Από το δεύτερο τρίμηνο του έτους η παράμετρος του πολιτικού κινδύνου θα αρχίσει να εμφανίζεται όλο και συχνότερα στις περισσότερες εκθέσεις των επενδυτικών τραπεζών για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και αγοράς. Οι αναλυτές θα αρχίσουν να επισημαίνουν τον πολιτικό κίνδυνο επειδή ο χρόνος της κυβερνητικής θητείας ωριμάζει και η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση το 2023 γίνεται ένα όλο και πιο κοντινό ορόσημο.
Ο πραγματικός όμως πολιτικός κίνδυνος δεν πηγάζει (μόνον) από το εκλογικό αποτέλεσμα και τη δυνατότητα σχηματισμού ή μη αυτοδύναμης κυβέρνησης, όσο από τα μυαλά με τα οποία βαδίζουμε προς τις εκλογές. Η πανδημία δείχνει να υποχωρεί και παραδίδει την αντιπολιτευτική σκυτάλη στην ακρίβεια, τις πληθωριστικές πιέσεις και τις τιμές της ενέργειας. Οι πολιτικές επιλογές είναι περιορισμένες και κυρίως εξαντλούνται σε μέτρα επιδοτήσεων που σαφώς συμβάλλουν, άλλα προφανώς δεν επαρκούν για να αναχαιτίσουν το κύμα ακρίβειας και να εκμηδενίζουν τις επιπτώσεις του. Εγείρεται μια αντιπολιτευτική ρητορική που ξεκινά από την επαναφορά του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ, μέχρι κρατικοποιήσεις τραπεζών και απαιτήσεις για μειώσεις φορολογίας που αδιαφορούν για τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.
Οι μνήμες από την πτώχευση του 2010 ξεθωριάζουν και αυτός είναι ο ουσιαστικός πολιτικός κίνδυνος που επανέρχεται στη χώρα. Προτάσεις αναχρονιστικές, εκτός τόπου και χρόνου, λες και η Ελλάδα δεν εξαρτάται από τους δανειστές της, λες και είμαστε κάπου απομονωμένοι και μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, όπως θέλουμε.
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι η χώρα είναι ακόμη σε πολύ ευάλωτη θέση. Το διατύπωσε ανοικτά ο Διοικητής της ΤτΕ Γ. Στουρνάρας στο πρόσφατο άρθρο του: «Παρά την ύπαρξη λοιπόν των ευνοϊκών χαρακτηριστικών του ελληνικού δημόσιου χρέους, η βελτίωση της βιωσιμότητάς του με την ενίσχυση της πτωτικής δυναμικής του πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα της δημοσιονομικής πολιτικής τα επόμενα χρόνια, προκειμένου αφενός να αποφευχθεί στο μέλλον (πέραν της δεκαετίας) μια επανάληψη της κρίσης χρέους του παρελθόντος και αφετέρου να μην αυξηθεί το κόστος δανεισμού του ιδιωτικού τομέα».
Για να αποφύγουμε περιπέτειες χρειαζόμαστε ορθολογική διαχείριση και μεταρρυθμίσεις. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική, καθώς οποιεσδήποτε άλλες επιλογές θα οδηγήσουν σε αποκλεισμό της χώρας από τις αγορές, με τις γνωστές συνέπειες.