Το 2025 ξεκίνησε με ρυθμό–ρεκόρ παραδόσεων LNGC (LNG Carriers). Μέχρι τα τέλη του έτους, 89 νέα πλοία θα έχουν προστεθεί στον παγκόσμιο στόλο, ενώ η διετία 2026–2027 αναμένεται να φέρει ακόμη 186 μονάδες. Η αγορά σήμερα «πνίγεται» σε χωρητικότητα, πιέζοντας τα ναύλα, με το πλεόνασμα να συντηρείται από τις μαζικές παραγγελίες της περιόδου 2023–2024.

Οι πρώτες ενδείξεις ισορροπίας αναμένονται από το 2027, καθώς θα τεθούν σε λειτουργία νέες εγκαταστάσεις υγροποίησης συνολικής δυναμικότητας 170 εκατ. τόνων ετησίως (mtpa), με πάνω από 200 mtpa έργων να αναμένουν τελικές επενδυτικές αποφάσεις (FID).

Η Ασία στο επίκεντρο

Αν η Ευρώπη είναι η βραχυπρόθεσμη ανάσα για τους πλοιοκτήτες LNG, η Ασία είναι το μέλλον. Μέχρι το 2040, εκτιμάται ότι θα απορροφά πάνω από το 70% του παγκόσμιου εμπορίου LNG, ενώ η ευρωπαϊκή ζήτηση θα κορυφωθεί το 2028–2029 και θα υποχωρήσει, καθώς η ΕΕ εντείνει την απανθρακοποίηση.

Η μετατόπιση φορτίων από τις ΗΠΑ προς την Ασία θα επιμηκύνει σημαντικά τις εμπορικές διαδρομές, αυξάνοντας τα τονομίλια και, άρα, την απορρόφηση πλοίων. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια νέα περίοδο υψηλών ναύλων μετά το 2027, εφόσον η προσφορά δεν συμβαδίσει.

Η σημερινή πληθώρα LNGC είναι προσωρινή. Μέχρι το 2028, η απόσυρση ατμοκίνητων μονάδων –συχνά άνω των 15 ετών– και η συμμόρφωση με αυστηρότερους περιβαλλοντικούς κανονισμούς θα περιορίσουν την προσφορά.

  • Το 2025, οκτώ LNGC έχουν ήδη αποσυρθεί ως τον Ιούλιο.
  • Μόνο το 15% των υφιστάμενων ατμοκίνητων πλοίων είναι κάτω των 15 ετών.
  • Η μετάβαση σε τεχνολογίες DFDE και TFDE αυξάνει την ανάγκη για νεότερο στόλο.

Αν οι παραγγελίες δεν αυξηθούν εγκαίρως, η αγορά κινδυνεύει να εισέλθει σε «κρίση προσφοράς» στα τέλη της δεκαετίας, οδηγώντας τους ναύλους σε πολυετή υψηλά.

Τα επόμενα 2–3 χρόνια, οι τελικές επενδυτικές αποφάσεις για νέα έργα υγροποίησης θα κρίνουν την κατεύθυνση της αγοράς. Οι περισσότερες νέες παραγγελίες πλοίων βασίζονται σε μακροχρόνιες ναυλώσεις, δείχνοντας ότι το LNG παραμένει στρατηγικό προϊόν με ορίζοντα δεκαετιών.

Όμως κάποιοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι η αισιοδοξία μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ. Πιο συγκεκριμένα:

1.  Ο κίνδυνος της υπεραισιόδοξης πρόβλεψης ζήτησης
2. Η υπόθεση ότι η Ασία θα απορροφήσει το 70% του LNG έως το 2040 προϋποθέτει ότι οι χώρες της περιοχής θα συνεχίσουν να χτίζουν ενεργειακή υποδομή με βάση το φυσικό αέριο. Όμως, η ταχεία πτώση του κόστους των ΑΠΕ και οι δεσμεύσεις για μηδενικό ισοζύγιο εκπομπών μπορεί να περιορίσουν αυτή την πορεία.
3. Η παγίδα των μακρινών διαδρομών
4. Η αύξηση των τονομιλίων λόγω μεγαλύτερων αποστάσεων είναι ευνοϊκή για τους ναύλους, αλλά εξαρτάται από σταθερές γεωπολιτικές συνθήκες. Κρίσεις, όπως στο Σουέζ ή στην Ερυθρά Θάλασσα, μπορούν να αυξήσουν τα κόστη και να διαταράξουν την αλυσίδα εφοδιασμού.

Η αβεβαιότητα των FID

Η υλοποίηση των έργων υγροποίησης εξαρτάται από κεφαλαιακή επάρκεια, πολιτική σταθερότητα και μακροπρόθεσμες συμφωνίες προμήθειας. Καθυστερήσεις ή ακυρώσεις μπορούν να αφήσουν πλοία χωρίς φορτία, επαναφέροντας την πίεση στην αγορά.

Ο κίνδυνος υπερπροσφοράς 2.0

Αν οι πλοιοκτήτες παραγγείλουν μαζικά νέα LNGC υπό τον φόβο έλλειψης, η αγορά μπορεί να περάσει ξανά σε υπερπροσφορά πριν καν λυθεί η τρέχουσα.

Η αγορά LNG Carriers εισέρχεται σε μια περίοδο ακραίων αντιθέσεων: σήμερα υπερπροσφορά, αύριο πιθανή έλλειψη. Οι επενδυτές που θα κινηθούν στρατηγικά, ισορροπώντας ανάμεσα στην τεχνολογική ανανέωση και την προσεκτική εκτίμηση της ζήτησης, είναι αυτοί που θα βγουν κερδισμένοι.

Διαβάστε ακόμη

Στα «ραντάρ» της ΑΑΔΕ και τα πλοία στις θάλασσες

Lussile: Η άνοδος και η πτώση του γνωστού brand γυναικείας ένδυσης και το νέο σφυρί (pics)

ΜΙΝΕΡΒΑ: Από «αντίπαλον δέος» σε φιλόδοξο όχημα ανάπτυξης – Το στοίχημα της Άλτις

Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα