Όπως στο ντιμπέιτ, έτσι και στην πρώτη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΙΝΑΛ, ο Νίκος Ανδρουλάκης, ίσως θα ήθελε να πει περισσότερα απ’ όσα κατέθεσε ως «μαγιά» των παρεμβάσεών του στο δημόσιο διάλογο.
Ωστόσο, ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει ήδη επαναλάβει ουκ ολίγες φορές ότι η ανανέωση, η ενότητα και η πολιτική αυτονομία της παράταξης είναι η αυτονόητη δέσμευσή του. Το πως, με ποιους και με ποια βήματα, θα επιχειρήσει να το πετύχει, δεν είναι επί του παρόντος δουλειά του ιστορικού του μέλλοντος, αλλά (καταρχάς) των 270 χιλιάδων ψηφοφόρων που προσήλθαν στις κάλπες του ΚΙΝΑΛ για να στηρίξουν την επανεκκίνηση και το δύσκολο αλλά ελπιδοφόρο εγχείρημα της κεντροαριστερής παράταξης. Ο Νίκος Ανδρουλάκης αναφέρεται πλέον στο στοίχημα του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Παράταξης, όχι γιατί απλώς αντιλαμβάνεται ότι το όνομα ΚΙΝΑΛ δεν «πουλάει», όσο εκείνο του άλλοτε κραταιού κόμματος, αλλά γιατί πιστεύει ότι το κόμμα του ως ΠΑΣΟΚ κατάφερε να κρατήσει – παρά την εκλογική ξηρασία τα χρόνια της κρίσης- την υγρασία στις ρίζες της ιστορίας του.
Ο 42χρονος πολιτικός υποστηρίζει ότι χρειάζονται λιγότερα λόγια και περισσότερες πράξεις- το απέδειξε και με την έξι λεπτών ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα, όπου προτίμησε να απευθυνθεί στους βουλευτές του, στέλνοντας το μήνυμα ότι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για το μεγάλωμα της παράταξης είναι η ενότητα στην αφετηρία και για τους 18 μήνες που απομένουν για τις εθνικές εκλογές, σύμφωνα πάντα με τον πρωθυπουργό. Δεν κατέβασε «μανιφέστο», πολιτικό και ιδεολογικό, εντούτοις προσδιόρισε το πεδίο της επόμενης μέρας. Και οι αποδέκτες του μηνύματος αντελήφθησαν ότι μια τυπική ψηφοφορία για την εκλογή του νέου προέδρου ή της γραμματέως της κοινοβουλευτικής ομάδας, μόνο με άσκηση εκτός τόπου και χρόνου θα είχε καταγραφεί.
Η καθαρή εντολή με το 68% της περασμένης Κυριακής δίνει την δυνατότητα στον Κρητικό πολιτικό να αναλάβει πρωτοβουλίες για τολμηρές αλλαγές στο κόμμα, το οποίο γνωρίζει από πρώτο χέρι από τα φοιτητικά του χρόνια. Γνωρίζει την ανθρωπογεωγραφία και ως εκ τούτου ξέρει καλά ότι σε όλες τις «φυλές» υπάρχουν στελέχη που μπορούν να μπουν στην «πρώτη γραμμή» για μια ακόμη μάχη, που αν δεν την δώσουν, όλοι μαζί, θα χαθεί η τελευταία ευκαιρία. Ή το ΚΙΝΑΛ, ΠΑΣΟΚ (ή όπως αλλιώς θέλουν να το βαφτίσουν ξανά στο προσεχές Συνέδριο) θα αδράξει την ευκαιρία για την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στις εθνικές κάλπες, ή θα χάσει οριστικά το momentum και θα εγκλωβιστεί σε ένα νέο κύκλο περιδίνησης που κανείς δεν θα ασχολείται με τους «νικητές και τους ηττημένους» της εσωκομματικής αναμέτρησης της 12ης Δεκεμβρίου. Απλά πράγματα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ επιθυμεί, έχοντας το τιμόνι, να αξιοποιήσει τα (προεκλογικά) ενθαρρυντικά στοιχεία των γκάλοπ και το «σήμα» των 270 ψηφοφόρων του πρώτου γύρου της εσωκομματικής αναμέτρησης, με στόχο: να παρουσιάσει άμεσα εναλλακτική, ρεαλιστική και προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας, καταφέρνοντας να προκαλέσει καταρχάς ρωγμές στην δημοσκοπική κυριαρχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη και στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να επανεμφανιστεί ως η «αυθεντική» πολιτική δύναμη που εκφράζει τον κεντροαριστερό κόσμο.
