Ελληνικών συμφερόντων εταιρεία εισήχθη την περασμένη εβδομάδα στην αμερικανική χρηματαγορά του NASDΑQ. Εισαγωγή που έγινε η αφορμή για το «newmoney» να καταγράψει τα τεκταινόμενα στη χρηματοδότηση μέσω Wall Street, όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια με τις συνεχείς ανατροπές στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Ενας έμμεσος τρόπος εισαγωγής στο χρηματιστήριο χωρίς να κάνει IPO είναι το Special Purpose Acquisitions Company (SPAC) που έχει γίνει πολύ δημοφιλές και στο οποίο στρέφονται εταιρείες απ’ όλους τους κλάδους, μεταξύ αυτών και ναυτιλιακές.

Η ελληνικών συμφερόντων εταιρεία που αναφέραμε στην εισαγωγή είναι η Growth Capital Acquisition Corp., η οποία άντλησε 172,5 εκατ. δολάρια και οι μετοχές της με το διακριτικό GCACU άρχισαν να διαπραγματεύονται στην τιμή των 10 δολαρίων.

Πρόκειται για εταιρεία-κέλυφος η οποία μέσα σε 18-24 μήνες, βάσει της αμερικανικής νομοθεσίας, θα πρέπει να βρει άλλη ιδιωτική σε οποιονδήποτε κλάδο για να συγχωνευτούν. Στην Growth Capital συμμετέχουν οι Co-Chief Executive Officers Ακης Τσιριγκάκης και Γιώργος Συλλάνταβος μέσω της εταιρείας τους Νautilus Carriers, ως συνέταιροι κατά το 1/3 με την τράπεζα Maxim Group και το επενδυτικό fund HΒ Strategies LLC.

Για τους κυρίους Τσιριγκάκη και Συλλάνταβο η Growth Capital είναι το τέταρτο SPΑC τους. Το πρώτο ολοκληρώθηκε το 2007, όταν η τότε εταιρεία-κέλυφος συγχωνεύτηκε με τη Star Bulk του κ. Πέτρου Παππά. Το 2017 η εταιρεία-κέλυφος Nautilus Offshore αγοράστηκε από την Dryships του κ. Γιώργου Οικονόμου. Το 2018, στο τρίτο SPAC, η εταιρεία-κέλυφος συγχωνεύτηκε με την Phunware Inc., αμερικανική εταιρεία που δραστηριοποιείται στην τεχνολογία.

Ο κ. Τσιριγκάκης μιλώντας στο «b.s» εξηγεί τον δημοφιλή, τα τελευταία χρόνια, τρόπο εισαγωγής στη Wall Street, ενώ αποτυπώνει και την εικόνα της ναυτιλιακής χρηματοδότησης.

– Ας πάμε κατευθείαν στην ουσία της συνέντευξης. Πείτε μας τι είναι το SPAC;

Είναι μια εταιρεία-κέλυφος εισηγμένη στο αμερικανικό χρηματιστήριο, συνήθως το NASDAQ. Κατά την εισαγωγή της αντλεί σημαντικά κεφάλαια τα οποία κατατίθενται σε ένα διαπίστευμα (trust account) σε αναμονή μιας συγχώνευσης με μια λειτουργούσα επιχείρηση. Οταν συμφωνηθεί μια τέτοια συγχώνευση, θα πρέπει να είναι επενδυτικά ελκυστική, διότι υποβάλλεται στη γενική συνέλευση των μετόχων/επενδυτών για έγκριση. Και μόνο εφόσον εγκριθεί ελευθερώνονται τα χρήματα από το διαπίστευμα. Επιπλέον, ο κάθε επενδυτής, έστω κι αν έχει εγκρίνει τη συγχώνευση, μπορεί να ζητήσει να του επιστραφούν τα χρήματα που είχε επενδύσει (redemption). Αυτό αφενός μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο ζημιάς του, αφετέρου έχει την επιλογή να συμμετάσχει προνομιακά σε μια εν δυνάμει καλή επένδυση.
Προφανώς, λοιπόν, απαιτείται η εταιρεία-στόχος που θα επιλεγεί από το SPAC να έχει τέτοια ποιοτικά και οικονομικά χαρακτηριστικά που η συγχώνευση να δημιουργεί σημαντική υπεραξία (arbitrage). Δηλαδή, αύξηση αξίας της εταιρείας ως ιδιωτικής πριν και ως εισηγμένης μετά τη συγχώνευση. Αυτό είναι το όφελος στο οποίο προσβλέπει ο επενδυτής. Υπάρχει χρονικός ορίζοντας 18-24 μηνών να επιτευχθεί μια συγχώνευση, άλλως τα χρήματα από το διαπίστευμα επιστρέφονται ακέραια στους επενδυτές.

