Κι όμως, είχε δίκιο ο Γιώργος Παπανδρέου junior. Γελάτε; Λάθος! Σκεφτείτε το απλά. Πού πήγαν τα λεφτά; Πού κατέληξαν εκατοντάδες εκατομμύρια euros προερχόμενα από τις τράπεζες και τον δημόσιο κορβανά;
Επιστροφή στο χτεσινό σχόλιο. Με αφορμή το μάθημα των Θρησκευτικών. Με αφορμή την πελατειακή και αυτοκόλλητη σχέση Τσίπρα-Ιερώνυμου. Δηλαδή Κράτους-Εκκλησίας. Κάθε κυβέρνησης και κάθε αρχιεπισκόπου!
Τρία ζητήματα. Από τον ανασχηματισμό. Αχαριστία, Προχειρότητα, Ελαφρότητα. Οι παθογένειες των περισσότερων Ελλήνων. Ο καθρέφτης του νέου Υπουργικού Συμβουλίου!
Κατά αξιολογική σειρά: Πρώτα το σύστημα. Κυρίως το ευρωπαικό. Με έδρα το Βερολίνο. Και αμέσως μετά ο Αλέξης Τσίπρας!
Εχει πλάκα η προεκλογική καραφαρσάρα. Μεγάλη πλάκα.
Για το συμφέρον του διπολικού συστήματος, η Κεντροδεξιά με την Κεντροαριστερά πρέπει να μοιάζουν αλλά ταυτόχρονα να είναι κάπως διαφορετικές. Ομοιος ομοίω αεί πελάζει και το πρόβατο βελάζει!
Ψηφίσαμε Γιωργάκη και βγάλαμε μνημόνιο. Ψηφίσαμε Αντωνάκη και βγάλαμε μνημόνιο. Τώρα ψηφίσαμε σκληρή, ντούρα αντιμνημονιακή Αριστερά και πάλι βγήκε μνημόνιο
Αυτοπροσδιορίζομαι, λοιπόν. Ως αριστερός. Με όλα τα συνώνυμα και τα παρελκόμενα. Δηλαδή αντιμνημονιακός. Δηλαδή προοδευτικός. Δηλαδή ανιδιοτελής. Και όλα αυτά μαζί με άλλα -όπως επαναστάτης και ριζοσπάστης- καταλήγουν να με πλασάρουν ως «φιλολαϊκό»
ΦΟΡΤΩΣΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ
