Γιατί το χθεσινό Eurogroup μπορεί να επιβεβαιώσει τον χαρακτηρισμό του «ορόσημου» στην πορεία της χώρας – Τα περιθώρια και η προοπτική μίας συμφωνίας – Ο κρίσιμος ρόλος του ΔΝΤ – Η εναλλακτική πρόταση των Βιομηχάνων
Του Στέλιου Μορφίδη
Η φράση «στο τέλος πάντα κερδίζουν οι Γερμανοί» του Γκάρι Λίνεκερ επιβεβαιώνεται σχεδόν κάθε φορά που η διαπραγμάτευση φθάνει σε ένα κρίσιμο σημείο. Όπως έγινε και χθες στη συνεδρίαση του Eurogroup το οποίο κατέληξε ουσιαστικά να υποστηρίξει τη δήλωση «κλειδί» του Σόιμπλε πριν μπει στο ραντεβού με τον κ. Ευ. Τσακαλώτο για να μάθει για την ελληνική πρόταση συμβιβασμού: «Δεν ξέρω τι σκέφτεται η ελληνική κυβέρνηση με αυτό ώστε να μην έχει κάνει αυτά για τα οποία έχει τόσες φορές δεσμευτεί. Τώρα επιτέλους ήρθε η ώρα να το κάνουν. Ο χρόνος στενεύει περισσότερο, αλλά από την πλευρά των θεσμών, από την πλευρά της Ευρωζώνης δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Εναπόκειται μόνο στην Ελλάδα».
Τα δεδομένα που έθεσαν οι Ευρωπαίοι είναι πολύ συγκεκριμένα, αλλά και δεν αφήνουν περιθώρια ελιγμών στην ελληνική κυβέρνηση:
α) αδιαπραγμάτευτη η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα
β) Νομοθετημένα μέτρα για να επιστρέψουν οι θεσμοί στην Αθήνα και να επιδιωχθεί η συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο (Staff Level Agreement). Και αυτό αφορά τόσο το σκέλος ικανοποίησης του ΔΝΤ, δηλαδή μέτρα για την περίοδο μετά το πρόγραμμα, που λήγει στα μέσα του 2018, όσο και τις εκκρεμότητες της β’ αξιολόγησης που δεν είναι και λίγες.
Το σημείο “κλειδί” στη χθεσινή ανακοίνωση είναι το εξής: «Το Eurogroup προτρέπει τις ελληνικές αρχές και τους θεσμούς να αρχίσουν εκ νέου τις διαπραγματεύσεις ώστε να συμφωνήσουν το πακέτο μεταρρυθμίσεων που επιθυμούν όλοι οι συμμετέχοντες. Αυτή η συμφωνία είναι απαραίτητη για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Οι μεταρρυθμίσεις αφορούν τις αγορές εργασίας και προϊόντων της Ελλάδας, τον ενεργειακό τομέα και άλλους κλάδους. Επίσης, για παράδειγμα, αναμένεται συμφωνία για τη μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική της Ελλάδας, π.χ. για μετά το 2018».
Κοινώς οι Ευρωπαίοι εταίροι καλούν τη χώρα μας να «τρέξει» ότι έχει μείνει κολλημένο εδώ και μήνες πετώντας ξεκάθαρα τη μπάλα στην πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης. Οι ίδιοι εξάλλου δεν βιάζονται, ούτε φαίνεται για κάποιο λόγο να φοβούνται τι θα πει τελικά το ίδιο το ΔΝΤ, το οποίο παρά τις διαρροές για «πρόγραμμα που δεν βγαίνει» ή για έκθεση βιωσιμότητας του χρέους που ζητά ακόμα μεγαλύτερες παρεμβάσεις εξακολουθεί να είναι προσεκτικό στις τοποθετήσεις του. Ειδικά μετά το τετ α τετ Λαγκάρντ – Σόιμπλε στο Νταβός.
Τα χαρτιά ίσως αποκαλυφθούν στο ΔΣ του ΔΝΤ στις 6 Φεβρουαρίου, όπου και θα συζητηθεί συνολικά το ζήτημα του ελληνικού προγράμματος.
Σε κάθε περίπτωση η ελληνική κυβέρνηση με αυτά τα δεδομένα καλείται να πάρει γρήγορα αποφάσεις ειδάλλως ο χρόνος θα αρχίσει να πιέζει ασφυκτικά έχοντας συνέπειες για την οικονομία και τη χώρα. Υποτίθεται, με βάση την κυβερνητική στόχευση, το Μάρτιο η ΕΚΤ θα κληθεί να αποφασίσει την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης ώστε να αρχίσει να επέρχεται μία ομαλοποίηση στο κόστος δανεισμού και να ανοίξει ο δρόμος μετά το καλοκαίρι για μία δοκιμαστική έξοδο στις αγορές με την έκδοση ομολόγων. Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να κλείσει η αξιολόγηση και να υπάρξει και μία πολιτική δέσμευση απ’ τους Ευρωπαίους για το χρέος. Εάν δε το πράγμα καθυστερήσει περαιτέρω εν μέσω και της προεκλογικής περιόδου σε χώρες της Ευρώπης τότε θα φθάσουμε πάλι το καλοκαίρι να μετράμε τα ταμειακά διαθέσιμα για τις μεγάλες λήξεις των ομολόγων. Γεγονός που θα μπορεί να δώσει καίριο χτύπημα στην πολύπαθη οικονομία.
Επειδή όμως οικονομική πολιτική δεν γίνεται μόνο μετρώντας τα ταμειακά διαθέσιμα, αξιοσημείωτη ήταν η κίνηση χθες του μεγαλύτερου οργάνου που εκφράζει σήμερα την οργανωμένη επιχειρηματικότητα στη χώρα, του ΣΕΒ να καταθέσει μία φιλόδοξη πρόταση βαφτίζοντας την «μνημόνιο plus». Με αυτή προτείνει τη χάραξη νέας οικονομικής πολιτικής, που, όπως υποστηρίζει, θα καθιστά βαθμιαία περιττά τα μνημόνια. Σε αυτό το πλαίσιο καλεί την κυβέρνηση να συμφωνήσει με τους εταίρους και να εφαρμόσει προκαταβολικά και με συγκεκριμένο αυστηρό χρονοδιάγραμμα, σειρά από δράσεις (μεταξύ αυτών η μείωση του αφορολόγητου και η άμεση άρση των capital controls), που θα σηματοδοτήσουν «οριστική αλλαγή υποδείγματος σε σχέση πρακτικές του παρελθόντος». Πατήστε ΕΔΩ για να δείτε τα 20+1 μέτρα που περιλαμβάνει η πρόταση.