Είσαι ψάρι, πεινάς, αλλά άμα τη εμφανίσεί σου τα θηράματα σε αντιλαμβάνονται και κολυμπούν μακριά σου. Εσύ μένεις νηστικός και απογοητευμένος, προσπαθώντας μάταια να σκαρφιστείς τρόπους για να επιτύχεις τον σκοπό σου. Εκείνη τη στιγμή περνά δίπλα σου ένας καρχαρίας που αδιαφορεί για την παρουσία σου και παράλληλα με τον όγκο του σε κρύβει. Τότε μία ιδέα γεννιέται: Να χρησιμοποιήσεις το αρπακτικό σαν ασπίδα.

Κάπως έτσι θα μπορούσε να είχε σκεφτεί το τραχούρι, ή σούρος ή κοκκάλι ή ακόμα και μπλε δρομέας (Caranx crysos) της οικογένειας των Καραγγίδων που αναπτύσσεται σε Ατλαντικό Ωκεανό, αλλά και Μεσόγειο.

Τον παραπάνω συλλογισμό κατέγραψαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, που μελετούσαν σταχτοκαρχαρίες ανοικτά της νήσου Λαμπιόνε στη νότιο Ιταλία.

Μπορεί παλαιότερες μελέτες να είχαν δείξει ότι ορισμένα ψάρια χρησιμοποιούν τους καρχαρίες για να κρυφτούν από άλλα αρπακτικά, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται μία τέτοια συμπεριφορά.

Από υποβρύχια βίντεο που δύτες μαγνητοσκόπησαν προκύπτει ότι τα μικρά αρπακτικά ψάρια εκμεταλλεύονται την παρουσία καρχαριών για να κυνηγήσουν.

 

Αναλυτικότερα, όπως αναφέρει το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, 34 άτομα του είδους εφήρμοσαν τη μέθοδο με επιτυχία. Ένα μόνο ψάρι τη φορά κολυμπούσε δίπλα στον καρχαρία για περίπου 30 δευτερόλεπτα πριν εξαπολύσει επίθεση, αναπτύσσοντας υψηλή ταχύτητα, σε μικρότερα ψάρια.

Τα τραχούρια κυνηγούν συνήθως σε κοπάδια, αλλά αν κρυφτούν αυξάνουν τις πιθανότητες επιτυχίας τους, υποστηρίζουν οι ερευνητές από το βρετανικό πανεπιστήμιο καθώς και από τον Ζωολογικό Σταθμό Anton Dohrn στη Νάπολη, το National Biodiversity Future Center, το CNR-IAS (Ινστιτούτο για τη Μελέτη των Ανθρωπογενών Επιπτώσεων και τη Βιωσιμότητα στο Θαλάσσιο Περιβάλλον) και το Πανεπιστήμιο του Παλέρμο.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ecology, αναφέρει πως τα θηράματα εντόπιζαν τα ψάρια μόλις σε ποσοστό 10% αν κρύβονταν πίσω από καρχαρία. Αντιθέτως, αν τα τραχούρια κυνηγούσαν σε κοπάδια, το θήραμα τα αντιλαμβανόταν σχεδόν πάντα, σε ποσοστό 95%.

Ο καθηγητής Φάμπιο Μπανταλαμέντι, του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και του CNR-IAS του Παλέρμο ανέφερε πως η μελέτη αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο «οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ειδών μπορούν να οδηγήσουν σε εναλλακτικές τακτικές κυνηγιού στα θαλάσσια οικοσυστήματα. Η κατανόηση αυτής της δυναμικής προστίθεται στις γνώσεις μας για τη θαλάσσια βιοποικιλότητα και υπογραμμίζει τη σημασία της διατήρησης αρπακτικών όπως οι καρχαρίες».

Από την πλευρά του ο Κάρλο Κατάνο, του Ζωολογικού Σταθμού Anton Dohrn, συμπλήρωσε ότι η αλληλεπίδραση αυτή αποκαλύπτει πόσο σημαντικοί είναι οι καρχαρίες στη λειτουργία του οικοσυστήματος.

Ο ειδικός πρόσθεσε ότι η νήσος Λαμπιόνε είναι μία από τις δύο γνωστές περιοχές πληθυσμιακής συγκέντρωσης του σταχτοκαρχαρία στη Μεσόγειο, αλλά όπως είπε, η συνεχιζόμενη μείωση των μεγάλων πληθυσμών καρχαρία από την υπεραλίευση θα μπορούσε να τους θέσει σε κίνδυνο με αλυσιδωτές επιπτώσεις σε άλλα είδη.

Διαβάστε ακόμη

DOGE: Αυτοί είναι οι «επτά του Μασκ» που ξηλώνουν το αμερικανικό κράτος (vid)

Sell off 4,8% στο Χρηματιστήριο Αθηνών – Η χειρότερη συνεδρίαση σε βάθος 8μήνου

Dry Martini: Το ποτό που δεν συγχωρεί

Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα