Εάν κάτι λατρεύω σε αυτή τη ζωή, είναι οι αισιόδοξοι άνθρωποι – πιθανώς επειδή κι εγώ ανήκω σε αυτούς. Οι αισιόδοξοι άνθρωποι είναι οι αγαπημένοι μου, σε εκείνους υποκλίνομαι με θαυμασμό όταν τους βλέπω να προσπαθούν να οικοδομήσουν ξανά επάνω σε ερείπια, να στήσουν ξανά την καθημερινότητά τους, έχοντας βιώσει Βατερλώ στις ζωές τους.
Βέβαια, ο Ιρλανδός συγγραφέας Όσκαρ Ουάιλντ είχε γράψει πως «η βάση της αισιοδοξίας είναι αγνός τρόμος» και είχε δίκιο, αφού εάν τα μετρήσεις και τα ζυγίσεις όλα βάσει λογικής, συχνά θα δεις πως η αισιοδοξία εκπορεύεται από το απίθανο, το αδύνατο. Ποια είναι η πιο σωστή αντίδραση; Να διατηρείς ακμαία την αισιοδοξία σου με μια ικμάδα λογικής, βασιζόμενος σε καταστάσεις και εξετάζοντας τα στοιχεία που έχεις στα χέρια σου. Πρόκειται για μια λογική, για το σκεπτικό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο Μαξίμου αναφορικά με την αντιμετώπιση του κορωνοϊού στη χώρα μας. Ναι, το αρχικό σενάριο έλεγε «άρση του lockdown την 1η Δεκεμβρίου», αλλά είναι δυνατόν κάτι τέτοιο;
Η άμεση απάντηση είναι ένα «όχι» το οποίο πνίγεται μέσα σε μελομακάρονα, λούζεται με φως από τα λαμπάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου και είναι πασπαλισμένο με άχνη από κουραμπιέδες. Εκεί όπου συναγελάζεται με την ελπίδα πως οι γιορτές, τελικά, δεν θα είναι τόσο «θαμπές» όσο πιστεύουμε τώρα.
«Για να ανοίξουμε με ασφάλεια, πρέπει να τηρούμε τα μέτρα, να περιορίσουμε τις μετακινήσεις», ακούγεται άμεσα ως μόνιμη επωδός από το γραφείο του Μητσοτάκη. Εκεί, δηλαδή, όπου δεν φαίνεται καθόλου ρεαλιστικό το ενδεχόμενο άρσης του lockdown την 1η Δεκεμβρίου, καθώς το επιδημιολογικό φορτίο εξακολουθεί να παραμένει υψηλό στην Ελλάδα. Ετσι, η επιστροφή στην κανονικότητα πρέπει να γίνει με προσοχή, ενώ είναι δεδομένο πως θα εξακολουθήσουν να ισχύουν περιορισμοί στην καθημερινότητά μας, την ίδια στιγμή κατά την οποία θα πρέπει να γίνει η επανεκκίνηση της Οικονομίας. Είναι προφανές πως η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη, εξίσωση για «δύσκολους λύτες» και, σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέλιο Πέτσα, «αν μας αντέξει η σκηνή, θα φανεί στο χειροκρότημα…», απαντώντας με τον στίχο του γνωστού τραγουδιού.
Στην προκειμένη δύσκολη κατάσταση που ζούμε καθημερινά, γύρω μας πληθαίνουν εκείνοι οι οποίοι μας υπενθυμίζουν πως απαισιόδοξος είναι ένας αισιόδοξος με πείρα -και έχουν δίκιο- αλλά εδώ που φτάσαμε ας δούμε ποιο είναι το λιγότερο χειρότερο που μπορούμε να πάθουμε. Ναι, δεν θα κάνουμε Χριστούγεννα όπως άλλες χρονιές, ναι, δεν θα διασκεδάσουμε μέχρι τελικής πτώσεως, ενώ στα οικογενειακά και φιλικά τραπέζια θα μένουν άθικτες οι σαλάτες. Το βασικό είναι να μη χάσουμε την όρεξη για το παρακάτω της ζωής μας, αλλά και την αισιοδοξία μας. Αυτή, σύμφωνα με τον Κολομβιανό συγγραφέα Νικολά Γκομέζ Ντάβιλα «δεν είναι ποτέ πίστη για καλυτέρευση, αλλά ελπίδα για ένα θαύμα» – όχι απαραίτητα κάτι υπερφυσικό.
Αλλωστε, δεν υπήρξε ποτέ σε αυτή την πλάση κανένας απαισιόδοξος ο οποίος να ανακάλυψε το μυστικό των αστεριών ή να σάλπαρε μια μέρα για κάποια άγνωστη γη ή να βρήκε το εμβόλιο για τη μάστιγα των ημερών μας.