Πρόκειται για μια δύσκολη μάχη, που αν δεν τη δώσει ενωμένο το ΚΙΝΑΛ, θα αρχίσει να μετρά στην πορεία – πριν να φτάσει στις εθνικές κάλπες- χαμένες ευκαιρίες και «διαρροές», είτε προς τη Νέα Δημοκρατία, είτε προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο με καθαρό σχέδιο, μετά την ισχυρή εντολή που έλαβε ο Νίκος Ανδρουλάκης, μπορεί η Χαριλάου Τρικούπη να συσπειρώσει γύρω από το εγχείρημα προοδευτικές δυνάμεις, όταν σβήσουν οι προβολείς που τράβηξε και κράτησε πάνω του το ΚΙΝΑΛ όσο διήρκεσε η εσωκομματική αναμέτρηση, μετά το σοκ από το θάνατο της Φώφης Γεννηματά.
Η «επόμενη μέρα» απαιτεί από τους νικητές και τους ηττημένους να συνδιαμορφώσουν και να υποστηρίξουν την δική τους ισχυρή πρόταση διακυβέρνησης με προοδευτικό πρόσημο, να αξιοποιήσουν την εικόνα των έξι υποψηφίων που διατήρησαν στοιχεία πολιτικού πολιτισμού καθ’ όλη την διάρκεια του προεκλογικού αγώνα και να ασκήσουν μαχητική και τεκμηριωμένη αντιπολίτευση για τα μείζονα ζητήματα της συγκυρίας. Αυτή η πρόβλεψη και ταυτόχρονα ψήφος εμπιστοσύνης των 270 χιλιάδων ψηφοφόρων που δεν είναι «λευκή επιταγή», θα επιβεβαιωθεί, εφόσον οι βασικές παίκτες στο έργο αρχίσουν να πείθουν ακόμη περισσότερους ότι, παρά τις διαφωνίες τους θα ακολουθήσουν κοινή πλεύση και στρατηγική. Σε αντίθεση με την «επόμενη μέρα» του 2017, όταν με την συμφωνία των Πρεσπών, δυνάμεις του νεοϊδρυθέντος ΚΙΝΑΛ, όπως το Ποτάμι και η ΔΗΜΑΡ, αποχώρησαν από τον πολυκομματικό φορέα. Η εξέλιξη και για το ΚΙΝΑΛ και για το Ποτάμι είναι γνωστή.
Στην παρούσα φάση, η ευθύνη -πρωτίστως του νέου αρχηγού- είναι να διασφαλίσει τη συνθήκη της ενότητας, να περιγράψει με καθαρό λόγο, ποιες είναι οι πολιτικές που οφείλει να ακολουθήσει προς όφελος της κοινωνίας ένα σύγχρονο κεντροαριστερό κόμμα και να κλείσει γρήγορα τα αυτιά του στα σενάρια περί κυβερνητικών συνεργασιών στον προθάλαμο της απλής αναλογικής. Στα υποθετικά σενάρια, απαντάς με την ισχυροποίηση της θέσης σου, «εδώ και τώρα»- όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, φράσεις του οποίου επικαλέστηκαν σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι αρχηγοί στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές για να κινητοποιήσουν οπαδούς με «μνήμες» από τη εποχή του ιδρυτή τους…