Μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων κινδυνεύει να τεθεί εκτός πεδίου εφαρμογής του Νόμου

Γράφει ο Χρήστος Ι. Θεοδωρόπουλος,

Δικηγόρος LL.M

Τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση –με καθυστέρηση αρκετών μηνών- το Σχέδιο Νόμου για τον Εξωδικαστικό Μηχανισμό Ρύθμισης Οφειλών Επιχειρήσεων. Με την βασική διάκριση που προτείνει σε «μεγάλες» και «μικρές» επιχειρήσεις (ανάλογα του εάν ο κύκλος εργασιών εκάστης υπερβαίνει ή όχι τα 2.500.000€ και οι συνολικές υποχρεώσεις υπερβαίνουν ή όχι τα 2.000.000€ αντίστοιχα), το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου απευθύνεται σε φυσικά (ατομικές επιχειρήσεις) και νομικά πρόσωπα, που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, εφόσον αφενός είχαν –κατά την 31η Δεκεμβρίου 2016- οφειλές προς Τράπεζες, λοιπούς ιδιώτες, Δ.Ο.Υ. ή ασφαλιστικούς οργανισμούς μεγαλύτερες των 20.000€ και αφετέρου παρουσίαζαν θετικό καθαρό αποτέλεσμα (ή θετική καθαρά θέση) σε μία (1) τουλάχιστον από τις τελευταίες τρεις (3) χρήσεις.

Με αυτόν τον τρόπο το Σχέδιο Νόμου επιχειρεί ένα πρώτο αυστηρό «φιλτράρισμα», αποκλείοντας αφενός επιχειρήσεις με μικρά (και, άρα, «διαχειρίσιμα» κατά το Νομοθέτη) χρέη και αφετέρου μη βιώσιμες τοιαύτες. Πλην, όμως -κατ’ αποτέλεσμα- εξαιρούνται του πεδίου εφαρμογής του επιχειρήσεις, οι οποίες μπορεί να ήταν –έστω και οριακά- ζημιογόνες τις 3 τελευταίες χρήσεις, εντούτοις είναι βιώσιμες επί τη βάσει ενός «σφιχτού» σχεδίου αναδιάρθρωσης οφειλών, ήτοι χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις. Προσέτι, το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου παρουσιάζει δυσκολίες υπαγωγής στις ευεργετικές του διατάξεις ακόμα και για βιώσιμες επιχειρήσεις, δεδομένης το μεν της αυξημένης πλειοψηφίας του 60% των συμμετεχόντων πιστωτών που προβλέπει για την έγκριση της πρότασης αναδιάρθρωσης, στην οποία πρέπει –μάλιστα- να περιλαμβάνεται και το 40% των εχόντων ειδικό προνόμιο, το δε των υποχρεωτικών κανόνων του άρθρου 9, ένας εκ των οποίων προβλέπει ότι η σχετική σύμβαση εξωδικαστικής αναδιάρθρωσης χρεών απαγορεύεται να φέρει οποιονδήποτε μη συμβαλλόμενο πιστωτή σε χειρότερη θέση από εκείνη, στην οποία θα βρισκόταν, εάν ρευστοποιούσε περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη υπό συνθήκες αναγκαστικής εκποίησης.

Στα θετικά του Σχεδίου Νόμου η πρόβλεψη ότι κάθε ευνοϊκή για τον οφειλέτη ρύθμιση της σύμβασης ισχύει υπέρ κάθε συνοφειλέτου και εγγυητού, η αναστολή πράξεων εκτέλεσης σε βάρος του οφειλέτη για όσο διαρκεί η διαδικασία (με δυνατότητα παρατάσεων), η αντίστοιχη αναστολή της ποινικής δίωξης του αδικήματος του άρθρου 25 Ν.1882/1990 («Βεβαιωμένες Οφειλές προς Δημόσιο») και –κυρίως- η δυνατότητα «κουρέματος» ακόμα και βασικής οφειλής προς Δημόσιο (με την εξαίρεση του Φ.Π.Α. και των παρακρατούμενων φόρων) και Ασφαλιστικούς Οργανισμούς.

Συγκεφαλαιωτικά, το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου έρχεται να καλύψει ένα βασικό κενό και να επαναφέρει σε στοιχειώδη κανονικότητα επιχειρήσεις, που βρίσκονται σήμερα σε οικονομικό μεταίχμιο. Βασική στόχευση των «διορθώσεων», στις οποίες σκοπεί η θέση του σε δημόσια διαβούλευση, πρέπει να είναι –σε κάθε περίπτωση- η διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής του Νόμου, προκειμένου να δύναται να συμπεριλάβει –επί της αρχής- όσο το δυνατόν περισσότερες χειμαζόμενες επιχειρήσεις.

Χρήστος Ι. Θεοδωρόπουλος,
Δικηγόρος, LL.M., ΜΔΕ,
πρ. Αντιπρόεδρος ΕΑΝΔΑ,
Αν. Γραμματέας Παραγωγικών Τομέων Ν.Δ.