Μπορεί η Γερμανία να είναι η ισχυρότερη οικονομία στην ΕΕ πλην όμως, όπως αποδεικνύεται πλειστάκις είναι ο χειρότερος εταίρος για τους υπόλοιπους καθώς σε κάθε περίπτωση σκέφτεται και ενεργεί εθνικά και όχι Ευρωπαϊκά.
Αυτό που βολεύει κάθε φορά τα Γερμανικά συμφέροντα και σχεδόν ποτέ, συμφέρουσες λύσεις για όλες τις χώρες της ΕΕ. Η δε περίφημη αλληλεγγύη μεταξύ των εταίρων μόνο όταν αυτή εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα της Γερμανίας.
Αυτή λοιπόν η κακομαθημένη Γερμανία, μαζί με τις χώρες δορυφόρους της, αποδεικνύει για άλλη μια φορά, τώρα με την ενεργειακή κρίση πόσο αναξιόπιστη και «παρτάκιας» είναι.
Η χώρα που αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα λόγω και της μεγαλύτερης εξάρτησης της από το Ρωσικό φυσικό αέριο, κατάφερε και επέβαλλε σε όλες τις χώρες την υποχρεωτική εξοικονόμηση ενέργειας κατά 15%. Στην απόφαση αυτή πρέπει να συμμορφωθούν και χώρες που δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα ενεργειακής επάρκειας. Για το θέμα αυτό, επικαλέστηκε α λα καρτ, τη θεωρητική αλληλεγγύη που προβλέπει ο καταστατικός χάρτης της ΕΕ.
Για κοινή αντιμετώπιση του συνολικού προβλήματος ως ΕΕ ούτε κουβέντα.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια έχοντας μια προνομιακή σχέση με τη Ρωσία προμηθευόταν φθηνά το αέριο εις βάρος της ανταγωνιστικότητας των άλλων εταίρων. Θα πει κανείς καλά έκανε αφού μπορούσε. Όμως το φθηνό αέριο που πλήρωνε δεν ήταν χωρίς ανταλλάγματα. Η Γερμανία το ξεπλήρωνε με στήριξη της Ρωσίας σε όλα τα επίπεδα μέσα στους κόλπους της ΕΕ. Για παράδειγμα οι κυρώσεις που επέβαλλε η ΕΕ για την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 μόνο κυρώσεις δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Χάδι κανονικό και γι’ αυτό δεν άνοιξε ρουθούνι.
Όταν όμως στην πρόσφατη εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων, να συντονιστεί με τις αντιδράσεις ολόκληρης της Δύσης, είδε και το άλλο πρόσωπο της φίλης της Ρωσίας, η οποία της έκοψε το φυσικό αέριο και της δημιούργησε πρόβλημα εκεί που δεν το περίμενε ποτέ, ως προνομιακός συνομιλητής του Πούτιν.
Και γι’ αυτό άλλωστε στις καλές εποχές, δεν φρόντισε να δημιουργήσει επαρκείς αποθηκευτικούς χώρους για να έχει εξασφαλισμένη την επάρκεια για τις ανάγκες της, σε περίπτωση που γινόταν η «στραβή» όπως εν προκειμένω με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Μπροστά στον κίνδυνο να ξεμείνει από φυσικό αέριο τον ερχόμενο χειμώνα και ελλείψει αποθηκευτικών χώρων FSRU, άρχισαν να «σκουπίζουν» την αγορά υγροποιημένου αερίου (LNG), δεσμεύοντας δεκάδες πλοία με το φορτίο τους και εξακοντίζοντας τις τιμές σε δυσθεώρητα ύψη, δημιουργώντας έτσι τεράστιο πρόβλημα στους άλλους εταίρους της που δεν έχουν την ίδια οικονομική άνεση να πληρώνουν όσο-όσο.
Παράλληλα, τορπιλίζουν κάθε προσπάθεια να μπει πλαφόν στη χονδρική τιμή του φυσικού αερίου για να είναι προσιτή σε όλους τους Ευρωπαίους, με το αστείο επιχείρημα πως δεν θα πουλάει κανένας παραγωγός γιατί θα υπάρχει πλαφόν και θα δημιουργηθεί κίνδυνος ανεπάρκειας.
Με άλλα λόγια, εμείς (οι Γερμανοί) έχουμε λεφτά, αγοράζουμε σε κάθε τιμή και εξασφαλίζουμε με επάρκεια τη βιομηχανία μας και την ηλεκτροπαραγωγή μας και οι υπόλοιποι κόψτε το σβέρκο σας!
Όσο για τους πολίτες της; Ανακοινώνει ένα πρόγραμμα μαμούθ για στήριξη και επιδοτήσεις ύψους 200 δισ. ευρώ όσο δηλαδή το δικό μας ΑΕΠ! Ένα ποσό πρόκληση που καμιά χώρα αναλογικά με το ΑΕΠ της δεν μπορεί να εκταμιεύσει χωρίς δημοσιονομικό εκτροχιασμό.
Παράλληλα, στυλώνει για άλλη μια φορά τα πόδια υπέρ της απαρέγκλιτης δημοσιονομικής πειθαρχίας αρνούμενη σταθερά στην προοπτική ενός ευρωπαϊκού ομολόγου για την αντιμετώπιση των συνεπειών της ενεργειακής κρίσης. Να δημιουργηθεί δηλαδή ένα ταμείο κοινού χρέους για να μπορούν όλες οι χώρες να δανείζονται φθηνά για αντιμετωπίσουν τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται.
Εν τοιαύτη περιπτώσει όμως, τι χρειάζονται οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, τη Γερμανία μέσα στην ΕΕ; Μόνο για να πουλάει σ’ εμάς τα προϊόντα της και να αποφασίζει ανθ’ ημών;
Κι όταν 15 από τις 27 χώρες, ανάμεσα τους Γαλλία και Ιταλία, δεν μπορούν να περάσουν την απόφαση για επιβολή πλαφόν στη χονδρική τιμή του φυσικού αερίου μόνο και μόνο γιατί η Γερμανία λέει nein, τότε σε τι μπορούμε να ελπίζουμε για κοινές δράσεις, κοινή εξωτερική πολιτική, κοινή άμυνα κ.λπ.;