολλοί συγχρωτίζονται σε πλατείες και δρόμους έχοντας μάλιστα από καιρό σταματήσει να στέλνουν sms καθώς οι έλεγχοι είναι σπάνιοι.

Όπως πολλοί είναι αυτοί που κινούνται μετά την απαγόρευση κυκλοφορίας χωρίς άδεια. Ελπίζω να μη βρούμε μπροστά μας απευκταίες συνέπειες.

Μισή αλήθεια είναι επίσης η αισιοδοξία πως πάνε πολύ καλά οι εμβολιασμοί καθώς τα στοιχεία και οι συγκρίσεις με τις άλλες χώρες της ΕΕ μας κατατάσσουν στις τελευταίες θέσεις σχεδόν σε όλες τις ηλικίες και κυρίως στις μεγάλες όπου υστερούμε απελπιστικά. Μπορεί κι ευχόμαστε ολόψυχα, η κατάσταση μέσα στον Μάιο να αλλάξει με βάση τον προγραμματισμό. Όμως επί του παρόντος είμαστε δραματικά πίσω και το τείχος ανοσίας όλο κι απομακρύνεται χρονικά.

Μισή αλήθεια είναι επίσης πως το λιανικό εμπόριο δουλεύει τηρώντας το click inside αφού όλοι βλέπουμε στην πράξη πως, ο καταναλωτής μπαίνει στο μαγαζί, αν δεν είναι υπεράριθμος, λέει τον αριθμό του τηλεφώνου του στον υπάλληλο και επιτόπου του στέλνουν το… υποτιθέμενο ραντεβού. Με άλλα λόγια κοροϊδευόμαστε όλοι μαζί για ένα μέτρο περιττό που η πράξη το έχει καταργήσει.

Κατά συνέπεια, είναι καιρός η κυβέρνηση να αποφασίσει να πει όλη την αλήθεια στην κοινωνία και να προσαρμόσει την τακτική της, σε βάση ρεαλιστική και όχι απλά για να κάνει το χατίρι της επιτροπής λομωξιολόγων.

Η κοινωνία είναι κουρασμένη, ο έλεγχος εφαρμογής των μέτρων πλέον πολύ δύσκολος, η οικονομία πρέπει να κινηθεί, αλλά οι συνέπειες της πανδημίας δεν έχουν εκλείψει.

Κι επειδή η έννοια της ατομικής ευθύνης είναι πολύ ελαστική και κοντά στα όρια της αναποτελεσματικότητας, το μόνο όπλο που απομένει στα χέρια της, είναι τα εμβόλια. Επομένως εκεί πρέπει να ρίξει το βάρος και να φουλάρουν τα εμβολιαστικά κέντρα, ει δυνατόν και σε 24ωρη βάση που λέει ο λόγος.

Πριν από αυτό όμως, να ψάξει και να βρει τι πήγε λάθος και η χώρα παρουσιάζει τόσο υψηλά ποσοστά διστακτικών έως αρνητών του εμβολιασμού και να το διορθώσει με κάθε τρόπο. Και κυρίως στις μεγάλες ηλικίες στις οποίες το ποσοστό του 63% εμβολιασμένων είναι απαράδεκτο. Όπως απαράδεκτο είναι και το ποσοστό στους υγειονομικούς. Ας βρεθούν οι τρόποι να πεισθούν οι ηλικιωμένοι, ας βρεθεί μηχανισμός για τους κατάκοιτους ή έχοντες δυσκολία στις μετακινήσεις με κατ’ οίκον εμβολιασμούς. Ας αποφασισθεί ο υποχρεωτικός εμβολιασμός για όλους τους υγειονομικούς με κάθε κόστος.

Με άλλα λόγια πρέπει άμεσα η κυβέρνηση από τη μια να άρει τις άχρηστες και αναποτελεσματικές πλέον απαγορεύσεις (sms, click inside, κλείσιμο της εστίασης στις 10.45, απαγόρευση κίνησης εκτός νομού) και από την άλλη, ο κρατικός μηχανισμός να ρίξει όλο το βάρος στους εμβολιασμούς αν θέλουμε το φετινό καλοκαίρι να είναι καλύτερο από πέρυσι.

Ας κάνουμε, τέλος πάντων, ό,τι έκαναν οι Σέρβοι αλλά και οι ανταγωνιστές μας στον τουρισμό, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ιταλοί κ.λπ.

Και, κυρίως, ας μας λένε κάθε στιγμή όλη την αλήθεια και για την πανδημία και για τον τουρισμό και για την οικονομία και όχι αυτό που εύχονται και ελπίζουν να γίνει.