Ποιο θα είναι το πράσινο καύσιμο του μέλλοντος; Το ερώτημα αυτό κυριάρχησε στο 2ο International Chios Shipping Summit που διοργάνωσε το Πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Χίο και τις Οινούσσες, συγκεντρώνοντας κορυφαία στελέχη της ελληνικής ναυτιλίας. Παρά τις διαφορετικές απόψεις, ένα ήταν το κοινό συμπέρασμα: καμία τεχνολογία δεν είναι έτοιμη να δώσει σήμερα μια ξεκάθαρη και εφαρμόσιμη απάντηση, τόσο τεχνικά όσο και οικονομικά.

Η ελληνική ναυτιλία βρίσκεται στο σταυροδρόμι της ενεργειακής μετάβασης, αλλά προς το παρόν κανένας δρόμος δεν είναι ξεκάθαρος. Μεθοδολογικά, τεχνικά και θεσμικά προβλήματα καθιστούν τη μετάβαση εξαιρετικά περίπλοκη. Τα ερωτήματα για το ποιο καύσιμο θα κυριαρχήσει παραμένουν χωρίς απάντηση, ενώ παράλληλα αναδύονται καινοτόμες – αλλά αμφιλεγόμενες – λύσεις, όπως η πυρηνική ενέργεια.

Η ανάγκη για ενιαίο διεθνές ρυθμιστικό πλαίσιο, ενθάρρυνση των πρωτοπόρων και ρεαλισμός στις προσδοκίες, φαίνεται να είναι το βασικό μήνυμα των ομιλητών. Μέχρι τότε, η βιομηχανία θα συνεχίσει να λειτουργεί στο μεταίχμιο ανάμεσα στο σήμερα και ένα πράσινο – αλλά ακόμη αχαρτογράφητο – αύριο.

Μεθανόλη, LNG ή… τίποτα ακόμα;

Ο Αντώνης Φαράκλας, CEO της Chartworld Shipping, μίλησε για τη συντηρητική στάση της εταιρείας του. Όπως είπε, η μεθανόλη εξετάζεται ως εναλλακτική επιλογή, αλλά ακόμη υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες:

«Δεν είμαι πεπεισμένος ότι η μεθανόλη θα είναι εκεί στο μέλλον. Είναι μια δύσκολη ερώτηση».

Ο ίδιος αναφέρθηκε στην επιλογή των λεγόμενων “duel fuel ready” πλοίων, δηλαδή σκαφών που μπορούν να μετασκευαστούν στο μέλλον για χρήση εναλλακτικού καυσίμου, εφόσον και εάν καταστεί εφικτό. Το κόστος, όμως, είναι τεράστιο:

«Για χρήση μεθανόλης, απαιτείται επιπλέον επένδυση ως και 12 εκατομμύρια δολάρια».

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Σταύρος Χατζηγρηγόρης από την Zodiac Maritime και την Advanced Engineering Services σημείωσε πως, με τα σημερινά δεδομένα, το καλύτερο είναι να κατασκευάζονται πλοία με τον καλύτερο δυνατό σχεδιασμό για συμβατικά καύσιμα, ενώ αμφισβήτησε έντονα το όφελος των “ready” μηχανών:

«Για ένα VLCC πλοίο 300.000 τόνων που είναι LNG-ready, απαιτούνται επιπλέον 20 εκατ. δολάρια για να μπορεί να λειτουργήσει με LNG».

Η αμφιβολία κυριαρχεί: «Ready… τι;»

Ο δρ. Γιώργος Πατέρας, αναπληρωτής πρόεδρος της Contships Management, περιέγραψε την αβεβαιότητα που επικρατεί: «Δεν ξέρουμε ποια είναι τα κατάλληλα καύσιμα. Δεν νομίζω ότι θα έχουμε μια λύση τα επόμενα 25 χρόνια». Ο ίδιος πάντως θεωρεί πως το LNG είναι σήμερα η πιο ρεαλιστική λύση, λόγω υπαρχουσών υποδομών και δυνατότητας μελλοντικής αξιοποίησης υδρογόνου με τον ίδιο κινητήρα.

Ο ρόλος του ανταγωνισμού

Μια διαφορετική διάσταση έδωσε ο δρ. Δημήτρης Φαφαλιός, γραμματέας της ΕΕΕ, αναδεικνύοντας το ζήτημα ανταγωνισμού για τα διαθέσιμα καύσιμα μεταξύ πόλεων και πλοίων: «Αν το 2040 ένα πλοίο ζητάει 10.000 τόνους υδρογόνου στο Αμβούργο, αλλά ο δήμαρχος τους χρειάζεται για τις ανάγκες της πόλης, ποιος θα τον πάρει;».

Η έλλειψη επάρκειας είναι κρίσιμη. Όπως τόνισε ο Γιάννης Ξυλάς, πρόεδρος της Intercargo:

• Πράσινη αμμωνία: Ζήτηση 470 εκατ. τόνοι/έτος – Παραγωγή μόλις 6,4 εκατ. (1,5%)

• Πράσινο υδρογόνο: Ζήτηση 70 εκατ. τόνοι/έτος – Παραγωγή 1,5 εκατ. (2%)

• Πράσινη μεθανόλη: Ζήτηση 440 εκατ. τόνοι/έτος – Παραγωγή 3,2 εκατ. (<1%) και  επεσήμανε: «Οι λιμενικές υποδομές βρίσκονται ακόμη σε φάση κατασκευής. Χωρίς διαφάνεια στην αλυσίδα ανεφοδιασμού, υπάρχει ο κίνδυνος “γκρι” προϊόντα να βαφτίζονται “πράσινα”».

Ο κ. Ξυλάς ανέδειξε και το ζήτημα της παγκόσμιας ρυθμιστικής ισορροπίας. Όπως είπε, το νέο πλαίσιο Net-Zero του IMO πρέπει να γίνει η μοναδική βάση, με κατάργηση όλων των περιφερειακών μέτρων, ακόμα και των ευρωπαϊκών:

«Η εναλλακτική είναι η ρυθμιστική ασυμμετρία, η οποία θα είναι επιζήμια για τη ναυτιλία και το περιβάλλον».

Μια ριζοσπαστική πρόταση παρουσίασε ο Σίμος Παληός, ιδρυτής και πρόεδρος της Diana Shipping, μιλώντας για το μέλλον της πυρηνικής ενέργειας στη ναυτιλία.

Τόνισε ότι οι μικροαντιδραστήρες θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις:

• Παρέχουν ενέργεια για πολλά χρόνια χωρίς ανεφοδιασμό

• Δεν παράγουν υλικά για όπλα

• Κατασκευάζονται εργοστασιακά και τοποθετούνται ως “plug-and-play”

• Η αντικατάστασή τους γίνεται με έτοιμες μονάδες

«Το πρόβλημα δεν είναι τεχνολογικό αλλά πολιτικό. Οι εγκρίσεις καθυστερούν έως και 10 χρόνια. Όμως αν αυξηθούν οι τιμές του πετρελαίου, η πυρηνική ενέργεια θα γίνει αναπόφευκτη και η παγκόσμια στροφή θα ολοκληρωθεί μέσα σε μόλις τρία χρόνια». Κατέληξε χαρακτηρίζοντας την πυρηνική ενέργεια: «Σταθερή, άφθονη, καθαρή και μελλοντικά οικονομική».

Ο Lucien Arkas, πρόεδρος της Arkas Holding, μιλώντας στα ελληνικά, εξήγησε τη στρατηγική του να αποφεύγει τις περιοχές όπου δρουν οι μεγάλοι παίκτες και να επενδύει σε συνδυασμένες μεταφορές (θάλασσα και ξηρά), ειδικά στη Μεσόγειο. Ένα μοντέλο διαφοροποίησης σε μια εποχή μεγάλων αβεβαιοτήτων.

Διαβάστε ακόμη

Srini Gopalan: Ο στρατηγός της T‑Mobile, τo case study στις ΗΠΑ και η Cosmote Telecom (pics)

Έρχεται ο… «ΑΦΜ του σπιτιού»

Ανατροπή στα κίνητρα για πληρωμές με κάρτα

Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα