Το Εκτελεστικό Συμβούλιο της ΕΚΤ συνεδριάζει την Τρίτη για να συζητήσει μεταξύ άλλων και το αν θα υπάρξουν νέες αποφάσεις για αγορά περιουσιακών στοιχείων εκ μέρους της τράπεζας. Η σημερινή διάθεση θα μπορούσε να σημαίνει ότι η προτελευταία συνάντηση νομισματικής πολιτικής υπό την προεδρία του Draghi -η76η του ως πρόεδρος της ΕΚΤ- είναι η τελευταία ευκαιρία για τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών να πάρουν θέση μετά από οκτώ χρόνια κατά τα οποία σημείωσε αλλεπάλληλες επιτυχίες στην προσπάθεια να πείσει το συμβούλιο ώστε αυτό να ακολουθήσει την πολιτική που ο Draghi πρότεινε.

Το στυλ του Ιταλού Draghi έρχεται σε έντονη αντίθεση με την πιο συλλογική προσέγγιση που βασίζεται στη συναίνεση και την οποία είχε ακολουθήσει ο προκάτοχός του, ο Γάλλος Jean-Claude Trichet. Ο Draghi είχε ιστορικό επιτυχιών για την υποβολή συχνά αμφισβητούμενων προτάσεων έξω από την αίθουσα συνεδριάσεων του συμβουλίου της ΕΚΤ και ζητούσε σε μεταγενέστερο χρόνο την υποστήριξη του Διοικητικού Συμβουλίου. Η πιο διάσημη ανακοίνωσή του -η δέσμευση να κάνει ό, τι χρειάζεται για να σώσει το ευρώ τον Ιούλιο του 2012- προστέθηκε στην ομιλία του στο Λονδίνο την τελευταία στιγμή και είχε μείνει κρυφή ακόμα κι από τους πιο στενούς συνεργάτες του, οι οποίοι δοκίμασαν έκπληξη όταν την άκουσαν.

Δύο χρόνια αργότερα, σε ένα συμπόσιο της Federal Reserve στο Jackson Hole του Wyoming, έβαλε στις κεντρικές τράπεζες τον προβληματισμό για την έναρξη της ποσοτικής χαλάρωσης (QE). Ενώ ακόμα αντιμετώπιζε σημαντικές αντιδράσεις όταν η πολιτική αυτή ανακοινώθηκε τον Ιανουάριο του 2015, τελικά κατάφερε να πείσει για την πολιτική που εισηγήθηκε.

Οι οικονομολόγοι του Bloomberg, υποστηρίζουν:

Οι απόψεις του Draghi -μαζί με αυτές του επικεφαλής οικονομολόγου της ΕΚΤ- φαίνεται ότι είναι ο καλύτερος οδηγός για το αποτέλεσμα της συνεδρίασης. Εξακολουθούμε να αναμένουμε νέες εξαγορές περιουσιακών στοιχείων να ανακοινωθούν αυτή την εβδομάδα.” David Powell και Maeva Cousin.

 

Είναι δελεαστικό να απορρίψουμε την τρέχουσα οπισθοδρόμηση που προέρχεται από το συνηθισμένο στρατόπεδο των «γερακιών» της νομισματικής πολιτικής. Όπως και το 2015, η γερμανική, ολλανδική, αυστριακή και εσθονική πλευρά ηγούνται της προσπάθειας. Αυτή τη φορά όμως, η αντιπολίτευση είναι αρκετά ευρεία.

 

Το Διοικητικό Συμβούλιο σπάνια ψηφίζει για σημαντικές αποφάσεις πολιτικής, προσπαθώντας αντ ‘αυτού να επιτυγχάνει ομοφωνία ή τουλάχιστον ευρεία συναίνεση -ένα σημείο που ο πέρυσι ηγέτης της Σλοβακίας Πέτερ Καζίμιρ είπε ότι είναι κρίσιμο για την αξιοπιστία της ΕΚΤ. Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο να γίνει όταν οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής από τις χώρες που αντιπροσωπεύουν το ήμισυ της οικονομίας της ζώνης του ευρώ είναι κατά του QE.

Ένα προφανές σημάδι της μεταβαλλόμενης συναίνεσης είναι ο σκεπτικισμός του διοικητή της Τράπεζας της Γαλλίας Francois Villeroy de Galhau, ο οποίος σημείωσε ότι μπορεί να αρκεί η μείωση του συντελεστή στο επιτόκιο και συνεπώς να μην είναι απαραίτητη μια νέα νομισματική χαλάρωση.