– Γιατί το επιλέγουν τον τελευταίο καιρό οι επενδυτές ή όσοι θέλουν να μπουν στο αμερικανικό χρηματιστήριο;

Το επιλεγούν διότι έχει σαφή πλεονεκτήματα έναντι του ΙΡΟ. Κατ’ αρχάς, η αξία της εταιρείας συμφωνείται ιδιωτικά μεταξύ των μερών, αντί να είναι μια τυφλή διαδικασία price discovery, η οποία, αν δεν γίνει σε ικανοποιητική αποτίμηση, μπορεί να κάνει ζημιά στην εικόνα μιας εταιρείας. Επίσης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν χρηματοπιστωτικά εργαλεία που κάνουν το εγχείρημα πιο ελκυστικό και στο επενδυτικό κοινό, αλλά και στην εταιρεία. Για παράδειγμα, το earn-out μέσω του οποίου κερδίζεται πρόσθετη αξία, αν επιτευχθούν κάποιοι στόχοι, εργαλείο που δεν υφίσταται στο ΙΡΟ. Υπάρχουν διάφορα άλλα όπως -συγχωρήστε τους αγγλικούς όρους- είναι το PIPE (Private Investment In Public Equities), το FPA (Forward Purchase Agreement) και δανειακά εργαλεία που δύσκολα εφαρμόζονται στο ΙΡΟ. Τελικά, δε, είναι πιο γρήγορη διαδικασία, διάρκειας 3-4 μηνών.

– Ποιοι κλάδοι συνήθως το επιλέγουν;

Ολοι οι κλάδοι είναι υποψήφιοι, αρκεί οι αποτιμήσεις του συγκεκριμένου κλάδου να είναι εφικτό να παράξουν υπεράξια. Η αποτίμηση των εταιρειών κάθε κλάδου υπολογίζεται με διαφορετική μεθοδολογία λόγω των ιδιαιτεροτήτων του κλάδου. Αλλος ως πολλαπλάσια του τζίρου, όπως οι εταιρείες τεχνολογίας, άλλος σε σχέση με την πρόοδο των εγκρίσεων, όπως οι φαρμακοβιομηχανίες έστω και αν παρουσιάζουν ζημίες κ.λπ. Οι ναυτιλιακές αποτιμώνται μεν σε πολλαπλάσια των καθαρών κερδών προ φόρων και αποσβέσεων, όμως η δυσκολία βρίσκεται στην έλλειψη arbitrage, μια και οι περισσότερες αποτιμώνται κάτω από την καθαρή τους θέση.

– Η χρηματοδότηση της ναυτιλίας σε ποια φάση βρίσκεται;

Η χρηματοδότηση της ναυτιλίας βρίσκεται σε μεταβατική φάση μετά την έξοδο πολλών τραπεζών με παράδοση και εξειδίκευση από τη χρηματοδότηση ευρύτερα του κλάδου. Εμφαση, λοιπόν, δίνουν σήμερα στην εξυπηρέτηση υπαρχόντων πελατών. Είναι προφανές ότι τα σημαντικά κεφάλαια που απαιτούνται πρέπει να βρεθούν από νέες πηγές.

– Ποιες είναι οι κύριες πηγές χρηματοδότησής της;

Η παραδοσιακή τραπεζική χρηματοδότηση, αν και μειωμένη, παραμένει βέβαια ενεργή. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει τη στροφή προς τα χρηματιστήρια, πρόσφατα, δε, βλέπουμε στροφή προς leasing houses με διάφορες μορφές δημιουργικών σχημάτων χρηματοδότησης.

– Ποια είναι η επόμενη μέρα της ναυτιλιακής χρηματοδότησης;

Δεν αμφιβάλλω ότι το σύστημα θα ισορροπήσει. Θα δούμε νέες δημιουργικές μεθόδους στις οποίες μάλλον θα παίξουν μεγαλύτερο ρόλο, πιο ενεργό, οι ναυλωτές μετέχοντας σε σχήματα που αφενός θα είναι καταλύτες στην εξεύρεση χρηματοδότησης και συγχρόνως θα αποκομίσουν αυξημένο όφελος από τη συμμετοχή. Τότε θα δούμε και σημαντικά κεφάλαια να έρχονται από credit funds με πιο «εύπεπτους» δανειακούς όρους σε σχέση με τις τράπεζες. Υπάρχουν ήδη τέτοια σχήματα.

– Ποια η εικόνα των ελληνικών εισηγμένων ναυτιλιακών εταιρειών στη Wall Street;

Αφορά γενικότερα την εικόνα των εισηγμένων, όχι μόνο των ελληνικών. Είναι θέμα που χρειάζεται κάποια ανάλυση για να επιχειρηματολογήσει κάνεις. Το volatility, η μεταβλητότητα των εσόδων των ναυτιλιακών εταιρειών, δεν είναι εύκολα αντιμετωπίσιμο από το επενδυτικό κοινό. Γι’ αυτό πρεσβεύω χρόνια τώρα ένα διαφορετικό μοντέλο εισηγμένης ναυτιλιακής εταιρείας με ελάχιστες, αν όχι μηδενικές, δανειακές υποχρεώσεις, κυρίως για μεταβατική χρήση και πλήρη απόδοση στους μετόχους των καθαρών κερδών, free cash flow, φυσικά μετά από προβλέψεις κ.λπ. Μόνο τότε οι αποτιμήσεις θα ξεκολλήσουν από το να περιορίζονται από την καθαρή θέση της εταιρείας. Εχουμε λίγα τέτοια πολύ θετικά παραδείγματα στην πράξη.

Διαβάστε ακόμα

Εϊκε Μπατίστα: Το απόλυτο στόρι καταστροφής – Από 8ος πλουσιότερος άνθρωπος, στη φυλακή

Spitogatos: Ποιες ήταν οι δημοφιλέστερες περιοχές για αναζήτηση κατοικίας το 2020

Ποιο εμβόλιο προσφέρει προστασία κατά του κορωνοϊού από την πρώτη κιόλας δόση