Η Ελλάδα και η Πολωνία ενισχύουν τα αιτήματά τους για αποζημιώσεις εκ μέρους της Γερμανίας για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό μπορεί να φαίνεται ότι είναι κάτι παραπάνω από μια προσπάθεια των αντίστοιχων κυβερνήσεων να κερδίσουν τους εγχώριους ψηφοφόρους. Στην πραγματικότητα, είναι μια προσπάθεια να εδραιωθούν ιστορικά τα αιτήματά τους προς τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης να δείξει περισσότερο αλτρουισμό προς τους φτωχότερους συμμάχους της. Το Βερολίνο πρέπει να προσέξει αυτή την πίεση, αν δεν δώσει βάρος στην πραγματική ζήτηση για χρήματα.

Την Τρίτη, η Ελλάδα ζήτησε επισήμως από τη Γερμανία να διαπραγματευτεί αποζημιώσεις για την εισβολή των δυνάμεων του Άξονα από το 1941 έως το 1944. Το 2016, οι βουλευτές καθόρισαν το ελάχιστο οφειλόμενο ποσό στα 292 δισεκατομμύρια ευρώ (330 δισεκατομμύρια δολάρια).

Εν τω μεταξύ, οι Πολωνοί βουλευτές εργάζονται σε μια έκθεση σχετικά με τις ζημίες που προκάλεσε η Γερμανία από πολέμους που θα μπορούσαν, σύμφωνα με την εφημερίδα Dziennik Gazeta Prawna, να συμπεριλάβουν αιτήματα για περίπου 850 δισεκατομμύρια δολάρια. Το έγγραφο μπορεί να κυκλοφορήσει την 1η Σεπτεμβρίου για να συμπέσει τόσο με την 80η επέτειο από την έναρξη της σύγκρουσης όσο και με την επίσκεψη του γερμανού προέδρου Frank-Walter Steinmeier για να τιμήσει την σχετική επέτειο.

Τα αιτήματα, τουλάχιστον εν μέρει, προορίζονται για τα αυτιά των ψηφοφόρων της Ελλάδας και της Πολωνίας. Το κυβερνών κόμμα της Ελλάδας, ο ΣΥΡΙΖΑ, ήρθε στην εξουσία με υποσχέσεις να μειώσει το χρέος της χώρας και να πάρει τα όσα δικαιούται από τη Γερμανία, η οποία είχε αντιταχθεί σε μια διαγραφή αυτού του χρέους. Αφού δεν κατάφερε να πετύχει το σκοπό του, το αριστερό κόμμα αντιμετωπίζει τώρα το φάσμα μιας εκλογικής ήττας σε μια πρόωρη εκλογική αναμέτρηση που έχει προγραμματιστεί για τις 7 Ιουλίου.

Στην Πολωνία, το κυβερνών Κόμμα Νόμου και Δικαιοσύνης, που κατάφερε να ενισχύει την εμπιστοσύνη του με μια πειστική νίκη στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, επιδιώκει να αμφισβητήσει εμπράκτως αυτό που θεωρεί ως υπερβολική γερμανική κυριαρχία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.