Φανταστείτε ένα νησί τόσο όμορφο και τόσο άσπιλο, που να μην κυκλοφορεί επάνω του ούτε ένα τροχοφόρο. Φανταστείτε να είναι το μοναδικό μέρος της Ελλάδας και ένα από τα ελάχιστα της Ευρώπης που είναι – με νόμο – απροσπέλαστο από παντός είδους τροχοφόρα. Στην  Ύδρα, όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν πια, αφού ο νόμος ο οποίος απαγορεύει τα τροχοφόρα, έχει μετατραπεί σε κουρελόχαρτο με την ανοχή των τοπικών Αρχών.

Από το φέριμποτ, στο λιμάνι του νησιού κατεβαίνουν αυτοκίνητα. Οι τουρίστες, επισκέπτες αλλά και κάποιοι ντόπιοι, χρησιμοποιούν ποδήλατα και μοτοσικλέτες (κυρίως ηλεκτρικές), για να μετακινηθούν. Κάποια αγροτικά μηχανήματα – τρακτέρ – μεταφέρονται εκεί που χρειάζονται. Οι αρμόδιες Αρχές, δηλαδή ο Δήμος, η Αστυνομία, το Λιμενικό, σφυρίζουν αδιάφορα, παρά το γεγονός ότι η Ύδρα είναι το μοναδικό μέρος της Ελλάδας, στο οποίο δεν επιτρέπονται τα αυτοκίνητα ή άλλα τροχοφόρα οχήματα, σύμφωνα με νόμο που είχε ψηφιστεί το 1950 για την προστασία του τεράστιου αρχαιολογικού, πολιτιστικού και φυσικού κάλλους του νησιού.

Οι δε κάτοικοι της Ύδρας είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε ό,τι αφορά την προστασία του νησιού, όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές, μη επιτρέποντας ακόμα και στην Αστυνομία να χρησιμοποιεί τροχοφόρα.

Ο Δήμος, η Πυροσβεστική Υπηρεσία και το νοσοκομείο του νησιού είναι οι μόνοι φορείς που διαθέτουν οχήματα και τα χρησιμοποιούν, αν και όπου χρειάζεται. Για παράδειγμα, τα απορριμματοφόρα του Δήμου παραλαμβάνουν τα σκουπίδια από λίγα, προκαθορισμένα σημεία. Οι υπόλοιπες μετακινήσεις γίνονται με τα πόδια ή με τα γαϊδουράκια, στοιχεία που κάνουν την Ύδρα ακόμα πιο γραφική. Ή καλύτερα, «γίνονταν», αφού πλέον όποιος… βαριέται να περπατήσει, φέρνει αυτοκίνητο, μηχανάκι, ή στην καλύτερη (;) περίπτωση ποδήλατο στο νησί. Τι κι αν απαγορεύεται;

Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr