Για τα μάτια της S&P και μόνο!

Των Κώστα Τσαούση, Στέλιου Μορφίδη

Η ανακοίνωση της διοίκησης της ΔΕΗ Α.Ε. το μεσημέρι της 1ης Μαρτίου δεν έλεγε όλη την αλήθεια… Σε κάθε περίπτωση, ήταν μια εσπευσμένη ανακοίνωση για να κερδηθεί χρόνος προκειμένου να αποτραπεί οποιαδήποτε “εχθρική” κίνηση απο την πλευρά του διεθνή οίκου αξιολόγησης Standard & Poor’s (S&P) που στέκεται στη γωνιά παρακολουθώντας τις εξελίξεις σε σχέση με το νέο δάνειο των 200 εκατομμυρίων ευρώ. Η ανακοίνωση της ΔΕΗ Α.Ε έδινε ένα κατ΄αρχήν θετικό νέο. «Η νέα γραμμή χρηματοδότησης ύψους € 200 εκατ. υπό τη μορφή Κοινοπρακτικού Ομολογιακού δανείου έχει κατ’ αρχάς εγκριθεί από τις τέσσερις Ελληνικές Συστημικές Τράπεζες και την Attica Bank». Κάτι που είναι αλήθεια αλλά η μισή αλήθεια… Και αυτό γιατί το μεγάλο αγκάθι δηλαδή η παροχή εγγυήσεων απο την πλευρά της ΔΕΗ δεν έχει ακόμη αντιμετωπισθεί.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Η ανακοίνωση της διοίκηση της ΔΕΗ (1η Μαρτίου 2017) έδινε την εντύπωση πως όλα βαίνουν καλώς καθώς «αναμένεται η αποστολή των όρων στη ΔΕΗ, οι οποίοι θα υποβληθούν προς έγκριση στο ΔΣ της Εταιρίας, προκειμένου στη συνέχεια να συναφθεί η σχετική δανειακή σύμβαση». Ναί, αλλά οι όροι είναι γνωστοί εκ των προτέρων και σε ένα μεγάλο βαθμό δεν μπορούν (προς το παρόν) να ικανοποιηθούν απο την ίδια την ΔΕΗ. Πιο συγκεκριμένα, οι όροι αναφέρονται εν ολίγοις στην επιστολή – την δεύτερη κατά σειρά επιστολή που στέλνουν οι 4 συστηματικές τράπεζες προς την διοίκηση της ΔΕΗ και το υπουργείο Οικονομικών στις 17 Ιανουαρίου 2017. Οι τράπεζες, όπως επισημαίνεται, «προτίθενται να εξετάσουν τη χορήγηση μεσό- βραχυπρόθεσμης χρηματοδότησης προς τη ΔΕΗ Α.Ε σε κοινοπρακτική βάση με εξασφάλιση ισόποση εκχώρηση απαιτήσεων της ΔΕΗ Α.Ε έναντι εταιρικών πελατών της καθώς και λοιπούς όρους που θα συμφωνηθούν». Σε αυτήν την δεύτερη κατά σειρά επιστολή οι διοικήσεις των 4 τραπεζών δείχνουν την καλή διάθεση να συνεργασθούν με την διοίκηση της ΔΕΗ προκειμένου να βρεθεί λύση που να ικανοποιεί όμως και τα συμφέροντα τους. Με άλλα λόγια, οι υπηρεσιακοί παράγοντες των δύο πλευρών αναλαμβάνουν δράση προκειμένου να διευθευτηθούν κρίσιμες τεχνικές λεπτομέρειες σε σχέση με τις εγγυήσεις και την εκχώρηση απαιτήσεων. Και αυτό συμβαίνει γιατί κανείς στην αγορά δεν επιθυμεί να υπάρξει «ατύχημα» με ανυπολόγιστες συνέπειες για όλους – εμπλεκόμενους και μη στην υπόθεση της ΔΕΗ.

Σε κάθε περίπτωση το κουβάρι είναι μεγάλο και μπλεγμένο. Η συζήτηση για το νέο δάνειο των 200 εκατομμυρίων ευρώ γίνεται στο έδαφος της σκληρής αντίδρασης των 4 τραπεζών για την διαδικασία ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ. Μάλιστα, στην πρώτη επιστολή τους οι διοικήσεις των τραπεζών επισημαίνουν «ενόσω η διαδικασία ιδιωτυικοποίησης του ΑΔΜΗΕ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη (…) δεδομένου οτι οι Τράπεζες καλούνται όχι μόνον να υποστούν τις ως άνω συνέπειες , αλλά και να ικανοποιήσουν αίτημα της διοίκησης της ΔΕΗ για νέα πίστωση ύψους ευρώ 200 εκ. Περίπου, κρίνουμε ως ιδιαίτερα σημαντική την εντατικοποίηση των προσπαθειών της εταιρείας για ενίσχυση της ρευστότητας της μέσω μείωσης των ληξιπροθέσμων αποαιτήσεων και εξόφλησης οφειλών του πελατολογίου της, συμπεριλαμβανομένου του Ελληνικού Δημοσίου». Η απάντηση μοιάζει … απορριπτική. Και θα ήταν αν οι τράπεζες και η ΔΕΗ δεν έκαναν βήματα… καταλλαγής.

Απο τότε και μέχρι την κατ’ αρχήν έγκριση από τις τέσσερις Ελληνικές Συστημικές Τράπεζες και την Attica Bank (η τελευταία συμμετέχει με ποσοστό ίσο ή κάτω του 10%) έχει κυλήσει … πολύ νερό στη σχετική διαβούλευση. «Χαρτιά» με σχέδια πάνε και έρχονται, τα νομικά επιτελεία έχουν πάρει φωτιά και τα τραπεζικά στελέχη προσπαθούν με την πίεση του χρόνου να βρουν λύση σε ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα. Και η λύση έχει να κάνει όχι μόνο με το είδος των εγγυήσεων / εξασφαλίσεων αλλά την σύνθεση των εκχωρούμενων απαιτήσεων της ΔΕΗ έναντι εταιρικών πελατών της. Με άλλα λόγια, το ποιοι είναι αυτοί οι εταιρικοί πελάτες! Για παράδειγμα, η ΔΕΗ δεν μπορεί και δεν γίνεται δεκτό να προσκομίσει εκχωρούμενες απαιτήσεις της απο βιομηχανικά συγκροτήματα όπως η ΛΑΡΚΟ ή μικρομεσαίες εμπορικές επιχειρήσεις απλώς και μόνο για να καλύψει την ισόποση εξασφάλιση. Οι απαιτήσεις πρέπει να αφορούν τα διαμάντια της ελληνικής βιομηχανίας και εμπορίου αλλά τέτοια υπάρχουν στο χαρτοφυλάκιο των πελατών της;

Τα ανοικτά μέτωπα πολλαπλασιάζονται

Σε κάθε περίπτωση τα ανοιχτά μέτωπα της ΔΕΗ πολλαπλασιάζονται και όλοι όσοι μπορούν να βλέπουν χωρίς παρωπίδες διαπιστώνουν ότι τα μεγέθη της εισηγμένης εταιρείας καταρρέουν με πάταγο δημιουργώντας ένα επικίνδυνο γαϊτανάκι από πολιτικές-οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες.

Ο βραχνάς της νέας χρηματοδότησης συνδυάζεται δίχως άλλο με το αξεδιάλυτο (προς το παρόν τουλάχιστον) κουβάρι της εταιρείας Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ), ένα κουβάρι που φτιάχτηκε από την επιμονή σε αδιέξοδες, ιδεολογικού χαρακτήρα, εμμονές των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ που βρέθηκαν από τον Ιανουάριο του 2015 να κατέχουν το χαρτοφυλάκιο της Ενέργειας: Ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης στην αρχή, ο κ. Πάνος Σκουρλέτης μετά και τώρα ο κ. Γιώργος Σταθάκης.

Το μοντέλο της μεσοβέζικης ιδιωτικοποίησης όχι μόνο δεν βγαίνει αλλά παράγει… τέρατα που απειλούν να απαξιώσουν έτι περαιτέρω την ίδια τη ΔΕΗ. Δεν είναι μόνο τα «κόκκινα» μαθηματικά, όπου η αξία ενός περιουσιακού στοιχείου αλλάζει ανάλογα με τον αγοραστή. Τρανταχτό παράδειγμα, η επιμονή να πουληθεί σε άλλη τιμή -κατά πολύ χαμηλότερη- το πακέτο των μετοχών του ΑΔΜΗΕ στο Δημόσιο από εκείνη που ήδη πουλήθηκε στους Κινέζους. Η State Greed Corporation of China αγόρασε το 24% των μετοχών του ΑΔΜΗΕ για 320 εκατ. ευρώ, αλλά το 25% των μετοχών της ίδιας εταιρείας που διεκδικείται από το Δημόσιο θα πληρωθεί πολύ λιγότερο – κάτι πάνω από 100 εκατ. ευρώ. Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά το Δημόσιο σπεύδει στις τέσσερις συστηματικές τράπεζες εκλιπαρώντας για νέο δάνειο. Την ίδια ώρα που δεν κάνει καμιά προσπάθεια συνεννόησης για να καταβάλει τα παλιά του χρέη στη ΔΕΗ (ορισμένοι τα υπολογίζουν ανάμεσα σε 80-100 εκατ. ευρώ).

Οι υπουργοί Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ -όλοι κομματικά στελέχη πρώτης γραμμής- έχουν συμβάλει με τον τρόπο τους για να γεννηθεί το έκτρωμα της νέας εταιρείας Ενεργειακή Συμμετοχών στην οποία η ΔΕΗ μεταβιβάζει το 51% των μετοχών της στον ΑΔΜΗΕ.

Η διοίκηση της ΔΕΗ στις 8 Φεβρουαρίου 2017 ενημέρωσε τους επενδυτές ότι ανέθεσε στην εταιρεία Deloitte Business Solutions την αποτίμηση της αξίας των μετοχών που θέλει να εισφέρει στην Ενεργειακή Συμμετοχών (ΕΝΣΥΜ), δηλαδή το 51% των μετοχών του ΑΔΜΗΕ τις οποίες κατέχει. «Η εταιρεία», όπως αναφέρει η σχετική ανακοίνωση στο Χρηματιστήριο, «προχώρησε στην αποτίμηση της αξίας των μετοχών αυτών με εκτιμώμενη αξία 491,8 εκατ. ευρώ». Με βάση αυτή την εκτίμηση οι Κινέζοι πλήρωσαν ακριβά το ποσοστό της, ενώ το 25% του Δημοσίου θα πρέπει να πιάσει κοντά στα 250 εκατ. ευρώ. Το Δημόσιο, όμως, στη λογική «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» φέρνει το τίμημα στα μέτρα του. Το πόσο, λίγη υπομονή ακόμα και θα δείτε…

Χρηματοδότηση και ΑΔΜΗΕ είναι, λοιπόν, τα δύο βασικά μέτωπα και ακολουθούν από κοντά μικρότερα που έχουν να κάνουν με τους τρόπους για την αναγκαστική μείωση των μεριδίων της στην απελευθερωμένη αγορά ηλεκτρικού ρεύματος, τις αποκαλούμενες δημοπρασίες ΝΟΜΕ, όπου κατά κανόνα η ΔΕΗ πουλάει τη μεγαβατώρα σε μέση τιμή που βρίσκεται πάντα πολύ κάτω από το κόστος παραγωγής, το αγκάθι της ζημιογόνας ΛΑΡΚΟ που κρατιέται εν ζωή λόγω της κυβερνητικής επιλογής, τις ρυθμίσεις προς τους πελάτες της (τόσο ιδιώτες όσο και μεγάλες επιχειρήσεις και Δημόσιο) που κοστίζουν πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια και δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα, τις επενδύσεις, το κόστος λειτουργίας της…

Σε κάθε περίπτωση, η πορεία της ΔΕΗ τα τελευταία χρόνια θυμίζει μια μεγάλη μάχη επιβίωσης σε ένα περιβάλλον το οποίο μεταλλάσσεται διαρκώς και εκείνη πασχίζει να προσαρμόσει τον βηματισμό της.

Με κεφαλαιοποίηση μόλις στα 642 εκατ. ευρώ, υποπολλαπλάσια σε σχέση με την περίοδο των παχιών αγελάδων, όταν η τιμή της μετοχής κινούνταν πάνω από τα 30 ευρώ, η εισηγμένη εταιρεία δίνει μάχη μέρα τη μέρα εξαρτώντας την ίδια την επιβίωσή της στις ρυθμίσεις των τεράστιων οφειλών των πελατών της. Ταυτόχρονα, προσπαθεί όσο το δυνατόν να ελέγξει τις διαδικασίες απομείωσης των μεριδίων της στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, που πλέον απελευθερώνεται και οι ιδιώτες πάροχοι έχουν μπει δυναμικά στο παιχνίδι (έχουν αυξήσει το μερίδιό τους στο περίπου 11% όταν το 2015 δεν ξεπερνούσε το 4%). Αυτή τη στιγμή το καθαρό χρέος της Επιχείρησης υπερβαίνει τα 4,5 δισ. ευρώ και την ίδια ώρα οι οφειλές των καταναλωτών-πελατών της υπερβαίνουν τα 2,5 δισ., ξεπερνώντας δηλαδή τον μισό ετήσιο τζίρο της!

Οπως φαίνεται ξεκάθαρα, ο βρόχος σφίγγει. Η έλλειψη ρευστότητας της ΔΕΗ αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη και πλέον πολλοί κρούουν το καμπανάκι κινδύνου ακόμα και για το εάν η ΔΕΗ θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις. Την ίδια ώρα η οικονομική στενότητα της ΔΕΗ έχει αντίκτυπο επίσης σε προμηθευτές και θυγατρικές. Η Επιχείρηση, σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωσή της στο Χ.Α., γνωστοποιεί ότι οφείλει 134 εκατ. ευρώ σε τρίτους, 304 εκατ. στον ΑΔΜΗΕ και 225 εκατ. στον ΔΕΔΔΗΕ.

Ο ίδιος ο πρόεδρός της, Μανώλης Παναγιωτάκης, σε μια συνέντευξή του στο κρατικό ΑΠΕ έσπευσε να καθησυχάσει ακόμα και για τα σενάρια που αρχίζουν να διακινούνται το τελευταίο διάστημα για το μέλλον της ΔΕΗ. «Προσωπικά, παρά τις δυσκολίες, παραμένω αισιόδοξος γιατί πιστεύω τόσο στις δυνατότητες της ίδιας της Επιχείρησης όσο και στη βούληση του βασικού μετόχου, δηλαδή της κυβέρνησης, να παράσχει την αναγκαία στήριξη», τόνισε επιχειρώντας να δώσει έναν αισιόδοξο τόνο.

Τα προβλήματα όμως του… βασικού μετόχου και η πορεία της χώρας εν γένει δημιουργούν ένα επιπρόσθετο βάρος με την πορεία της μετοχής της ΔΕΗ να αποτελεί καθρέφτη της επενδυτικής ψυχολογίας ανάλογα με το οικονομικό μέλλον της χώρας. Πάντως, το «απόθεμα» των τεράστιων οφειλών εξελίσσεται ίσως και στο κομμάτι στο οποίο η Επιχείρηση εναποθέτει τις ελπίδες της για σημαντική τόνωση στα ταμεία της. Εξάλλου οι πλειοψηφία των οφειλετών (1,1 εκατομμύριο πελάτες) χρωστάει ποσά έως 1.000 ευρώ. Υπολογίζεται ότι στο σύστημα διακανονισμών των 36 δόσεων έχουν ενταχθεί περί τους 600.000 πελάτες, με συνολικό ύψος οφειλών περίπου 1,2 δισ. ευρώ. Ωστόσο οι ρυθμίσεις κοστίζουν και μάλιστα ακριβά.

Σε κάθε περίπτωση, είναι κοινό μυστικό ότι η διοίκηση της ΔΕΗ σχεδιάζει και νέα προγράμματα διακανονισμών αλλά και μεγαλύτερες μειώσεις στα τιμολόγια για τους συνεπείς καταναλωτές, με δεδομένο ότι ο ίδιος ο κ. Παναγιωτάκης κατά τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων 9μήνου της Επιχείρησης είχε παραδεχθεί ότι «παραμένει ακόμη χαμηλός ο ρυθμός εισπραξιμότητας των τρεχόντων λογαριασμών», αποδίδοντας τα «σοβαρά προβλήματα ρευστότητας» και «στην έξαρση του φαινομένου των παράνομων συνδέσεων προμήθειας ρεύματος (ρευματοκλοπές)».

Μ’ αυτά και με εκείνα ερχόμαστε στην ουσία των πραγμάτων για τη ΔΕΗ. Στην πραγματικότητα που οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι αρνούνται σε κάθε περίπτωση να κατανοήσουν και να αποδεχθούν. Και η ουσία των πραγμάτων βρίσκεται στην κατάρρευση των μεγεθών της ΔΕΗ. Η άλλοτε κραταιά Επιχείρηση -ένα ολόκληρο βιομηχανικό σύμπλεγμα- είναι αναγκασμένη να ζει με την παραδοχή του διαρκώς μειούμενου τζίρου της. Ηδη λόγω της έκπτωσης 15% που δίνει η Επιχείρηση στους συνεπείς καταναλωτές από το περασμένο καλοκαίρι ο κύκλος εργασιών -σε συνδυασμό με τη χαμηλότερη ζήτηση και τη μείωση του μέσου μεριδίου λιανικής αγοράς- μειώθηκε κατά 411 εκατ. ευρώ σε επίπεδο 9μήνου, στα 4 δισ. ευρώ (-9,2% από πέρυσι).

Με όλα αυτά τα βάρη, λοιπόν, η Επιχείρηση πρέπει να μετασχηματιστεί τα επόμενα χρόνια ώστε να μπορεί να λειτουργεί και στο περιβάλλον ελεύθερης αγοράς ενέργειας και ανταγωνισμού που επιχειρείται να διαμορφωθεί. Η στρατηγική της σημερινής διοίκησης, με επιλογές που κουβαλούν μπόλικη ιδεολογική εμμονή και ακινησία, μένει να αποδειχθεί στην πράξη το πόσο γρήγορα θα χτυπήσει στον τοίχο της πραγματικής οικονομίας.

Στη Βουλή το θέμα της ΔΕΗ

Το θέμα της ΔΕΗ τέθηκε και στη Βουλή μέσα από επίκαιρη ερώτηση 18 βουλευτών της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜ.ΑΡ. – Κινήσεις Πολιτών).

Στην ερώτησή τους οι βουλευτές θέτουν επί τάπητος το κρίσιμο πρόβλημα και ζητούν απαντήσεις: «Η κυβέρνηση γνώριζε καλά -τόσο από τον υφιστάμενο ενεργειακό σχεδιασμό όσο και από τις μελέτες του ΑΔΜΗΕ αλλά και το επιχειρησιακό πλάνο της ΔΕΗ- ότι στις δύσκολες και οριακές συνθήκες το μεγαλύτερο μέρος της απαραίτητης ηλεκτρικής ισχύος θα δίνεται από μονάδες φυσικού αερίου. Επιπλέον, γνώριζε -ή τουλάχιστον θα έπρεπε να γνωρίζει- ότι σε δύσκολες και οριακές συνθήκες το Ελληνικό Ηλεκτρικό Σύστημα έχει ανάγκη όλες τις διαθέσιμες μονάδες (λιγνιτικές, φυσικού αερίου και υδροηλεκτρικές) ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει στην αυξημένη ζήτηση. Ωστόσο, έκπληκτοι είδαμε να βρίσκονται λιγνιτικές μονάδες σε μακροχρόνια συντήρηση στο μέσο της χειμερινής περιόδου!

Από την άλλη, αποδείχτηκε πόσο επικίνδυνη είναι η εμμονή της κυβέρνησης να γκρεμίσει -πανηγυρίζοντας μάλιστα ότι έτσι προστατεύει το δημόσιο συμφέρον- ό,τι θετικό βρήκε έτοιμο από την προηγούμενη κυβέρνηση. Ακύρωσε τον διαγωνισμό για την πώληση του 66% του ΑΔΜΗΕ και το σχέδιο για τη “μικρή ΔΕΗ”. Αντ’ αυτού επέλεξε θολές, περίπλοκες και ατελέσφορες διαδικασίες (σχέδιο κρατικοποίησης ΑΔΜΗΕ) ή και διαδικασίες όπως τα ΝΟΜΕ που, σύμφωνα με τη διοίκηση της ΔΕΗ, οδηγούν την εταιρεία σε καταστροφή, μόνο και μόνο για να επαίρεται ότι κρατάει το υπουργείο το 51% των μετοχών του ΑΔΜΗΕ και ότι δεν πωλούνται μονάδες της ΔΕΗ.

Η καταστροφική διαπραγμάτευση του κ. Αλέξη Τσίπρα με το 3ο Μνημόνιο είχε ως αποτέλεσμα να δεσμευτεί ότι η ΔΕΗ μέσα στα επόμενα τρία χρόνια θα χάσει το 50% της σημερινής αγοράς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και το 50% των πελατών. Με μηδέν αντάλλαγμα! Η ΔΕΗ καταρρέει και μαζί της κινδυνεύει όλη η εθνική οικονομία από την εγκληματική διαπραγμάτευση του πρωθυπουργού.

Οι διαπιστώσεις αυτές τονίστηκαν επίσης από τον ίδιο τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος κατά την παρουσίαση της Ενδιάμεσης Εκθεσης στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής».

Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός Ενέργειας Γιάννης Μανιάτης, προεκτείνοντας τη βασική σκέψη της ομάδας των συναδέλφων του, κάνει μια σύγκριση ανάμεσα στην πρόταση της «μικρής ΔΕΗ» που θα απέφερε συνολικά 5 δισ. ευρώ σε ρευστό και επενδύσεις στη χώρα και την επιλογή των αποκαλούμενων δημοπρασιών ΝΟΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν φέρει ένα μεγάλο μηδέν!

Απο την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης βγήκε μπροστά ο κ. Κώστας Σκρέκας. Ο βουλευτής Τρικάλων και πρώην υπουργός συσχέτισε τη ΔΕΗ με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, επισημαίνοντας τα εξής: «Πριν από περίπου δυόμισι χρόνια η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά, είχε σχεδιάσει και νομοθετήσει την πώληση του 30% της ΔΕΗ (μικρή ΔΕΗ). Αυτό θα είχε λύσει εδώ και δύο χρόνια μεμιάς το πρόβλημα του μεριδίου αγοράς και της δεσπόζουσας θέσης της μητρικής ΔΕΗ, θα είχε φέρει στα ταμεία της πάνω από 1,5 δισ. ευρώ, θα είχε αποτρέψει την έκρηξη των ληξιπροθέσμων, θα είχε εξασφαλίσει τις συνολικές θέσεις εργασίας, ενώ θα είχε διασφαλίσει τον εκσυγχρονισμό και της μικρής ΔΕΗ. Τελευταία ψιθυρίζεται ότι τελικά η μικρή ΔΕΗ (40% αυτή τη φορά της μητρικής) ίσως είναι μια καλή λύση. Αν πράγματι οι εκλεκτοί “σύντροφοι” καταλήξουν εκεί, ας εξηγήσουν τουλάχιστον αυτή τη φορά στον ελληνικό λαό γιατί χάθηκαν δυόμισι χρόνια και γιατί η ΔΕΗ πήρε τον δρόμο της ΤΡΑΙΝΟΣΕ!».