Στην Ιταλία, ο καφές δεν είναι απλώς ένα ρόφημα, είναι τελετουργία. Από τον κλασικό espresso στα όρθια στα λεγόμενα «bar» της γειτονιάς, μέχρι την προσεκτική προετοιμασία της μόκα, του «ιερού δισκοπότηρου» της ιταλικής κουλτούρας, ο καφές είναι βαθιά ριζωμένος στις παραδόσεις της γειτονικής χώρας που περνούν από γενιά σε γενιά. Σύμβολο ζεστασιάς, ισχυρό στοιχείο της ιταλικής ταυτότητας, αφορμή για κοινωνικοποίηση, αλλά και πολύτιμη στιγμή ιδιωτικότητας, ο καφές παραμένει μια καθημερινή ιεροτελεστία που συντροφεύει τους Ιταλούς σε κάθε πτυχή της ζωής τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι η χώρα αναδεικνύεται ανάμεσα σε εκείνες με τη μεγαλύτερη κατανάλωση καφέ ετησίως, αφού σύμφωνα με το Ιταλικό Ινστιτούτο Στατιστικής (ISTAT), κάθε Ιταλός καταναλώνει περίπου 4,8–5 κιλά καφέ ετησίως, που ισοδυναμεί με 2–3 φλιτζάνια την ημέρα. Όσο για τη συνολική ετήσια κατανάλωση, αυτή ξεπερνά τους 280.000-300.000 τόνους. Ο espresso κυριαρχεί, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί αύξηση στη χρήση κάψουλας στο σπίτι.
Όμως αυτή η αγάπη έχει μία σκοτεινή πλευρά, καθώς παράγονται τεράστιες ποσότητες οργανικών αποβλήτων, τα οποία δύσκολα αξιοποιούνται στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας. Σε παγκόσμια κλίμακα εκτιμάται πως περίπου παράγονται περίπου 40 εκατ. τόνοι υποπροϊόντων καφέ, καθιστώντας τον ένα από τα πιο ογκώδη οργανικά απόβλητα στον πλανήτη. Αν σε αυτά προστεθούν και οι δισεκατομμύρια κάψουλες από πλαστικό και αλουμίνιο που απορρίπτονται ετησίως σε όλο τον κόσμο, το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο σοβαρό.
Αναζητώντας λύσεις για την αξιοποίηση των πολύτιμων κόκκων καφέ, ο Αλιρέζα Μανσούρι, ειδικός στη βιοτεχνολογία και τη βιοοικονομία, αποφάσισε να ασχοληθεί ενεργά με τον καφέ και τα υποπροϊόντα του, με στόχο την ανάπτυξη ενός βιώσιμου υλικού.
Ο Μανσούρι που άφησε το Ιράν το 2019 για να σπουδάσει βιοοικονομία στο Μιλάνο, στην καφετέρια του πανεπιστημίου όπου φοιτούσε άρχισε να παρατηρεί πόσα φλιτζάνια καφέ καταναλώνονταν από τους συμφοιτητές του.
Αν ο καφές είναι συνυφασμένος με την καθημερινότητα του Ιταλού, τι συμβαίνει με τα απορρίμματα που προκύπτουν; Αυτό το ερώτημα τον οδήγησε να πειραματιστεί με το silverskin, μια πολύ λεπτή, ασημένια μεμβράνη που προσκολλάται στον κόκκο καφέ και ξεφλουδίζει κατά το ψήσιμο.
Αυτή η μεμβράνη ήταν πραγματική αποκάλυψη για τον νεαρό επιστήμονα, ο οποίος διαπίστωσε πως – μαζί με άλλα υπολείμματα καφέ – μπορεί όχι μόνο να χρησιμοποιηθεί και να μην καταλήξει σε χώρους υγειονομικής ταφής, αλλά να αποτελέσει βάση για τη δημιουργία ενός καινοτόμου υλικού, με… άρωμα βιωσιμότητας.
Μπορεί μέχρι πρότινος να χρησιμοποιούνταν στη δημιουργία μονωτικών υλικών, ή την παραγωγή βιοαερίου, όμως, ο Μανσούρι σκέφτηκε να τα μετατρέψει σε vegan δέρμα για την κατασκευή αξεσουάρ και επίπλων.
Σε αυτό το πλαίσιο γεννήθηκε η Biosyness που παράγει ανθεκτικό και 100% vegan δέρμα, με διακριτικό άρωμα καφέ και από το 2023 ξεκίνησε την παραγωγή σε συνεργασία με 12 τοπικές βιοτεχνίες σε Πιεμόντε και Βένετο.
Η Biosyness συγκεντρώνει silverskin από ιταλικά καφεκοπτεία, την κονιορτοποιεί και την αναμειγνύει με bio-TPU, μια θερμοπλαστική πολυουρεθάνη που προέρχεται από γεωργικά απόβλητα. Το αποτέλεσμα είναι ένα δέρμα με έως και 95% βιολογικό περιεχόμενο, χωρίς διαλύτες ή χημικές χρωστικές. Το πάχος, το χρώμα, η υφή και η αντοχή μπορούν να προσαρμοστούν στις ανάγκες του πελάτη. Όσο για την ανθεκτικότητά του, αποδείχθηκε ότι αντέχει σε 120.000 κύκλους τριβής, καθιστώντας το κατάλληλο για τσάντες, αξεσουάρ, ρούχα, αλλά και ταπετσαρίες επίπλων.
«Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι αποτελεί ιδανική λύση για υφάσματα και ταπετσαρίες επίπλων. Σκεφτείτε τους καναπέδες, για παράδειγμα. Προφανώς, ανάλογα με τον τύπο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για αξεσουάρ μόδας, ρούχα, ακόμη και για προώθηση προϊόντων», σχολίασε ο Μανσούρι, σύμφωνα με την ιταλική La Repubblica.
Παράλληλα, το οικολογικό του αποτύπωμα είναι εντυπωσιακά χαμηλό, με τουλάχιστον 80% λιγότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και κατανάλωση νερού σε σχέση με το φυσικό ή το συνθετικό δέρμα, και είναι πλήρως ανακυκλώσιμο.
Το Biosyness μπορεί να χρωματιστεί σε διάφορες αποχρώσεις και το πάχος του προσαρμόζεται. Όσο για τις «νότες» καφέ που το συνοδεύουν ο Μανσούρι εξήγησε ότι «το δέρμα διατηρεί φυσικά ένα ελαφρύ άρωμα καφέ, αλλά αν το επιθυμεί ο πελάτης, μπορεί να εξαλειφθεί με μια ειδική επεξεργασία».
Ο Μανσούρι εκτιμά ότι η αγορά vegan δέρματος αναμένεται να ξεπεράσει το 1 δισ. δολάρια έως το 2030, με την Ιταλία – και δη η βόρεια – να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, καθώς υπολογίζει ότι η αγορά θα φτάσει τα 12 εκατ. δολάρια.
Ο καφές, λοιπόν, δεν είναι μόνο πάθος για τους Ιταλούς, αλλά αποδεικνύεται πολλά περισσότερα από απλή απόλαυση, αφού λειτουργεί σαν μέσο για πιο πράσινη μόδα.
Διαβάστε ακόμη
HEPI: Ρεύμα πιο φθηνό στην Αθήνα, ακριβότερο σε Βερολίνο και Βέρνη
Εντολή Νετανιάχου να «παγώσουν» οι επιχειρήσεις στη Γάζα – «Έτοιμοι για άμεση απελευθέρωση ομήρων»
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα
Σχολίασε εδώ
Για να σχολιάσεις, χρησιμοποίησε ένα ψευδώνυμο.