Και τώρα που καταλαγιάζουν σιγά σιγά οι χαρές και τα πανηγύρια για το αποτέλεσμα των εκλογών, είναι η ώρα να δει η κυβέρνηση κατάματα τα προβλήματα των πολιτών και να αρχίσει να δίνει λύσεις. Όπως πλέον εξελίχθηκαν τα πράγματα, η κυβέρνηση πλέον δεν έχει ουσιαστικό πολιτικό αντίπαλο παρά μόνο τον δικό της κακό εαυτό ή τα λάθη και τις αβλεψίες που δεν ξέρουν από πού και πότε μπορούν να προκύψουν.
Δικαιολογίες του τύπου, «να ενημερωθούμε ή παραλάβαμε καμένη γη», πλέον δεν χωρούν γιατί η νέα κυβέρνηση είναι συνέχεια της προηγούμενης που όπως υποστήριζαν προεκλογικά είχε αφήσει θετικό αποτύπωμα σχεδόν σε όλους τους τομείς. Επομένως ας ξεκινήσει από τους τομείς που παραδέχθηκε ευθαρσώς πως υπήρξαν υστερήσεις, λάθη και παραλείψεις.
Και ποιοι είναι αυτοί οι τομείς; Η Δημόσια Υγεία, η Παιδεία, η Δικαιοσύνη, η Ασφάλεια και η Ακρίβεια. Αφήνω στην άκρη τα μισθολογικά, τα επιδόματα και τις άλλες παροχές σε ευάλωτους που ούτως ή άλλως θα περιλαμβάνονται στο πρώτο νομοσχέδιο που θα κατατεθεί και θα ψηφισθεί μέσα στον Ιούλιο.
Δείγματα γραφής όμως πρέπει να δούμε πριν τη ΔΕΘ και στους προβληματικούς τομείς έτσι ώστε να πεισθούμε πως όντως υπάρχει πρόγραμμα και οι υποσχέσεις δεν ήταν απλά προεκλογικές. Και λέμε δείγματα γραφής γιατί έχουμε επίγνωση και γνωρίζουμε πως δεν αντιμετωπίζονται οι παθογένειες δεκαετιών με έναν νόμο ή με το πάτημα ενός κουμπιού.
Τα πρόσωπα που εκλήθησαν από τον πρωθυπουργό να υλοποιήσουν το σχέδιό του, είναι έμπειρα και έχουν αποδείξει στο παρελθόν, από τις θέσεις που υπηρέτησαν τον Δημόσιο βίο, πως δεν διστάζουν να συγκρουστούν με καθεστωτικές αντιλήψεις και την καθηλωτική απραξία. Γιατί δεν είναι μόνο οι απαραίτητοι οικονομικοί πόροι που πρέπει να εξευρεθούν για τον εκσυγχρονισμό της Δικαιοσύνης και της Υγείας. Υπάρχουν δεκάδες μικροεστίες που συνθέτουν το πρόβλημα.
Ένα απλό παράδειγμα από τον χώρο της Δικαιοσύνης για να αντιληφθούμε πως δεν είναι όλα θέμα χρημάτων. Όλοι οι δικαστές διαθέτουν από την υπηρεσία laptop. Ελάχιστοι όμως είναι εκείνοι που παραδίδουν στη γραμματεία τις αποφάσεις και το σκεπτικό τους ηλεκτρονικά. Τελειώνει το δικαστήριο, παίρνει την όποια απόφαση και στη συνέχεια ο δικαστής, μετά από μήνες συνήθως και αφού περιμένει να καθαρογραφτούν τα πρακτικά της δίκης, γράφει «στο χέρι»(ναι, καλά καταλάβατε) το σκεπτικό της απόφασης! Ακολούθως την παραδίδει στη γραμματεία και οι διάδικοι πλέον περιμένουν πότε θα καθαρογραφτεί, θα ελεγχθεί και θα διορθωθεί από τον δικαστή και μόνο τότε θα δημοσιοποιηθεί η απόφαση ώστε να αρχίσει η ισχύς της! Πώς λοιπόν ο νέος υπουργός θα «πείσει» τους δικαστές να κάνουν το αυτονόητο και πώς θα τους περάσει στη νέα εποχή; Ελπίζω όχι με «επίδομα κομπιούτερ», γιατί κάτι τέτοιο θα είναι για γέλια. Σαφώς και υπάρχουν ελλείψεις σε γραμματείς δικαστηρίων αλλά αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Σκεφτείτε πόσος λιγότερος όγκος εργασίας θα υπήρχε στις γραμματείς αν έπαιρναν σε στικάκι τις αποφάσεις των δικαστών.
Όμοια και στον χώρο της υγείας. Ναι, υπάρχουν σημαντικότατες ελλείψεις υγειονομικού προσωπικού σε κομβικούς τομείς στα νοσοκομεία, στο ΕΚΑΒ, στα κέντρα υγείας κ.λπ. Έχει σκεφτεί όμως κανείς, πόσοι από το υγειονομικό προσωπικό είναι αποσπασμένοι σε άλλες άσχετες από την ειδικότητά τους υπηρεσίες ακόμα και του ευρύτερου δημοσίου τομέα; Μήπως μέχρι να προκηρυχθούν οι θέσεις και οι διαγωνισμοί, να δουν πόσους έχουν στον οργανόγραμμά τους και πόσοι είναι εξαφανισμένοι κάπου αλλού, ανάμεσά τους και κάποιοι που θα μπορούσαν να είναι μάχιμοι; Αν το σκαλίσει αυτό ο κ. Χρυσοχοΐδης θα γίνει δυσάρεστος και θα αντιμετωπίσει πολλές αντιδράσεις. Φαντάζομαι όμως πως θα έχει κατανοήσει κι αυτός και οι άλλοι συνάδελφοί του πως ο πρωθυπουργός δεν τους έβαλε σε αυτές τις θέσεις για να είναι ευχάριστοι, αλλά αποτελεσματικοί και πρακτικοί.
Το ίδιο με τους 1.000 της πανεπιστημιακής αστυνομίας, που προσελήφθησαν μεν και πληρώνονται κανονικά εδώ και δύο χρόνια αλλά ανάθεμα κι αν ξέρουν κατά πού πέφτουν τα ιδρύματα, που κατά τα άλλα θα προστάτευαν από την ανομία και τους μπαχαλάκηδες.
Η Βουλή, την περασμένη περίοδο, ξεπέρασε εαυτήν στην παραγωγή νέων νόμων επί παντός του επιστητού. Άραγε, έχει παρακολουθήσει κανείς πόσοι από αυτούς εφαρμόζονται και πόσοι κρίθηκαν στη συνέχεια από υπουργούς και οργανισμούς πως καλύτερα να εφαρμοστούν αργότερα, δηλαδή ποτέ;
Επομένως είναι αδήριτη ανάγκη, όλοι οι υπουργοί να στείλουν από τώρα το μήνυμα στους τομείς διοίκησής τους, πως είναι αποφασισμένοι να τα αλλάξουν όλα και ότι δεν θα υποχωρήσουν ούτε εκατοστό από αυτό που περιμένει η κοινωνία και έχει ανάγκη μια σύγχρονη χώρα. Αλλωστε, γι’ αυτό ψηφίστηκε αυτό το κόμμα κι αυτός ο πρωθυπουργός και όχι κάποιοι άλλοι.