«Η άρνηση διατηρεί τον άνθρωπο ακμαίο, όπως η ψύξη το κρέας». Θα μπορούσε να το έχει γράψει κάλλιστα ο Σαίξπηρ, αλλά είναι δικό μου. Το σκέφτηκα το πρωί που διάβαζα ειδήσεις, πίνοντας καφέ και καπνίζοντας, ενώ πολλοί θα μπορούσαν να με ψέξουν για τις συνήθειές μου. Και για τον καφέ και για το κάπνισμα, αλλά και για τις ειδήσεις. Επειδή γεμίσαμε, δικαιολογημένα και αδικαιολόγητα, αρνητές.
Από τα παραπάνω θα μπορούσα να δεχτώ μόνο την άρνηση περί της επιβλαβούς έξης του καπνίσματος, αλλά είναι βέβαιο ότι θα υπήρχαν άλλοι τόσοι ζηλωτές οι οποίοι θα μπορούσαν να σταθούν αρνητικά απέναντί μου για χίλιους δυο λόγους. Είπαμε, εσχάτως, πολλαπλασιάστηκαν οι αρνητές.
Αρνητές για τον κορωνοϊό – πόσους έχουμε ακούσει να λένε ότι «δεν υπάρχει», πως «είναι μύθευμα των κυβερνήσεων και των φαρμακευτικών εταιριών για να τα παίρνουν». Επίσης, «οι νεκροί είναι κομπάρσοι» ή πως οι οιμωγές που ακούγονται πάνω από μαρμάρινα μνήματα «είναι ηχογραφημένα μηνύματα που μεταδίδονται για να μας πείσουν πως ο κορωνοϊός σκοτώνει, ενώ πέθαναν από άλλα αίτια».
Έχουμε αρνητές των εμβολίων, όπου κάποιοι λένε πως «δεν θα μας σώσουν», άλλοι ισχυρίζονται «θέλουν να μας βάλουν το τσιπάκι του Γκέιτς για να μας παρακολουθούν» ή «δεν κάνω το εμβόλιο για να μη μεταλλαχθεί το DNA μου». Προφανώς, υπάρχουν και εκείνοι που απλώς φοβούνται τις όποιες παρενέργειες – και αυτό μόνο σεβαστό μπορεί να είναι.
Εσχάτως, έχουμε και τους αρνητές της απογραφής. Η Αφροαμερικανίδα ποιήτρια Μάγια Αγγέλου είχε γράψει «μη φέρνεις τίποτε αρνητικό στην πόρτα μου», αλλά δεν είχε στο μυαλό της τους απογραφείς, οι οποίοι διώκονται -και, τελικά παραιτούνται- από πολίτες που θεωρούν πως η απογραφή φέρει στο σπιτικό τους, ξερωγώ, το χάραγμα του Σατανά.
Τώρα, μένει να περάσουμε στη νέα φάση, στους αρνητές της Black Friday και της Cyber Monday. Δεν ξέρω εάν θα κυκλοφορήσει κάποια νέα θεωρία συνωμοσίας, αλλά το βέβαιο είναι πως θα υπάρξουν πολλοί οι οποίοι δεν θα ψωνίσουν σε αυτά τα καταναλωτικά πάρτι όχι από (ψεκασμένη) άποψη, αλλά για καθαρά πρακτικούς λόγους: όχι μόνο δεν έχουν χρήματα για να κάνουν αγορές, δεν μπορούν καν να πληρώσουν τα «φουσκωμένα» τιμολόγια ρεύματος, για παράδειγμα.
Είναι γεγονός πως ο αμερικανικός «θεσμός» της Black Friday -και, ακολούθως, της ελληνικής παραλλαγής της ως Cyber Monday- σίγουρα έχει «ξεχειλώσει» χρονικά και διαρκεί σχεδόν είκοσι ημέρες, αλλά τα χρήματα που μπαίνουν στα ταμεία των καταστημάτων δεν είναι τα προσδοκώμενα. Το πρόβλημα δεν είναι το χρονικό όριο, ότι δεν προλαβαίνουν οι πολίτες να ψωνίσουν, αλλά δεν έχουν χρήματα για ξόδεμα, με δυσκολία καλύπτουν τις καθημερινές ανάγκες τους. Οι έντονες πληθωριστικές πιέσεις έχουν ανατρέψει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και κάπως έτσι ο τζίρος των επιχειρήσεων και των καταστημάτων (πολύ φοβάμαι ότι) θα πάρει το χρώμα της μεγαλύτερης καταναλωτικής ημέρας της χρονιάς. Black – μαύρο, σαν καλιακούδα. Έτσι, φέτος, θα έχουμε και πολλούς αρνητές απέναντι στις εκπτώσεις και στις προσφορές, αλλά οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι «ψέκια», δεν διαφωνούν από μια ανούσια και αδιόρατη μίρλα. Έχουν δίκιο. Με δυσκολία -και αν- πληρώνουν τα έξοδά τους, θα δώσουν λεφτά για να πάρουν, π.χ., 50 ίντσες τηλεόραση;
Γράφοντας περί αρνητών και άρνησης, ο Γερμανός φιλόσοφος Friedrich Hegel (Χέγκελ ή Έγελος), έχει γράψει πολλά με τα οποία μπορούμε να διαφωνούμε στους αιώνες, αλλά και ένα που θα συμφωνήσουμε: «H σκέψη είναι, στην ουσία, η άρνηση αυτού που βρίσκεται μπροστά μας».
Αυτό που βρίσκεται μπροστά μας, Φρίντριχ, με τόσους αρνητές ανάμεσά μας, δεν είναι καθόλου ευοίωνο. Και είναι κάτι που πρέπει να δει και να αντιμετωπίσει στα ίσια η ελληνική κυβέρνηση, πείθοντας -με λογική και ουσία- αυτούς που διαφωνούν. Από τους αρνητές των εμβολίων και της απογραφής, μέχρι εκείνους που θα ήθελαν, αλλά δεν τους περισσεύουν χρήματα για την κάθε Black Friday …