Μια νέα διεθνής μελέτη προειδοποιεί ότι σχεδόν τα τρία τέταρτα των περιοχών του κόσμου που είναι ευάλωτες στη ξηρασία θα μπορούσαν να βρεθούν αντιμέτωπες με ακραίες ελλείψεις νερού έως το 2100, εάν δεν μειωθούν δραστικά οι εκπομπές ρύπων. Μάλιστα, το ένα τρίτο αυτών ενδέχεται να πληγεί ήδη πριν το 2030. Οι περιοχές που απειλούνται περιλαμβάνουν πόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Μεσόγειο και τη νότια Αφρική.

«Κάποια στιγμή, το νερό μπορεί απλώς να τελειώσει. Είσαι στο σπίτι, ανοίγεις τη βρύση και δεν βγαίνει τίποτα», δήλωσε ο Κρίστιαν Φράνζκε, κλιματολόγος και επικεφαλής ερευνητής στο Ινστιτούτο Βασικής Επιστήμης του Εθνικού Πανεπιστημίου Pusan στη Νότια Κορέα.

Η έννοια της «μέρας μηδέν ξηρασιών» – όταν η ζήτηση νερού υπερβαίνει την προσφορά από βροχοπτώσεις και φράγματα – έγινε γνωστή το 2018, όταν η παρατεταμένη ξηρασία έφερε το Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής στο χείλος της απόλυτης λειψυδρίας. Αν τα φράγματα είχαν στερέψει πλήρως, 4 εκατομμύρια κάτοικοι θα έμεναν χωρίς νερό.

Τα αυστηρά μέτρα περιορισμού της κατανάλωσης και οι επακόλουθες βροχοπτώσεις απέτρεψαν το χειρότερο σενάριο. Ωστόσο, το φαινόμενο επαναλήφθηκε το 2019, όταν η Τσεννάι στην Ινδία κήρυξε επίσημα «μηδενική ημέρα» μετά το στέρεμα των τεσσάρων μεγάλων φραγμάτων της. Οι κάτοικοι περίμεναν επί ώρες για λίγο νερό που έφτανε με φορτηγά από άλλες περιοχές.

Τα ευρήματα της μελέτης

Η κλιματική αλλαγή μειώνει τις βροχοπτώσεις, τη ροή των ποταμών και τα αποθέματα νερού στα φράγματα, καθιστώντας πολλές περιοχές πιο ξηρές και ευάλωτες. Για να εκτιμήσουν πότε και πού θα προκύψουν οι σοβαρότερες ελλείψεις, οι ερευνητές του Φράνζκε ανέπτυξαν μοντέλα που συνδυάζουν την ανθρώπινη κατανάλωση με τις μεταβολές των καιρικών προτύπων.

«Τα αποτελέσματα συμφωνούν με τη φυσική ενός πιο θερμού και “διψασμένου” πλανήτη, όπου η ατμόσφαιρα αποστραγγίζει το γλυκό νερό ταχύτερα», εξηγεί ο Ρίτσαρντ Άλαν, κλιματολόγος του Πανεπιστημίου Reading στη Βρετανία. «Πρόκειται για μια πολύπλευρη επίθεση στους υδάτινους πόρους, που ήδη εξελίσσεται και πλήττει κυρίως τους αστικούς πληθυσμούς».

Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι το χρονικό διάστημα μεταξύ διαδοχικών φαινομένων «μηδενικών ημερών» θα μειώνεται ολοένα και περισσότερο, ιδίως στη Μεσόγειο, την Ασία, τη νότια Αφρική και την Αυστραλία. Αυτό θα δυσκολεύει την ανάκαμψη των περιοχών και θα καθιστά αβίωτες πολλές από αυτές.

Το κρίσιμο στοίχημα: προσαρμογή και μείωση ρύπων

Σύμφωνα με τον Φράνζκε, το κατά πόσο οι κρίσεις αυτές οφείλονται στην κλιματική αλλαγή ή στην υπερκατανάλωση νερού εξαρτάται από την κάθε περιοχή. «Είναι ζήτημα τοπικότητας», σημειώνει. Όμως, η γνώση των περιοχών υψηλού κινδύνου μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία τοπικών στρατηγικών διαχείρισης υδάτων και στην προώθηση βιώσιμων πολιτικών σε εθνικό επίπεδο.

Παράλληλα, οι ειδικοί τονίζουν την ανάγκη για παγκόσμια δράση, ώστε να επιταχυνθεί η μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα στις καθαρές μορφές ενέργειας, περιορίζοντας την υπερθέρμανση του πλανήτη.

«Μόνο αν προσαρμοστούμε στις όλο και πιο παρατεταμένες ξηρασίες και μειώσουμε γρήγορα τα αέρια του θερμοκηπίου, μπορούμε να αποφύγουμε μια παγκόσμια κρίση νερού», καταλήγει ο Άλαν.

Το μήνυμα της έρευνας είναι σαφές: αν δεν αλλάξει η πορεία, ο 21ος αιώνας μπορεί να είναι ο πρώτος στην ιστορία όπου ολόκληρες περιοχές του πλανήτη θα “διψούν” – και ίσως, να μην καταφέρουν ποτέ να ξαναγεμίσουν.

Διαβάστε ακόμη

Ενέργεια: Τι προβλέπει η στρατηγική συμφωνία ΔΕΠΑ Εμπορίας – ΑΚΤΩΡ για εξαγωγές αμερικανικού LNG

Νέοι επιχειρηματίες ετών 75: Καριέρα ξανά από την αρχή

Νέο μουσείο τέχνης του Ντουμπάι – Ενα αριστούργημα του μεγάλου Tadao Ando

Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα