Ξεφυλλίζοντας τα λήμματα σε κάποιο λεξικό, θα δείτε πως εκεί αναφέρεται ότι ο όρος «αντιπολίτευση» ουσιαστικά είναι ένας ειδικός τεχνικός όρος προσδιορισμού του Συνταγματικού Δικαίου της οποιασδήποτε μορφής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Όταν την αντιπολίτευση ασκούν περισσότερα του ενός κόμματα, τότε το μεγαλύτερο εξ αυτών, σε αριθμό βουλευτών, χαρακτηρίζεται «κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης» ή «κόμμα μείζονος αντιπολίτευσης» και απλούστερα «αξιωματική αντιπολίτευση» ή «μείζων αντιπολίτευση».
Χωρίς να ανοίξετε κάποιο λεξικό, όλοι ξέρουμε πως αντιπολίτευση ονομάζεται γενικά η οποιαδήποτε εναντίωση κατά της εκάστοτε κυβέρνησης μιας χώρας. Αυτή ασκείται, κατά βάση, από πολιτικά πρόσωπα κομμάτων ή ανεξάρτητους βουλευτές. Η αντιπολίτευση εκδηλώνεται είτε δια λόγου -αναφορές, καταγγελίες, κ.λπ.- είτε δι’ έργου (δράσης), όπως -για παράδειγμα- με καταψήφιση ή αποχώρηση ή απεργιακή κινητοποίηση. Όλοι ξέρουμε, όμως, από όσα έχουμε παρακολουθήσει στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, ότι μπορεί να φθάσει και σε εξύβριση δια λόγου ή έργου.
Το τελευταίο διάστημα έχουμε γίνει μάρτυρες διαφόρων γεγονότων στα οποία φέρει αρνητικό πρωταγωνιστικό ρόλο ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Παύλος Πολάκης μπέρδεψε το τσίγκινο εσώρουχο με το κράνος και λίγες ημέρες αργότερα ο Αλέξης Τσίπρας τον κάλυψε σε τηλεοπτική συνέντευξη, με μια «πινελιά» από Μάο, λέγοντας «όλα τα λουλούδια ανθίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ». Ο Νάσος Ηλιόπουλος αποκάλεσε βουλευτή της ΝΔ «πληρωμένο» και αναγκάστηκε να ανακαλέσει ζητώντας του συγγνώμη. Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης, αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, για να τρολάρει τον Αδωνι Γεωργιάδη, έκανε μια ανάρτηση χρησιμοποιώντας έναν fake λογαριασμό του υπουργείου Ανάπτυξης. Εσχάτως, ο Θανάσης Καρτερός, πρώην επικεφαλής του Γραφείου Τύπου του Μαξίμου επί πρωθυπουργίας Τσίπρα, σε άρθρο του προέτρεψε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να πάει να… Βεβαίως, αμέσως προσυπογράφηκε όλο αυτό από τον «αψύ Σφακιανό» – αλίμονο. Για να μην το πάμε πιο πίσω, ενθυμούμενοι κι άλλα «όμορφα», λίγες ημέρες νωρίτερα είχε προηγηθεί το «η Αμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός» από τον εξάδελφο Γιώργο Τσίπρα, στη Βουλή.
Είναι γεγονός -και μην ψάχνετε στα λεξικά- πως η σωστή αντιπολίτευση δεν γίνεται ούτε με ύβρεις ούτε με ωμότητες ούτε με αγοραίο ύφος ούτε με τσαμπουκάδες. Πια, δεν γίνεται ούτε με το να εφευρεθούν ξανά οι Αγανακτισμένοι. Και αν έγινε λόγω συνθηκών στην Ελλάδα από το 2008 μέχρι το 2015 και οδήγησε στην εξουσία, δεν μπορεί να επαναληφθεί σήμερα. Τώρα χρειάζεται να επανέλθει ο ορισμός της αντιπολίτευσης ως πρακτική η οποία περιλαμβάνει ορθή άσκηση κριτικής στην κυβέρνηση και λογικούς τρόπους για να αντιμετωπιστεί η πίεση που ασκείται στην κοινωνία από την ακρίβεια. Επειδή, με συγχωρείτε, αλλά η θέση του Αλέξη Τσίπρα «αν ήμουν στην εξουσία θα ‘’πάγωνα’’ τα τιμολόγια της ΔΕΗ», δεν επιδέχεται σοβαρής κριτικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μπει στην τροχιά της αντιπολίτευσης με όρους του σήμερα και όχι με ανούσιες ατάκες «ο Μητσοτάκης είναι διαχειριστής της συμφοράς», με απτές λύσεις για τους πολίτες. Πρέπει να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις για το πώς θα διαχειριστεί το κύμα ακρίβειας που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία, όσο υπάρχουν κυβερνητικές απόψεις που προσπαθούν να μας πείσουν πως όλα πάνε καλά, από την στιγμή που «τα αγγούρια είναι μείον 39% αυτή την εβδομάδα»!
Ο Λένιν έλεγε πως «ο καλύτερος τρόπος να ελέγχεις την αντιπολίτευση είναι να την καθοδηγείς». Εν προκειμένω, η αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να σταματήσει να καθοδηγείται από κάποιους ανθρώπους στο εσωτερικό της, οι οποίοι -εν τέλει- αποτελούν θείο δώρο στην κυβέρνηση.