Για πρώτη φορά παραβίασα τη συνήθειά μου: να τους συναντώ σε κάποιο καφέ της γειτονιάς μου. Αραγε, σκέφτηκα, πού να μένει; Μπας και στην Εκάλη; Κι όμως, ο Κυριάκος Πιερρακάκης είναι κάτοικος Μενιδίου. Εγώ, ομολογώ, ούτε που θα το σκεφτόμουν. Εφτασα, λοιπόν. Και μπροστά σε αυτόν τον ογκώδη αεικίνητο γίγαντα αισθάνθηκα σαν νάνος! Χωρίς περιστροφές με κατέβασε σε ένα ημιυπόγειο, στη φωλιά του. Οι τοίχοι «κατοικημένοι» και «αγανακτισμένοι» από τον όγκο πλήθους βιβλίων, όλων των ειδών, ξενόγλωσσων, κυρίως στην αγγλική. Βιβλία Ιστορίας, Πολιτικής, Οικονομίας, βιογραφίες, ανάμεσά τους και ο Τσόρτσιλ και ο Λένιν, αλλά και κινηματογραφικά πονήματα.

Κόβω τον σβέρκο μου, αυτός ο γίγαντας πρέπει να είναι μέσα στους ελάχιστους της Βουλής που βλέπει και απολαμβάνει ταινίες σε κινηματογραφικές αίθουσες. Μάλιστα, μόλις του πρότεινα να δει το «Dune: Μέρος Δεύτερο», κορυφαία στιγμή στο είδος της επιστημονικής φαντασίας, εκείνος, αντί απάντησης, μου έδειξε τα αγγλόφωνα βιβλία πάνω στα οποία στηρίζεται το σενάριο της διπλής ταινίας του Ντενί Βιλνέβ.

Προφανής λόγος της «ανάκρισης», η επικείμενη ψήφιση του νομοσχεδίου για την εγκατάσταση ξένων μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων εν Ελλάδι. Δηλαδή η φωτιά που έχει ανάψει με δύο αντιπολιτευτικά επιχειρήματα: το πρώτο, η ταξικότητα μαζί με την υποβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων. Και το δεύτερο, η αντισυνταγματική έφοδος κατάργησης του Αρθρου 16 του Συντάγματος.

Σκηνή 1η – Παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων

– Πάμε στη Γαλλία, στη Σουηδία, στη Δανία. Σε αυτές τις ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν παραρτήματα ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά τα παιδιά πηγαίνουν στα κρατικά γιατί είναι καλύτερα. «Η ερώτηση πρέπει να τεθεί ανάποδα. Σε πόσες χώρες στον κόσμο απαγορεύεται να υπάρχουν μη κρατικά πανεπιστήμια;».

– Εγώ δεν λέω να τα απαγορεύσουμε, λέω ότι τα κρατικά σε αυτές τις χώρες είναι πολύ καλύτερα. «Εμείς αυτό που κάνουμε με τη νομοθετική πρωτοβουλία την οποία φέρνουμε δεν είναι ιδιωτικά πανεπιστήμια. Είναι η δυνατότητα εγκατάστασης παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Και δημόσιων, και μη κρατικών ξένων πανεπιστημίων».

– Το «δημόσιων» πρώτη φορά το ακούω. «Και δημόσιων. Η Σορβόννη, για παράδειγμα, είναι δημόσιο πανεπιστήμιο που έχει κάνει παραρτήματα. Μπορεί να έχει κυριαρχήσει στην κοινή γνώμη το “μη κρατικά”, αλλά στην πραγματικότητα εννοούμε μη ελληνικά κρατικά. Ο νόμος αφορά τα παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων».

– Ναι, αλλά δεν απαντάς σε αυτό που λέω, ότι σε αυτές τις ευρωπαϊκές χώρες τα κρατικά πανεπιστήμια είναι καλύτερα από τα μη κρατικά. Στην Ελλάδα τι θα συμβεί; «Σε πολλές χώρες διεθνώς -σίγουρα στην Ευρώπη- τα κρατικά πανεπιστήμια είναι καλύτερα από τα μη κρατικά. Σε άλλες έχουμε εξαιρετικά μη κρατικά πανεπιστήμια. Ολες όμως οι χώρες αφήνουν για τον εαυτό τους το δικαίωμα του πλουραλισμού. Και για την Ελλάδα, αυτό που έχω πει είναι ότι τα δημόσια πανεπιστήμια είναι η ναυαρχίδα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης σε κάθε σενάριο».

– Πώς θα γίνει αυτό; Αφού είναι υποβαθμισμένα τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια. «Αν δούμε τα διεθνή rankings, πολλά από αυτά βρίσκονται ψηλά και έχουν εξαιρετικούς καθηγητές. Και με τον νόμο που φέρνουμε τώρα, από τα 205 άρθρα, τα 176 αφορούν το δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης, το οποίο απελευθερώνουμε, ενισχύουμε και ενδυναμώνουμε. Θέλουμε να στήσουμε κοινά μεταπτυχιακά των ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων, τα οποία θα χρηματοδοτήσουμε, με κορυφαία πανεπιστήμια του εξωτερικού. Αυτό είναι ένα κομμάτι το οποίο είναι μια πραγματικότητα, έχουν ήδη εξαιρετικές συνεργασίες. Το Γέιλ, για παράδειγμα, ήδη συνεργάζεται με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών σε κοινά ερευνητικά προγράμματα. Εμείς, από την άλλη, θέλουμε να ρυθμίσουμε και το γεγονός ότι έχουμε μείνει η μόνη χώρα στον πλανήτη που έχει τέτοιου τύπου απαγόρευση».

Σκηνή 2η – Τα πτυχία των κολεγίων αναγνωρίζουν πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα

– Φοβούνται τα παιδιά -έξω από κομματικούς στρατούς- ότι τα πτυχία τους θα υποβαθμιστούν. «Αυτός ο φόβος είναι αβάσιμος, γιατί ταυτόχρονα έχουμε αυξήσει τη χρηματοδότηση των δημόσιων πανεπιστημίων κατά 50% στον κρατικό προϋπολογισμό».

– Είναι ο χαμηλότερος στην Ευρώπη. «Οχι, 4,1% δίνουμε συνολικά στην Παιδεία με βάση τα στοιχεία της Eurostat που έδωσα χθες στη Βουλή. Και σε ό,τι αφορά τα δημόσια πανεπιστήμια, από το 2018 που η χρηματοδότηση ήταν στα 92 εκατ., την έχουμε πάει στα 133 εκατ. ευρώ με τον τακτικό προϋπολογισμό και δίνουμε άλλο 1,5 δισ. από το Ταμείο Ανάκαμψης και το ΕΣΠΑ, με 700 εκατ. από αυτά να πηγαίνουν για φοιτητικές εστίες όπου θα διπλασιάσουμε τον αριθμό των κλινών που έχουμε.

Αυτή τη στιγμή γίνεται μια τεράστια επένδυση στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης. Αυτό πρέπει να γίνει μαζί με κάτι άλλο. Υπάρχουν δύο πραγματικότητες τις οποίες δεν συζητάμε. Η μία είναι ότι έχουμε 40.000 Ελληνες που σπουδάζουν αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό. Είναι πιο πολλοί από τον αντίστοιχο αριθμό των Εγγλέζων που σπουδάζουν στο εξωτερικό ή τον αντίστοιχο αριθμό των Ισπανών. Οι Πορτογάλοι που έχουν συγκρίσιμο πληθυσμό με μας έχουν 13.000 που σπουδάζουν στο εξωτερικό. Αρα εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα».

Διαβάστε περισσότερα στο Protothema.gr