Δύο ενδεχόμενα, κανένα εκ των οποίων δεν θα είναι θετικό για την ελληνική οικονομία, εξετάζει η «Wall Street Journal» σε άρθρο της, με δεδομένη τη σημερινή συνεδρίαση του Eurogroup και τον πολυπόθητο στόχο για ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης.
Όπως αναφέρει ο, Σάιμον Νίξον, ένας από τους γνωστότερους αρθρογράφους της WSJ, ο οποίος έχει ασχοληθεί εκτενώς με την ελληνική κρίση, αυτή τη φορά τα προβλήματα δεν τα δημιουργεί η ίδια η Αθήνα αλλά η κόντρα που υπάρχει μεταξύ των πιστωτών της και κυρίως μεταξύ Γερμανίας και ΔΝΤ.
Βερολίνο και ΔΝΤ διαφωνούν τόσο ως προς την ανάγκη να υπάρξει μείωση των δημοσιονομικών στόχων που έχουν τεθεί στο ελληνικό πρόγραμμα όσο και αναφορικά με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Την ίδια ώρα, όμως, η Γερμανία επιθυμεί διακαώς τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, καθώς μόνο με αυτήν την υπόσχεση οι βουλευτές του κυβερνώντος συνασπισμού δέχθηκαν να δοθούν, εκ νέου, χρήματα στην Ελλάδα.
Μπορεί να υπάρξει κάποιος συμβιβασμός; Σύμφωνα με τον κ. Νίξον, δύο είναι οι εναλλακτικές λύσεις. Βάσει του πρώτου σεναρίου η Γερμανία και το ΔΝΤ θα συμφωνήσουν για τους μεσοπρόθεσμους στόχους του πρωτογενούς πλεονάσματος,. Για να δεχθεί, όμως, το Βερολίνο μία τέτοια συμφωνία θα πρέπει η Ελλάδα ακολούθως να δεσμευθεί ότι θα εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ για δέκα χρόνια μετά το 2018. Κάτι τέτοιο μοιάζει αδύνατο και ως εκ τούτου το ΔΝΤ είναι έτοιμο να ζητήσει τη λήψη νέων μέτρων λιτότητας μετά από το 2018 προκειμένου να επιτευχθεί ο εν λόγω στόχος.
Όμως δεν φαίνεται πιθανό οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση και όχι μόνο η τρέχουσα, σύμφωνα πάντα με τη «Wall Street Journal», να δεχθεί την εφαρμογή νέων μέτρων γεγονός το οποίο μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα σε πολιτική κρίση.
Το δεύτερο σενάριο είναι να υπάρξει πλήρες αδιέξοδο, οι δανειστές να μην συμφωνήσουν και το όλο ζήτημα να «συρθεί» είτε μέχρι το καλοκαίρι είτε ακόμη και μετά τις γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2017. Αυτό το ενδεχόμενο θα είναι κάτι παραπάνω από καταστροφικό για την ελληνική οικονομία, με τη ζημιά να είναι τόσο μεγάλη ώστε να μπορεί να… καλυφθεί μόνο με την υπογραφή ενός τέταρτου μνημονίου, προκειμένου η χώρα να παραμείνει στο ευρώ.